18.05.2018

Τα τρία παιδιά

Μια μάνα είχε τρία παιδιά, τρεις γιους κι οι τρεις λεβέντες

Μόνη της τα μεγάλωσε, τους έκαμε αφέντες

Το ’να το λέγαν Νικολή, τον άλλονε Λευτέρη

Το τρίτο το στερνόπαιδο, τον φώναζαν Αστέρη

Είχε μαλλιά σαν άγγελος και βλέμμα σμαραγδένιο

Χαμόγελο που έκαιγε και σώμα αγαλματένιο

Γυρνούσε σαν το ξωτικό, στα δάση στα λαγκάδια

Είχε ελεύθερη ψυχή μα έβγαινε τα βράδια

Η μάνα εκαμάρωνε, τον πιο μικρό αετό της

Δεν ήξερε πως βύζαξε, φίδι στο σπιτικό της

Ο Νικολής εδίψασε, τη Μέλπω ν’ αγκαλιάσει

Που ’χε στο  μάγουλο ελιά και χείλη σαν κεράσι

Ένα αγκάθι χώθηκε, στα σωθικά τ’ Αστέρη

Την κόρη ελιμπίστηκε κι άρχισε να υποφέρει

Ήτανε μέρα Κυριακή, που το ’βαλε σημάδι

Ο νέος κλέβει την ελιά, μες το βαθύ σκοτάδι

Κι αυτή τον παρακάλεσε, να την επάρει πίσω

Δική μου για παντοτινά, εσένα θα κρατήσω

Μαχαίρια εζωστήκανε, τάχα ποιος θα πληρώσει

Κι η μάνα τρέχει ανήμπορη, το φονικό να σώσει

Μα η δόλια έφτασε αργά, η ώρα η κακιά της

Βλέπει το χάρο από μακριά, να σέρνει τα παιδιά της

Αυτός γυρνά και την κοιτά, με μάτια πονεμένα

Τα δάκρυα για ’σένανε, δεν είναι τελειωμένα

Γιατί ο Λευτέρης θύμωσε κι εκδίκηση ζητάει

Την κόρη που ’σπειρε κακό σε μένα τη χρωστάει

Στα πόδια του γονάτισε, άλλο κακό μη γίνει

Και με το αίμα της καρδιάς, τα πόδια του να πλύνει

Μα ο Λευτέρης φάνηκε, τα χέρια είχε γεμάτα

Στο ’να κρατούσε την ελιά και στ’ άλλο κόρης νιάτα

Η ιστορία δυστυχώς, είχε θλιμμένο τέλος

Ήταν αιτία για όλα αυτά, του έρωτα το βέλος.

_

γράφει η Ζωή Χαλκιοπούλου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Ιουνίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 21 – 22 Ιουνίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Είναι αβάσταχτος αυτός ο πόνος

Είναι αβάσταχτος αυτός ο πόνος

με κοιτάς με ένα βλέμμα λυπημένο  με ρωτάς γιατί το δικό μου φαίνεται τόσο χαμένο… δεν έχω απαντήση σε αυτό, τέτοια εποχή σκόπευα να χαθώ· πονάω, μα ξέρω να το κρύβω δεν θέλω με τέτοια λόγια εσένα να θλίβω διψάω για ανακούφιση μα ο,τι κάνω είναι λίγο· φοβάμαι τον...

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ

Δεν φταις εσύ…Εγώ σε επινόησα,σε έπλασα,σε ονειρεύτηκα. Σβήσε της απόγνωσης το βλέμμα,δεν φταις εσύ. Η τιμωρία μου –Η παγερή σου σιωπήΑντέχω,μα όχι και τις τύψεις σου… Μόνη μου ξενύχτησα…Και ένα πρωίτην εικόνα σου έκλεψακαι την κουβαλάω μαζί μουόπου και αν...

Δεκαπενταύγουστου προσδοκία

Δεκαπενταύγουστου προσδοκία

Χρωστάει ένα «Σ’ αγαπώ», κατανυκτικά εξερχόμενη από τον Ναό, του Δεκαπενταύγουστου.   Βαδίζει, ρίχνει στη θυρίδα, γράμμα προς το Επέκεινα, κορμιά, ζαριά και τρένα, προσπερνούν, την τελευταία ελπίδα.   Κι όμως εκεί στις μεγαλουπόλεις, κρύβουν εκπλήξεις και γέφυρες, σε...

400TX

400TX

Πολλές φορές, αν θαρρείς πως είναι αλήθεια αυτό που ξεστομίζεις, ατενίζοντας τον θολό, μακρινό ορίζοντα που απλώνεται στο ενιαίο απογευματινό φως, με απόσταση που ίσως προβάλλεται, σε εύθυμο χάρακα σπουδαστή - αρχιτέκτονα, σχεδιάζοντας ο ίδιος με ακρίβεια κάτοψη ιερού...

1 σχόλια

1 Σχόλιο

  1. Χριστίνα

    Υπέροχο!!!!!! Μπράβο μπράβο μπράβο!!!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *