Το ίδιο παιχνίδι

sky_balloons_man_b

Κοιτάζω τον ουρανό. Κάποια διέξοδο. Κοιτάζω τα μάτια σου. Το αδιέξοδο. Κοιτάζω και χάνομαι… μια ψηλά και μια εσένα που στέκεσαι απέναντι μου. Τι θα με λυτρώσει άραγε; Η φυγή ή η εμμονή; Και μετά, άντε ναι, το ίδιο παιχνίδι απ’ την αρχή, το ίδιο τέλος. Και προς τι όλα αυτά; Ποιο το νόημα; Κι άλλος κύκλος μες στον κύκλο. Κι η καρδιά στο πέρα – δώθε. Μ’ ακούει κανείς; Δε μ’ ακούει. Κι αν μ’ ακούσει, δε θα ’σαι εσύ. Επομένως, άρα, συμπερασματικά τι; Πού πήγες τώρα; Εγώ εδώ κοιτώ τον ορίζοντα… κι είστε εκεί, κάπου στο βάθος… εσύ κι ο ουρανός.
Πάμε πάλι.

 

_

γράφει η Πόπη Κλειδαρά

Ακολουθήστε μας

Αυτό το θηρίο, ο άνθρωπος

Αυτό το θηρίο, ο άνθρωπος

Μέρες τώρα βλέπω αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου με θέμα όσα τράβηξε η ανθρωπότητα από τους σημερινούς -και όχι μόνο- συμμάχους μας, τους Γερμανούς. Ασχήμια, απανθρωπιά, βαναυσότητα και ό, τι αρρωστημένο μπορεί να γεννήσει το μυαλό του...

Σε χρώμα διαδρομές

Σε χρώμα διαδρομές

Από μια τζαμαρία μέσα.Κοιτώ τον Ουρανό. Kοιτώ μια κουκκίδα στο βάθος να χορεύει, να στροβιλίζεται και ακίνητη να μένει.Να μεγαλώνει. Να αλλάζει σχήμα.Γνώριμο σχήμα να παίρνει.Ν' αποχτά φτερά. Φτερούγες απλωμένες. Αστραφτερές.Στα χρώματα της Ίριδας.Κύκλους...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Σε χρώμα διαδρομές

Σε χρώμα διαδρομές

Από μια τζαμαρία μέσα.Κοιτώ τον Ουρανό. Kοιτώ μια κουκκίδα στο βάθος να χορεύει, να στροβιλίζεται και ακίνητη να μένει.Να μεγαλώνει. Να αλλάζει σχήμα.Γνώριμο σχήμα να παίρνει.Ν' αποχτά φτερά. Φτερούγες απλωμένες. Αστραφτερές.Στα χρώματα της Ίριδας.Κύκλους...

Μια μάνα

Μια μάνα

Η ωραιότερη περίοδος μια γυναίκας, για τις περισσότερες, είναι η εγκυμοσύνη. Εκτός από τις ορμόνες που χορεύουν σε τρελό ρυθμό, το συναίσθημα της προσμονής είναι στο έπακρό του. Νοιώθει εκείνο το "σποράκι" να μεγαλώνει και με τον καιρό κάτι φτερουγίσματα...

Μικρός τιτανικός

Μικρός τιτανικός

 Κοίταξε τώρα. Καπνίζω. Καπνίζω με ατελείωτη μανία και ο καπνός γεμίζει όλο μου το είναι. Πού είσαι να με αποτρέψεις, να με σταματήσεις από τη συνήθεια που σιχαίνεσαι τόσο πολύ; Μου έλεγες ότι το τσιγάρο θα με σκοτώσει. Μέγα λάθος. Θέλεις να σου πω εγώ τι...

10 σχόλια

10 Σχόλια

  1. Πλοκαμάκη Χρυσούλα

    Περιεκτικό σαν ένα φρεσκοψημένο καρβέλι παραγεμισμένο με γλυκιά μυζήθρα!
    Αεικίνητο σαν το εκρεμμές του σαλονιού που δεν σταματάει να χτυπάει τον επόμενο τόνο της έμπνευσης!
    Μπράβο , Πόπη!

    Απάντηση
  2. Πόπη Κλειδαρά

    Τι όμορφα λόγια… Κυρία Χρυσούλα μου, ευχαριστώ πολύ!!!!

    Απάντηση
  3. Μάρθα Δήμου

    Δυνατό και αληθινό, μπράβο σου!

    Απάντηση
  4. Πόπη Κλειδαρά

    Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάρθα!

    Απάντηση
  5. Πόπη Κλειδαρά

    Άννα μου, χαίρομαι που σου άρεσε. Καλό βράδυ!

    Απάντηση
  6. Πόπη Κλειδαρά

    Να είσαι καλά Μάχη μου. Αν και τελευταία δεν έχω τόσο χρόνο για να διαβάζω τις δημιουργίες όλων σας, θα επανέλθω σύντομα! Ευχαριστώ πολύ.

    Απάντηση
  7. Έλενα Σαλιγκάρα

    Μια πνιχτή κραυγή, ένα γιατί, μια θλίψη… τόσα κι άλλα τόσα χώρεσες Πόπη σε αυτό το μικρό κείμενο. Μπράβο σου.

    Απάντηση
  8. Πόπη Κλειδαρά

    Σ’ ευχαριστώ πολύ Έλενα. Να είσαι καλά. Καλημέρα!

    Απάντηση

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *