Την είδα να περνά από μπροστά μου. Σηκώθηκα και την ακολούθησα.
Την είδα να περνά από μπροστά μου βιαστική. Ο ήχος από τα τακούνια της και το άρωμά της με μαγνήτισαν. Σηκώθηκα από το τραπέζι που καθόμουν και έπινα τον καφέ μου και την ακολούθησα.
Την είδα να περνά από μπροστά μου βιαστική. Τα μαλλιά της ανέμιζαν. Τα μάτια της κρυμμένα πίσω από μαύρα γυαλιά ηλίου. Ο ήλιος φώτιζε υγρές τις περιοχές γύρω τους. Ο ήχος από τα τακούνια της και το άρωμά της με μαγνήτισαν. Νόμιζα πως την είχα ξαναδεί. Μπορεί και να την είχα ξαναδεί. Ήπια μια τελευταία γουλιά από τον ελληνικό μου και σηκώθηκα από το τραπέζι που καθόμουν και την ακολούθησα.
Την είδα να περνά από μπροστά μου βιαστική και μελαγχολική. Τα μαλλιά της ανέμιζαν σκορπώντας τη θλίψη της. Τα μάτια της κρυμμένα πίσω από μαύρα γυαλιά ηλίου. Κάλυψη κανονική. Μα ο ήλιος φώτιζε τις περιοχές γύρω τους. Κλαμένη για μέρες θα πρέπει να ήταν. Φανταζόμουν τα πρησμένα βλέφαρά της, τους μαύρους κύκλους της. Πόσο προκλητική μπορεί να γίνει μια γυναίκα έτσι; Απορώ με τις σκέψεις μου. Πίνω μια τελευταία γουλιά από τον καφέ που μου έφτιαξε ο κυρ Μιχάλης, βαρύς σκέτος για να ξυπνήσω από το βραδινό ξενύχτι και να ξεμεθύσω και σηκώθηκα από το τραπέζι που καθόμουν και την ακολούθησα.
Την είδα να περνά από μπροστά μου βιαστική και μελαγχολική. Νομίζω ότι με κοίταξε για λίγο. Για λίγο νομίζω ότι κοιταχτήκαμε. Τα μαλλιά της ανέμιζαν σκορπώντας τη θλίψη της. Και εγώ άπλωσα τα χέρια μου και τα χάιδεψα. Και χάιδεψα για λίγο τη θλίψη της. Τα μάτια της κρυμμένα πίσω από μαύρα γυαλιά ηλίου. Κάλυψη κανονική το ξέρω πως ήταν. Σαν τη δική μου. Μα ο ήλιος φώτιζε τις θλιμμένες περιοχές γύρω τους, υγρές και στεγνές μαζί. Κλαμένη για μέρες θα πρέπει να ήταν. Αφημένη σε νύχτες σχεδόν καταθλιπτικές. Φανταζόμουν τα πρησμένα βλέφαρά της, τους μάυρους κύκλους της. Πόσο προκλητική να γίνει μια γυναίκα έτσι; Θα πρέπει να ήμουν τρελός. Μα το ξέρω πως ερωτεύτηκα αμέσως τη θλίψη της. Σχεδίασα αμέσως στο μυαλό μου την αγκαλιά που θα της έδινα για να της κλέψω τη μελαγχολία. Φαντάστηκα τα φιλιά που θα της έδινα στα μάτια για να μαλακώσουν. Απορώ με τις σκέψεις μου. Πώς ερωτεύεσαι ένα μονάχα πέρασμα από μπροστά σου; Πίνω μια τελευταία γουλιά από τον καφέ που μου έφτιαξε ο κυρ Μιχάλης, βαρύς σκέτος για να ξυπνήσω από το βραδινό ανώφελο ξενύχτι και να ξεμεθύσω από όσα είχα βάλει στο αίμα μου για να ξεχάσω τη μοναξιά μου. «Ο βαρύς ο σκέτος» μου είπε αναστενάζοντας κι ύστερα ακουμπώντας το χέρι του στον ώμο μου μου είπε «αυτός είναι κερασμένος με την ευχή μου να είναι ο τελευταίος». Νομίζω πως τον είδα δακρυσμένο. Μα μπορεί να ήμουν εγώ ο δακρυσμένος. Ακόμα δεν είμαι σίγουρος. Την είδα να φεύγει. Ήπια σας λέω την τελευταία γουλιά και σηκώθηκα να την ακολουθήσω. Στάθηκα πίσω της και φώναξα «Αγάπη;» κι εκείνη σταμάτησε και γύρισε να με κοιτάξει.
Την είδα να περνά από μπροστά μου. Σηκώθηκα και την ακολούθησα. Τη φώναξα Αγάπη. Και εκείνη γύρισε και με κοίταξε…
Συγκλονιστικό ……………… απλά …………. !!!!!!!!!!!!!!!
Εντυπωσιακό πως από μια και μόνο πρόταση . εξελήσεται σιγά σιγά και . τόσο όμορφα η ιστορία.. καλή συνέχεια σε ότι κάνεις…!!
Άννα μου σε ευχαριστώ! Την καλησπέρα μου
Σε ευχαριστώ πολύ Ρούλα. Στο κείμενό μου αυτό..έχτιζα από μία πρόταση πράγματι… Καλή συνέχεια και σε εσένα
Εγώ έγραψα μεν σχόλιο μα σχόλιο δεν βλέπω Και τούτα τα παράξενα αγαπητήμου Τζουγανάκη δεν συμβαίνουν σε μένα μονο μα και σε άλλες κοινές μας φίλες,
Το κείμενό σου από τα πιο παράξενα και ασυνήθιστα που έχω διαβάσει τελευταία ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΌ ΣΟΥ ιδιαίτερο στυλ και τη δική σου ευρηματικότητα. Πολυ μού άρεσε η πρωτοτυπία του τελικά…
Χαίρομαι που σου άρεσε η πρωτοτυπία του Λένα μου. Έχω έναν πολύ ιδιαίτερο τύπο εκεί καθισμένο σε ένα τραπέζι καφενείου που τον συμπάθησα με το καλημέρα σας. Τον ήρωά μου. Τον βρήκε η Αγάπη σου λέω. Και μου τα είπε όλα κάπως έτσι.. με μια ανάσα…ή μπορεί να μη μου τα είπε και να τα φαντάστηκα…Ήθελα να του πω οτι αρκούσαν οι τελευταίες του φράσεις..αλλά συνειδητοποίησα οτι αν δεν άκουγα όλα τα προηγούμενα θα μου έλειπε ετούτη η μαγεία…
Καλό σου μεσημέρι…
χαχαχα…..Ευχάριστη αλλαγή ύφους…..Απολαυστικό….Keep writing….
Να αλλάζουμε πού και πού…Σε ευχαριστώ πολύ Νίκο…
Εξαιρετικό!Μπράβο!
Σε ευχαριστώ Σοφία μου! Καλό σου απόγευμα..
Εξαιρετικό!
Σας ευχαριστώ πολύ κυρία Κρεμμυδα! Καλό απόγευμα
¨Πώς ερωτεύεσαι ένα μονάχα πέρασμα από μπροστά σου;¨
Αυτή η φράση σου τόσο ερωτική τόσο αληθινή.
Έτσι είναι ο έρωτας, κάνει ερωτικά τα ακόμη και τα πρησμένα μάτια, τη θλίψη, τα περάσματα !!! ¨Γιατί, μόνο γιατί σε ‘σεναν άρεσε
γι’ αυτό έμειν’ ωραίο το πέρασμά μου.¨
Συγκλονιστικό το πέρασμα σου Μάχη μου !!! Συγκλονιστική η φωνή της αγάπης!!!
Μια προταση αφετηρια που μεγαλωνει και εξελισεται δημιουργωντας μια ιστορια. Μου αρεσε πολυ.
Όμορφα παράξενο, διαφορετικό. Μια ιστορία που καθηλώνει απ’ την αρχή ως το τέλος της!
Πολύ ιδιαίτερα γραμμένο Μάχη. Το βρήκα πολύ πρωτότυπο και δελεαστικό 😉 Οι εικόνες έρχονται αβίαστα και ο συναισθηματισμός δυνατός.
Μπράβο σου και πάντα φωτεινές ιδέες να έχεις!
Σοφία μου σε ευχαριστώ…αρκεί ένα πέρασμα…αχ και διάλεξες κάτι στίχους…ερωτικούς και πανέμορφους…. Καλό σου ξημέρωμα !
Πόπη χαίρομαι που σου άρεσε. Καλό βράδυ
Σε ευχαριστώ Ελενά μου. Και χαίρομαι που σου δίνει…ιδέες…..! Καλό ξημέρωμα
Χριστίνα μου σε ευχαριστώ.. Καλό βραδυ
Ενθουσιαστηκα με την επαφη της σκεψης σας !!!
Σας ευχαριστώ πολύ! Καλησπέρα..
Αυτή η πένα είναι ευλογημένη…. να ρέει σαν ποτάμι , να πετάει σαν πουλί , να συγκινεί και να ηρεμεί τον αναγνώστη!
Και έτσι να μείνει…
ΜΠΡΑΒΟ ΜΑΧΗ ΜΟΥ!
Κυρία Χρυσούλα τα λόγια σας με τιμούν…σας ευχαριστώ θερμά.. Καλό βράδυ!!
“Πώς ερωτεύεσαι ένα μονάχα πέρασμα από μπροστά σου;”
Όπως πλέκεις αριστοτεχνικά μια όμορφη ιστορία ξεκινώντας από μια τόσο δα μικρή φράση – σαν την ιστορία που μόλις απόλαυσα, Μάχη μου!
Το ευχαριστώ μου λίγο… Να ‘στε καλά. Καλό απόγευμα
Δεν λείπει λέξη, δεν περισσεύει λέξη, δεν λείπει κάτι απ’ το πριν ούτε από το μετά…τέλειο!
Σε ευχαριστώ πολύ Απόστολε! Το χάρηκα κι εγώ αυτό το κείμενο…