«Το άσπρο σου πουκάμισό είναι στο καθαριστήριο»
«Το άσπρο σου πουκάμισο με το λεκέ είναι στο καθαριστήριο»
«Το άσπρο σου πουκάμισο με το λεκέ στο πέτο του γιακά σου είναι στο καθαριστήριο»
«Το άσπρο σου πουκάμισο με το λεκέ από κραγιόν στο πέτο του γιακά σου είναι στο καθαριστήριο»
«Το άσπρο σου πουκάμισο με το λεκέ από κραγιόν στο πέτο του γιακά σου είναι στο καθαριστήριο. Θα είναι έτοιμο τη Δευτέρα…»
Χίλια post it μέχρι να γράψω το σωστό. Λες και ήταν τόσο δύσκολο. Πιο δύσκολο είναι να διαλέξω τι θα βάλω στη βαλίτσα. Τι παίρνεις όταν φεύγεις; Πρόχειρα ή καλά; Λέω να βάλω μόνο φορέματα και γόβες. Να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ με το φόρεμα των αρραβώνων αδιάφορη και cool. Στο χασάπη να βάζω το μαύρο το γυαλιστερό το βραδινό με την πλάτη έξω. Και στο μανάβικο ένα εμπριμέ καλοκαιρινό που να ταιριάζει και ας είναι χειμώνας.
Χίλια post it μέχρι να αφήσω το σωστό πάνω στο ψυγείο. Παίζει από την πείνα του να μην το δει. Θα σκεφτεί ότι είναι πάλι μια υποχρέωση που έχω αφήσει να κάνει αλλά δε θα τη δει καν γιατί βαριέται. Μια υποχρέωση. Έτσι κατάντησε κι η αφεντιά μου και να σου το κραγιόν στο γιακά. Και ναι δεν το χρειαζόμουν τούτο το σημάδι. Είχα ήδη δει άλλα προειδοποιητικά ξεκάθαρα. Μα να αυτό με το πουκάμισο είναι και αποδεικτικό. Του το κρέμασα στο φωτιστικό της κρεβατοκάμαρας. Αυτό θα το δει. Και τότε τρέχοντας θα ξαναγυρίσει στο χαρτάκι του ψυγείου λουσμένος από κρύο ιδρώτα.
Γιατί ναι μάγκα μου. Να με απατάς θες. Να μη με θες, θες. Να με χωρίσεις δε θες. Μα έλα που δε θα χρειαστεί γιατί σε χώρισα καιρό τώρα. Σε χώρισα από τις σκέψεις μου. Κι ύστερα από την καρδιά μου. Σε χώρισα από τους άλλους τους έρωτες που άφησα να έρθουν. Από όσα δε θα μάθεις σε χώρισα. Σε ξεχώρισα κάποτε μα τώρα σε χώρισα. Τα χαρτιά είναι επισημότητες. Το κραγιόν η ηρωική μου έξοδος. Η απόφαση να φύγω από κάπου που είχα ήδη φύγει.
Δε γαμιέται. Δε βάζω τίποτα στη βαλίτσα. Σκέτα όλα. Κι εγώ σκέτη. Μου αρέσει. Να φεύγω σκέτη για να γεμίσω κάπου αλλού. Έτσι όπως σε γνώρισα. Σε είχα κοιτάξει και απαντούσες γάντι στη μοναξιά μου. Μα είχες κάτι στο βλέμμα που μου έλεγε ότι δε θα μείνεις για πολύ. Και το ήξερα. Ούτε κι εγώ έμεινα για πολύ. Για αυτό και δεν είμαι θυμωμένη. Είμαι πειραγμένη. Με σένα και με εμένα μαζί. Βασικά με ενοχλεί. Που δεν έχουμε μάθει στη ζωή μας να κρατάμε εκείνα που μας κρατούν.
Φεύγω και δε θα ξαναέρθω. Αυτό έμαθα χρόνια να κάνω. Να φεύγω και να μην ξαναέρχομαι. Κάπως έτσι τρέφεται η ζωή μου. Κάθε φορά σκέτη. Κάθε φορά στεγνή. Στραγγίζω την καρδιά και της λέω πάμε παρακάτω. Και εκείνη κατεβάζει το κεφάλι σα λυπημένο σκυλί που ακολουθεί πιστά.
Έτσι πιστά χτυπά και τώρα η καρδιά.
Πιστά για να ζω.
Πιστά για να φεύγω…
«Το άσπρο σου πουκάμισο με το λεκέ από κραγιόν στο πέτο του γιακά σου είναι στο καθαριστήριο. Θα είναι έτοιμο τη Δευτέρα. Μα εγώ μέχρι τότε δε θα είμαι εδώ. Αντίο…»
“Σε χώρισα από τις σκέψεις μου. Κι ύστερα από την καρδιά μου” Κι όταν αυτό συμβαίνει είναι υποκρισία να μη χωρίζουν κι οι φυσικές παρουσίες. Πολύ όμορφο και πολύ αληθινό το κείμενό σου Μάχη. Καλημέρα!
Και πόσοι ζουν με αυτήν την υποκρισία Χριστίνα μου και χάνουν τη ζωή που θα μπορούσαν να ζήσουν… Καλημέρα!
Αληθινό …. πολύ δυναμικό. Μπράβο Μάχη μου!!! Την καλημέρα μου!
Σε ευχαριστώ Άννα μου! Καλή σου μέρα
Ηρωική έξοδος Και εν όψη αυτής μια αθυροστομία που μού προκάλεσε έκπληξη Αλλά οι νέοι έτσι εκφράζονται πια και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ωραίο
Ναι ηρωική έξοδος. Πράγματι. Όσο για την αθυροστομία της ηρωίδας μου τι να σου πω. Έτσι της αρέσει να εκφράζεται. Καλή σου μέρα
“Σε ξεχώρισα κάποτε μα τώρα σε χώρισα”. Όταν γνωρίζουμε κάποιον ο ενθουσιασμός και το ξαφνικό φτερούγισμα που νιώθουμε για τη δεδομένη στιγμή, μας δίνει το πράσινο φως. Μετά τα πράγματα αλλάζουν και για τους άλλους και για εμάς. Και πολύ σωστά “Τα χαρτιά είναι επισημότητες.” Μου αρέσει που μπαίνουμε και στη διαδικασία σκέψης για το πως θα το πούμε στον άλλον…
Είναι η διαδικασία ωρίμανσης της απόφασής μας και όχι τόσο σκέψης του πώς θα το πούμε στον άλλον. Μόλις σιγουρέψουμε το λόγο της εξόδου μας και νιώσουμε τη δύναμη αυτή, τότε τα υπόλοιπα δε ζορίζουν καθόλου. Αρκεί και ένα post-it στο ψυγείο 😉
Καλή σου μέρα Βάσω!
Τελειοοοοοοοο για μενα….!!
Απο τα καλυτερα σουυυυ!!!
Μιραβο και για το αυθορμητο…ηρωικο….και πολυ σικ…απο κει που ηρθε!!!!!
Μπραβο σου!!!!!!,
Σε ευχαριστώ Ασημίνα μου. Σικ ήταν ε; Χαχα…
Μου άρεσε πολύ η ηρωίδα σου Μάχη μου…Πολύ!!!!! Και ο τρόπος της και οι σκέψεις αλλά κυριότερα η αντίδραση της !!!!!!! Έτσι γιατί τα λευκά πουκάμισα αγαπιούνται και φοριούνται ολόλευκα!!!!!!!Την αγάπη μου και τα φιλιά μου από Χανιά!!!!!!!!!!!!!
Σωστά Σοφία μου. Τα λευκά αγαπιούνται…και φοριούνται ολόλευκα…! Η χαρά μου διπλή. Για το σχόλιο αλλά και για τον τόπο αποστολής του. Να περάσεις πανέμορφα στο μαγικό νησί… Την αγάπη μου σε όλους σας…
Πάρα πολύ ωραίο με το δικό σου μοναδικό τρόπο έδωσες ένα νοκ άουτ!!! Μπράβο Μάχη μου!
Σε ευχαριστώ Μάρθα μου. Χρειάζονται και αυτά τα νοκ άουτ. Καλησπέρα