Ακούμπησε το μικρό κουτάκι στην τσέπη της και χαμογέλασε. Ξάπλωσε στο παγκάκι και περίμενε να έρθει το επόμενο τρένο. Θα έφευγε. Για πάντα. Δεν ήξερε προς τα πού θα πήγαινε, αλλά δεν την ένοιαζε. Είχε ό,τι χρειαζόταν μαζί της. «Και θα το έχω για πάντα» σκέφτηκε και χάιδεψε τρυφερά την τσέπη της.

Έβρεχε πολύ και στον σταθμό δεν υπήρχε πολύς κόσμος. Αλλά ένιωθε τα βλέμματα όλων να είναι καρφωμένα πάνω της. Αποφάσισε να βγάλει το κουτί από την τσέπη. Ήθελε να το ξαναδεί ακόμα μία φορά. Να νιώσει τον Νίκο δίπλα της.

Έβγαλε το βαμμένο από αίμα κουτί από την τσέπη της. Το αίμα έσταζε στα ρούχα της, αλλά εκείνη δεν έδωσε σημασία. Άνοιξε το κουτί και είδε μέσα τον «Νίκο» της, το κομμένο δεξί δάχτυλο του συζύγου της. Το άγγιξε και χαμογέλασε ξανά. Φίλησε την βέρα του δαχτύλου και τη δική της βέρα και μονολόγησε: «Τώρα θα είσαι για πάντα δικός μου. Δεν θα με εγκαταλείψεις ποτέ. Θα σε κουβαλάω μία ζωή μαζί μου.»

Γέλασε δυνατά. Ο κόσμος στον σταθμό αυξανόταν. Κοίταξε τριγύρω της. Ένα σωρό βλέμματα ήταν καρφωμένα πάνω της. Ένα κύμα οργής διαπέρασε το κορμί της. «Τι ζητούν όλοι αυτοί; Γιατί με κοιτάνε έτσι; Θέλουν να κλέψουν τον Νίκο μου;» «Είναι ο σύζυγος μου» φώναξε δυνατά, δείχνοντας το κουτί με το κομμένο δάχτυλο.

«Μαζί ήμασταν τόσα χρόνια. Αγαπηθήκαμε από την πρώτη στιγμή και ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Μέχρι που…» σταμάτησε για μια στιγμή και κάτι ετοιμάστηκε να βγάλει από την τσέπη. Δύο τρομαγμένες φωνές ακούστηκαν από μακριά. Δεν την ενόχλησαν όμως. Έβγαλε την φωτογραφία μίας γυναίκας.

«Μέχρι που αυτή εδώ εμφανίστηκε στην ζωή μας», συνέχισε. «Τότε όλα άλλαξαν. Ο Νίκος έπαψε να με αγκαλιάζει, να μου μιλά τρυφερά. Έλειπε πολλές ώρες από το σπίτι. Διάφορες σκέψεις με βασάνιζαν. Και αν ήθελε να με παρατήσει; Και αν ήθελε να φύγει από το σπίτι; Πώς θα ζούσα χωρίς αυτόν;

Εχθές βρήκα την φωτογραφία αυτής της γυναίκας στο μπουφάν του. Δεν του είπα τίποτα. Τον ακολούθησα και τον είδα να την φιλάει. Την μίσησα. Μου πήρε τον άντρα.» ούρλιαξε στο έντρομο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στο σταθμό.

«Ένιωθα τόσο μίσος. Πώς τόλμησε να αγαπήσει άλλη γυναίκα; Πώς τόλμησε να φιλήσει κάποια άλλη; Έχανα τα λογικά μου. Το ένιωθα. Δεν είχα πια κανέναν. Ο μοναδικός άντρας που αγάπησα με πρόδωσε. Θα με άφηνε για αυτήν. Θα έμενα εντελώς μόνη. Όχι, δεν έπρεπε να συμβεί αυτό. Δεν θα τον άφηνα να φύγει.

Μετά από ώρες επέστρεψα στο σπίτι. Τον βρήκα να κοιμάται. Ξάπλωσα δίπλα του. Πήγα να τον φιλήσω και μύρισα γυναικείο άρωμα. Δεν ήταν το δικό μου. Ήταν το δικό της άρωμα. Θόλωσα. Δεν θυμάμαι τι συνέβη ακριβώς. Ούτε τι έκανα εγώ. Μόνο σκοτάδι θυμάμαι. Τίποτα άλλο. Είχα κλειστά τα μάτια μου και κουνούσα το χέρι μου. Άκουσα δύο κραυγές. Αλλά δεν άνοιξα τα μάτια μου. Κούνησα αρκετές φορές το χέρι μου και μετά κοιμήθηκα.

Ξύπνησα το πρωί και ακούμπησα τον Νίκο. Ένιωσα κάτι υγρό να κυλάει στα δάχτυλα μου. Ήταν αίμα. Γύρισα και είδα τον Νίκο νεκρό. Μαχαιριές υπήρχαν σε όλο του το σώμα.  Κάτω από το μαξιλάρι μου, έπιασα το μαχαίρι.

Εγώ τον σκότωσα. Ναι, εγώ. Πήρα ξανά το μαχαίρι και έκοψα προσεκτικά το δεξί του δάχτυλο. Τώρα δεν μπορεί να φύγει μακριά μου» είπε και έκατσε στο παγκάκι. Έκλεισε τα μάτια της. «Θα ξεκουραστώ λίγο πριν έρθει το τρένο». Δύο αστυνομικοί που είχαν ειδοποιηθεί από τον υπεύθυνο του σταθμού, την πλησίασαν και την συνέλαβαν.