Της ζωής μου τα τραίνα, του Σπύρου Μακρυγιάννη

Δημοσίευση: 5.07.2015

Ετικέτες

Κατηγορία

 

Μια ζωή προσπαθώ
να μην χάσω το τραίνο
να είμαι εκεί στο σταθμό
κι απ’ τους πρώτους να μπαίνω
όμως πάντα σχεδόν
δεν υπάρχει πια θέση
ταξιδεύω οκλαδόν
στου διαδρόμου τη μέση…

Τα ταξίδια μικρά
κι όμως μοιάζουν μεγάλα
από εκεί χαμηλά
δίχως θέα μια στάλα
κι όλο λέω άλλο πια
τραίνο εγώ δεν θα πάρω
κι όμως να ‘μια ξανά
στο σταθμό με τσιγάρο…

Η ελπίδα όπως λένε
τελευταία πεθαίνει
και τα τραίνα δεν φταίνε
που στραβά μου πηγαίνει
θα βρεθεί μια φορά
κάποια θέση για μένα
αν εγώ προσπαθώ
να μην χάνω τα τραίνα…

Θα στρωθώ για καλά
στην παράθυρο-θέση
στη ζωή που κυλά
η ματιά μου να πέσει
επιτέλους κι εγώ
να χαρώ το ταξίδι
λίγο σαν τον αητό
κι όχι πια σαν το φίδι…

_

γράφει ο Σπύρος Μακρυγιάννης - Αργοναύτης

 

Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 & 25 Φεβρουαρίου 2018

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 24 & 25 Φεβρουαρίου 2018

Παραπολιτικά – κυκλοφορεί το Σάββατο 24 Φεβρουαρίου   «Ιστορία της Μακεδονίας» του κορυφαίου, ελληνιστή καθηγητή Nicholas G.L. Hammond. Το Σάββατο ο έβδομος τόμος. 2 εισιτήρια στην τιμή του ενός για την θεατρική παράσταση «Μπαμπά μη ξαναπεθάνεις Παρασκευή» Το CD...

Ψείρες στο μετρό

Ψείρες στο μετρό

Τα γυφτάκια αποφάσισαν να σπάσουν πλάκα με τους σοβαροφανείς, παγωμένους επιβάτες του Μετρό. Τους σπάγαν τα νεύρα έτσι ακίνητοι όπως κάθονταν, προσπαθώντας να βρουν ένα σημείο να κοιτάνε που να μην συναντούν το βλέμμα του άλλου. Σύντομα είχαν ένα σχέδιο έτοιμο,...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Επιμέλεια άρθρου

Διαβάστε κι αυτά

Ψείρες στο μετρό

Ψείρες στο μετρό

Τα γυφτάκια αποφάσισαν να σπάσουν πλάκα με τους σοβαροφανείς, παγωμένους επιβάτες του Μετρό. Τους σπάγαν τα νεύρα έτσι ακίνητοι όπως κάθονταν, προσπαθώντας να βρουν ένα σημείο να κοιτάνε που να μην συναντούν το βλέμμα του άλλου. Σύντομα είχαν ένα σχέδιο έτοιμο,...

Μάτια καθρέφτης

Άλλη μια νύχτα απέραντη κι ατέλειωτη εσύ έρχεσαι και φεύγεις σαν αόρατη σκιά σκόρπιες οι λέξεις, απ' το χρόνο ξεχασμένες αραχνιασμένες στη βουβή μου μοναξιά ραγισμένο γυαλί η καρδιά μου και τα όνειρά μου κι εσύ κομμάτι απ' τη ζωή μου σκορπισμένο τη θλίψη πώς να την...

12 σχόλια

12 Σχόλια

  1. Παναγιώτης Σκοπετέας

    Υπέροχο …
    Πολλά πολλά συγχαρητήρια !

    Απάντηση
    • drmakspy

      Ευχαριστώ πολύ Κ.ε Σκοπετέα. Με συγκινείτε…

      Απάντηση
  2. Χριστίνα

    Πραγματικά πολύ ωραίο!! Μπράβο!!!

    Απάντηση
  3. Ελένη Ιωαννάτου

    Σπύρο πραγματικά εξαιρετικό το ποίημα σου!!!
    Γεμάτο ευαισθησία, ρυθμό, μελωδία!!!

    Απάντηση
    • drmakspy

      Όπως και το σχόλιό σου είναι γεμάτο ευαισθησία και ηχεί σαν μελωδία στα αυτιά μου… Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου…

      Απάντηση
  4. Ανώνυμος

    Αυτό ήταν σαν βέλος που με βρήκε κατευθείαν στην καρδιά. Πόσες ζωές αντικατοπτρίζονται…????

    Απάντηση
    • drmakspy

      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μπήκες στον κόπο να μεταφέρεις αυτό το σχόλιο και εντός… Με συγκίνησε τόσο πολύ…

      Απάντηση
  5. ukidas

    με συγκίνησε αυτό το ποίημα,,όπως πάντα εξαιρετικός,

    Απάντηση
    • drmakspy

      Αγαπημένη φίλη και μέλος της κοινής μας ποιητικής σκηνής σε ευχαριστώ… Και τα δικά σου ποιήματα με γεμίζουν συγκίνηση, ειδικά με τον τρόπο που χειρίζεσαι την γλώσσα μας…

      Απάντηση
  6. Ανώνυμος

    “κι όλο λέω άλλο πια
    τραίνο εγώ δεν θα πάρω
    κι όμως να ‘μια ξανά
    στο σταθμό με τσιγάρο…”

    Είναι χαρακτηριστικό άραγε κάποιων ανθρώπων ή μια διαδικασία της ίδιας της ζωής;
    Τόσες πολλές αλήθειες σε τόσους λίγους στίχους…. Πολύ δυνατό.

    Φιλικά Λία Ράμου

    Απάντηση
    • drmakspy

      Λία ευχαριστώ από την καρδιά μου. Δεν είναι εύκολο να απαντήσει κανείς σ’ αυτό το ερώτημα… Κάποιοι, οι περισσότεροι θαρρώ, οπότε δεν αποτελώ εξαίρεση, μένουν κι επιμένουν…. Αγανακτούν, θυμώνουν πολύ, απογοητεύονται, πληγώνονται… όμως μένουν κι επιμένουν…

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου