Ζερβά από το Σταυρό
αντάμωσα με τη Μαρία.
«Μάνα», της λέω
«μη σπέρνεις άλλα δάκρυα
άσε τον κοπετό
τετέλεσται».
«Πίσω από τις καλαμιές»
μ’ απάντησε,
«πίσω από τ΄ασφοδίλια
χρίζονται με αίμα
κι άλλα τρύπια χέρια,
στις άσημες φαβέλες
τόσα στόματα πεινάνε».
Έτσι ιταμός που σύρθηκα
σαν τον Ορφέα ένιωσα
που κομματιάσαν οι Μαινάδες.
Ίσως η απόκριση ετούτη
εστάθη η πιο ακριβή κατάνυξη.
_
Γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου
0 Σχόλια