Εύη Γκάλαβου
Ήρα εκδοτική
ISBN: 978-960-9780-24-7
τοβιβλίο.net υποδέχεται τη συγγραφέα Εύη Γκάλαβου και το παιδικό παραμύθι "Το μυστήριο του παντοπωλείου" από την ΗΡΑ Εκδοτική.
Από το οπισθόφυλλο
Οι κάτοικοι ενός μικρού ορεινού χωριού, αναστατώνονται ξαφνικά όταν ένα πρωινό ο κυρ- Παντελής, που έχει το μοναδικό παντοπωλείο του χωριού, τους ανακοινώνει πως το προηγούμενο βράδυ κάποιος λήστεψε το μαγαζί του.
Τι γίνεται στο χωριό όταν οι επιθέσεις συνεχίζονται για μέρες;
Θα καταφέρει άραγε ο κυρ- Παντελής να ανακαλύψει τον ένοχο;
Πώς θ’ αντιδράσουν οι κάτοικοι του χωριού στη θέα του ενόχου;
Το μυστήριο του παντοπωλείου
Ένα χειμωνιάτικο πρωινό μπήκε στο καφενείο ο κυρ Παντελής που είχε το παντοπωλείο, πολύ σκεπτικός. Πήρε μια καρέκλα και έκατσε δίπλα στη σόμπα, έβγαλε τα γάντια απ’ τα χέρια του και βάλθηκε να τα ζεστάνει.
- Ε, κυρ Παντελή, δεν είπες ούτε μια καλημέρα, τι έπαθες; τον ρώτησε ο κυρ Γιώργης που καθόταν λίγο παραπέρα.
Ο κυρ Παντελής όμως είχε βυθιστεί σε σκέψεις κι ούτε που άκουσε τι τον είχαν ρωτήσει. Όλοι όσοι ήταν μέσα στο καφενείο είχαν στραφεί προς το μέρος του και περίμεναν ν’ ακούσουν μία φράση από τα χείλια του.
- Ε, κυρ Παντελή... φώναξε πιο δυνατά τώρα ο κυρ Γιώργης.
Τότε σαν να ξύπνησε από κακό όνειρο ο κυρ Παντελής σήκωσε το κεφάλι του, κοίταξε έναν-έναν τους συγχωριανούς του και ύστερα άνοιξε το στόμα του και είπε με φωνή που έτρεμε:
- Σήμερα το πρωί... σήμερα το πρωί –συνέχισε- όταν πήγα στο μαγαζί βρήκα την πόρτα ανοιχτή… θαρρείς και κάποιος είχε μπει μέσα το βράδυ, είπε και έτριψε με δύναμη τις παλάμες του γιατί ακόμα ήταν παγωμένες.
Μόλις το άκουσαν οι υπόλοιποι άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους.
- Κλέφτης; ρώτησε διστακτικά ο κυρ Θωμάς που είχε το φούρνο και τρόμαξε πολύ.
- Δεν ξέρω… απάντησε συλλογισμένος ο κυρ Παντελής.
- Δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα εδώ στο χωριό με κλέφτες, φώναξε απ’ το βάθος ο κυρ Νίκος.
- Κάτι πρέπει να κάνουμε, είπε κάποιος άλλος.
Με μιας άρχισαν όλοι να μιλάνε δυνατά, να λένε τη γνώμη τους και να προτείνουν διάφορες λύσεις. Ο κυρ Παντελής δεν μπορούσε ν’ ακούσει τίποτα, έκαναν τόση πολύ φασαρία γύρω του, σαν ένα σμήνος μελισσών που πετούσε πάνω απ’ τα ανθισμένα λουλούδια.
Απογοητευμένος που δεν βρήκε βοήθεια και κατανόηση, έφυγε από το καφενείο και πήγε στο μαγαζί του. Το μαγαζί του ήταν σαν ένα σπιρτόκουτο μα πολύ πιο μεγάλο, με μια μεγάλη πόρτα με μικρά παράθυρα. Μέσα μπορούσες να βρεις τα πάντα, ό,τι λαχταρά ένα παιδί και ό,τι ζητάει ένας μεγάλος.
Έκανε μια προσπάθεια ν’ ανακαλύψει τι έλειπε από τα τρόφιμα, μα τελικά ήταν άδικος κόπος, γιατί όλα ήταν τακτοποιημένα όπως ακριβώς τα είχε αφήσει το προηγούμενο βράδυ. Κι έτσι ενίσχυσε την πόρτα του παντοπωλείου του με μία καινούργια αλυσίδα και κλειδαριά.
Το επόμενο πρωί, ο κυρ Παντελής μόλις έφτασε έξω απ’ το μαγαζί του, αντίκρισε ένα θέαμα που τον άφησε με το στόμα ανοικτό. Η αλυσίδα πάλι σπασμένη, η πόρτα πάλι ορθάνοιχτη και μέσα... Όταν αντίκρισε το θέαμα τον έλουσε κρύος ιδρώτας! Πεταμένα δεξιά και αριστερά σαλάμια μισοφαγωμένα, βάζα με τουρσί ανοικτά, κονσέρβες ζαμπόν ποδοπατημένες, κεφάλια από κασέρι είχαν σημάδια από δόντια και πολύ μυτερά μάλιστα! Τρόμαξε τόσο πολύ ο κυρ Παντελής που αμέσως έτρεξε στο καφενείο να μεταφέρει τα νέα στους συγχωριανούς του.
Ολόκληρη την υπόλοιπη μέρα οι κάτοικοι του χωριού δε σταμάτησαν να συζητούν και να πλάθουν φανταστικές ιστορίες με το μυαλό τους. Τα παιδιά περπατούσαν στους δρόμους και τ’ άκουγες να λένε πως ο γίγαντας χιονάνθρωπος της πλατείας τα βράδια ζωντανεύει και επιτίθεται σαν πεινασμένος λύκος στο μαγαζάκι του κυρ Παντελή και καταβροχθίζει ό,τι βρει μπροστά του! Άλλοι έλεγαν ότι είχαν δει μια συμμορία κακοποιών να κρύβονται στη μικρή σπηλιά δίπλα στη λίμνη.
- Ναι, τους είδα με τα ίδια μου τα μάτια, κρατούσαν μεγάλα σακιά στις πλάτες τους. Να δείτε που εκεί μέσα κρύβουν όσα αρπάζουν από το παντοπωλείο!
Η ιστορία με την ανοιγμένη πόρτα και το μαγαζί άνω-κάτω συνεχίστηκε για μέρες. Ένα πρωί ο κυρ Παντελής μπήκε μέσα στο καφενείο και ήταν κίτρινος σαν το λεμόνι απ’ το φόβο. Οι υπόλοιποι τον ρώτησαν, μήπως τελικά είχε δει εφιάλτη στον ύπνο του και όλα αυτά που έγιναν ήταν φανταστικά.
Το παραπάνω απόσπασμα παραχωρήθηκε ευγενικά από τη συγγραφέα Εύη Γκάλαβου και τον εκδοτικό οίκο ΗΡΑ Εκδοτική για τους αναγνώστες του δικτυακού τόπου τοβιβλίο.net.
Από την εικονογράφηση του βιβλίου
Η συγγραφέας εξομολογείται...
Μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο με τις σκέψεις μου σχετικά με το παραμύθι μου, που έχω την χαρά και την τιμή να παρουσιάζεται μέσα απ' αυτό εδώ το σάιτ.
Μου είναι πάντα δύσκολο να μιλώ για τον εαυτό μου, όταν όμως δεν μπορώ να τ' αποφύγω, αποφασίζω να το διασκεδάσω. Ο Κώστας Θερμογιάννης, μέσω της ιστοσελίδας τοβιβλίο.net, μου δίνει την ευκαιρία να ανακαλύψω πάλι τα χαρακτηριστικά μου. Μια Εύη που έγραφε πάντα από καρδιάς και τις περισσότερες φορές βιωματικά κείμενα και τα αναρτούσε στα blog της. Δυστυχώς, εκείνη η περίοδος έκλεισε και μαζί της έκλεισε και τη γοητεία εκείνης της παλιάς γραφής.
Σαν παιδί ήμουν πάντα πολύ ντροπαλή και ταυτόχρονα ώριμη για την ηλικία μου. Η υπομονή και η επιμονή είναι δύο αρετές που τις ακολουθώ πιστά εδώ και χρόνια. Δε θέλω να αναφέρω λεπτομερειακά σε τι και σε πόσο βαθμό τα παραπάνω στοιχεία διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου. Το γεγονός ότι απέφευγα να μιλώ για μένα, με οδήγησε πολύ γρήγορα στη γραφή, καθώς επιθυμούσε να εξωτερικεύσω τα συναισθήματα που με καταπίεζαν καθημερνά. Παράλληλα, αυτό αποτελούσε και το πιο πρόσφορο τρόπο να αναδείξω την Εύη παιδί, έφηβη και αργότερα τη γυναίκα Εύη.
Έχοντας δύο γενναιόδωρους γονείς και μια μικρότερη αδερφή, παρόλο που εκείνοι με μεγάλωσαν μέσα σε ένα επαρχιακό περιβάλλον, μου έδωσαν τον απαραίτητο χώρο για να βλαστήσει μέσα μου η αγάπη για τη συγγραφή. Τα λογοτεχνικά βιβλία στο σπίτι, έδιναν το δικό τους στίγμα στη μικρή βιβλιοθήκη. Η όρεξη όμως για ανάγνωση διαρκώς αυξανόταν. Συναντούσα δυσκολίες στο να προμηθευτώ κάποια βιβλία που επιθυμούσα να διαβάσω, μα δε σταμάτησα τις αναζητήσεις κι έτσι στράφηκα στις δανειστικές βιβλιοθήκες των σχολείων.
Από μικρή θυμάμαι τον εαυτό μου να περνάω τις ώρες μου κρατώντας στα χέρια μου ένα βιβλίο. Αυτά λοιπόν έκαναν την εσωτερική ανάγκη για έκφραση όσων ένιωθα βαθιά μέσα μου και αδυνατούσαν να βγουν, να γίνεται πιο έντονη.
Το "Το μυστήριο του παντοπωλείου" είναι το πρώτο μου παιδικό παραμύθι, τόσο σαν έκδοση όσο και σαν απόπειρα γραφής στο συγκεκριμένο είδος. Θα πω μονάχα λίγα λόγια για το βιβλίο μου και μετά θα προχωρήσω στην υπεράσπιση του βιβλίου ως κυριότερου πνευματικού και πολιτιστικού αγαθού. Άλλωστε, πιστεύω, πως ο συγγραφέας πρέπει να διατηρεί κάποια απόσταση από το βιβλίο του, προκειμένου να απεμπλακεί από τυχόν εγωιστικές ενθαρρυντικές κρίσεις. Ο μόνος αρμόδιος για να μιλήσει με αντικειμενική ματιά σχετικά με το βιβλίο μου, είναι ο κάθε αναγνώστης μου. Θα τον ρωτήσω μάλιστα ποια ακριβώς στοιχεία τού άρεσαν, ποιές καταθέσεις της ψυχής μου και των εμπειριών μου βρήκαν ανταπόκριση σ' εκείνον. Αυτό που με έκανε να γράψω το συγκεκριμένο παραμύθι, είναι μια βαθιά αίσθηση συμπόνιας και κατανόησης προς τον συνάνθρωπο που υποφέρει και προς τους αδύνατους. Επίσης, μια έντονη επιθυμία να δείξω στα παιδιά πως για τη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας, είναι απαραίτητα όλα τα ζώα, ακόμα και τα πιο άγρια, τα οποία όταν γνωρίζουμε πώς να τα συμπεριφερθούμε, εκείνη τη στιγμή παύουν να είναι άγρια.
Με ρωτούν πολλές φορές γνωστοί και φίλοι, αν είναι εύκολο ν’ αποτυπώσω τις ιστορίες που έχω στο μυαλό μου και να τις μεταφέρω απ’ τη σκέψη στο χαρτί. Τίποτα απ’ όσα κάνουμε στη ζωή δε γίνονται χωρίς αγώνα και δεν κατακτιούνται χωρίς συνεχείς προσπάθειες. Για να καταφέρεις να γράψεις δεν είναι αρκετό να γνωρίζεις άριστα την Ελληνική Γλώσσα κι ούτε ξεκινάς να γράφεις ξαφνικά ένα πρωινό επειδή έχεις μια ιδέα στο μυαλό σου. «Μάταια προσπαθεί κανείς να γράψει για τις εποχές εάν δεν τις έχει μέσα του», υπογραμμίζει ο Αμερικανός φιλόσοφος Χένρι Ντέιβιντ Θορώ. Θα συμπληρώσω πως η όλη διαδικασία απαιτεί φαντασία και μυθοπλασία. Ο συγγραφέας στήνει και δημιουργεί αρχικά μια ιστορία, γεννά τους ήρωές του σκιαγραφώντας τις προσωπικότητές τους και πορεύεται τις περισσότερες φορές κατά πώς θέλουν αυτοί, με ελάχιστη παρέμβασή του! Μπορεί να τον κάνουν να γελάσει, να θυμώσει μαζί τους ή ακόμα και να κλάψει. Δε θα εξηγήσω για το αν είναι εύκολο ή όχι να γραφτεί μια ιστορία, άλλωστε η έκφραση είναι δικαίωμα του καθενός και ο χρόνος θα κρίνει στο τέλος το έργο του συγγραφέα.
Το ενδιαφέρον μου στρέφεται περισσότερο στο τι κάνουμε εμείς, σαν υπεύθυνοι άνθρωποι, για το μέλλον των παιδιών μας. Ζούμε και μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε δύσκολες πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Έχουν χαθεί πια οι αξίες, έχουν ισοπεδωθεί ιδεολογίες, χάσαμε κομμάτια απ’ την παράδοση μας, έχουμε ξεχάσει τελείως το παρελθόν και δυστυχώς δε γνωρίζουμε παρά σε ελάχιστες των περιπτώσεων την ιστορία της χώρας μας. Δε φοβάμαι και δεν παύω να ελπίζω όμως σ’ ένα καλύτερο μέλλον παρ' όλη τη γενική απαισιοδοξία που φροντίζουν να σπέρνουν στις ψυχές μας καθημερινά οι κάθε λογής διάττοντες αστέρες της πολιτικής!
Δε φοβάμαι γιατί όσο θα υπάρχουν και θα γράφουν οι συγγραφείς, το βιβλίο θα είναι ένα παράθυρο ανοιχτό στον κόσμο, στα όνειρα και στην πραγματικότητα. Είναι στην κυριολεξία μια ειρηνική επανάσταση, που μας δίνει τη δυνατότητα να εκφράσουμε τις απόψεις μας, τα ιδανικά και τα πιστεύω μας, ν’ ανατρέψουμε πολλές αποστεωμένες αντιλήψεις με ειρηνικό τρόπο, μα και να δημιουργήσουμε τα πιο κατάλληλα και ισχυρά θεμέλια για έναν καινούργιο κόσμο. Ο άνθρωπος, με τη σκέψη και την κριτική ικανότητα που θ’ αναπτύξει διαβάζοντας, θα οδηγηθεί μακριά απ’ το σημερινό αδιέξοδο μέσα στο οποίο αισθάνεται τον πόνο, την οικονομική καταπίεση και την αγωνία του να επιβιώσει.
Η αγάπη για το βιβλίο και η ανάγνωση είναι συνήθειες που τις αποκτά κανείς από μικρό παιδί. Η ανάγνωση του παραμυθιού βοηθάει άμεσα στην ψυχική εξέλιξη των παιδιών, γιατί το παραμύθι δεν αποτελεί μόνο ένα κείμενο με λέξεις και εικόνες, είναι και ο δημιουργικός χρόνος που ο γονιός θ’ αφιερώσει στην ανάγνωση. Με άλλα λόγια είναι κυρίως η αγάπη του γονιού για το παιδί του, η οποία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό και τον τρόπο προσέγγισης, ενεργής συμμετοχής και ωφέλειας. Πρέπει λοιπόν, να βλέπουμε το παραμύθι σαν ένα μέσο συναισθηματικής επικοινωνίας μεταξύ του παιδιού-ακροατή και του γονέα-αφηγητή του παραμυθιού.
Το παιδικό βιβλίο είναι η πύλη εισόδου στον κόσμο της λογοτεχνίας και της τέχνης γενικότερα. Είναι το εισιτήριο με το οποίο μπορεί να ταξιδέψει κάθε παιδί σ’ άλλες χώρες και να γνωρίσει παράξενους τόπους, καινούργιους ανθρώπους, διαφορετικά ήθη και έθιμα, την ιστορία και τον πολιτισμό κάθε λαού ξεχωριστά. Για να βοηθήσουμε τα παιδιά μας και να τα ενθαρρύνουμε να διαβάζουν καλά βιβλία, πρέπει κι εμείς να δώσουμε το τρανταχτό παράδειγμα.
Πρέπει να μην ξεχνάμε ποτέ το βιβλίο, αποτελεί εξαίρετη πνευματική τροφή, παιδαγωγεί, ψυχαγωγεί και διαπλάθει ανθρώπους ικανούς για κάθε δυσκολία της ζωής!
Η Εύη Γκάλαβου σπούδασε Οικονομία και Διοίκηση. Ασχολείται με την ποίηση, το χρονογράφημα και τη συγγραφή μικρών διηγημάτων. Διήγημά της έχει βραβευτεί με το B΄ Βραβείο 3ου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού Διηγήματος 2012 από το Λογοτεχνικό Περιοδικό Δευκαλίων ο Θεσσαλός, με θέμα "Σύγχρονη Νεοελληνική Κοινωνία Πραγματικότητα στις αρχές του 21ου αιώνα". Ένα ποίημά της συμπεριλήφθηκε σε ποιητική ανθολογία που εκδόθηκε από το λογοτεχνικό περιοδικό «Πνοές Λόγου και Τέχνης».
Αρθρογραφεί σαν αναγνώστρια στην ενημερωτική εφημερίδα απόδημου Ελληνισμού «ΕΛΛΑΣ HELLAS NEWS». Κείμενά της έχουν αναρτηθεί σε διαδικτυακούς χώρους, όπως το «Παράθυρο στα Όνειρα», «ΣΤΑΧΤΕΣ», «TOKOSKINO», «Κορυφογραμμή», «Varelaki», «αντί χ λόγου», «Αποστακτήριο Λόγου και Τέχνης», «Ποίηση και Λογοτεχνία», , «Λογοτεχνικές και Εκπαιδευτικές Αναφορές» «Οι ποιητές που αγάπησα και άλλες μικρές (και μεγάλες) ιστορίες λόγου», «Ιδεόστατο» «bibliotheque». Συνεργάζεται με το τριμηνιαίο πολιτιστικό περιοδικό λόγου και τέχνης «ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ Ο Θεσσαλός».
Μέλος της Αμφικτυονίας Ελληνισμού από το 2013.
Κυκλοφορεί από την Ήρα Εκδοτική το πρώτο της παιδικό παραμύθι, με τίτλο «Το μυστήριο του παντοπωλείου» που απευθύνεται σε παιδιά 6-10 ετών
Καλησπέρα σας! Καλές γιορτές με υγεία! Περιμένω να παραλάβω το βιβλίο της Εύης να το διαβάσω και μετά να το σχολιάσω! Ωστόσο θεωρώ υποχρέωσή μου να ευχαριστήσω, ως συνάνθρωπος, και να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την κίνηση σε όλους όσοι είχαν την εξαιρετική ιδέα να ενισχύσουν τον σύλλογο φίλων ατόμων με Σ.Κ.Π. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
“Άγιος Άθεος”
Γιάννης Δ. Παρασκευόπουλος!
Σ ευχαριστώ πολύ Ιωάννη για την στήριξη και για το βίντεο!! Ο Ιωάννης παρέλαβε και διάβασε το παραμυθάκι και ετοίμασε ένα πολύ ωραίο βίντεο!!
https://www.youtube.com/watch?v=Jnx9iUdbVJk
Πρώτα σαν παππούς που λέει παραμύθια στα εγγόνια του, ύστερα σαν άνθρωπος που αρέσκεται να “γρατσουνάει” το χαρτί φτιάχνοντας ιστορίες πρέπει να πω ότι το απόσπασμα του παραμυθιού της κυρίας Εύης Γκάλαβου μου τράβηξε με όμορφο τροπο το ενδιαφέρον να μάθω την συνέχεια. Πάντως εκτός από το βιβλίο της για το οποίο εύχομαι κάθε επιτυχία, συμφωνώ απόλυτα με όσα αναφέρει γενικά για την μυθοπλασία και το βιβλίο γενικότερα. Από το βιογραφικό δε σημείωμα της φαίνεται πως πρόκειται για πολύ αξιόλογο άτομο των γραμμάτων. Της εύχομαι κάθε επιτυχία και νομίζω ότι θα τα ξαναπούμε όταν διαβάσω και μάθω τι έγινε τελικά με “Το μυστήριο του Παντοπωλείου”.
Θέλω δε με την ευκαιρία να συγχαρώ τον φίλο μου τον Κώστα Θερμογιάννη για αυτές τους τις επιλογές που πραγματικά έχουν καταστήσει τον χώρο τούτο στέγη καλαισθησίας και ωραίου, ζωντανού λόγου.
Σ ευχαριστώ Χριστόφορε για τα καλά σου λόγια κι για τον χρόνο που αφιέρωσες!!
Θα περιμένω τις εντυπώσεις σου! 🙂
Καλησπέρα σας και Χρόνια Πολλά! Έχω διαβάσει το βιβλίο της κυρίας Εύης Γκάλαβου και βρίσκω πως διαθέτει αρκετές αρετές του γραπτού λόγου, αλλά και μηνύματα που αφομοιώνονται εύκολα από τα μικρά παιδιά. Είναι ένα θαυμάσιο παραμύθι με νοσταλγία για τον χώρο και τον κόσμο του χωριού, τους αγνούς και απλούς ανθρώπους.
..νοσταλγία για άλλες εποχές Λάσκαρη!! Σ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Με την ευκαιρία να ευχαριστήσω κι από αυτό το βήμα τον Κώστα Θερμογιάννη για την υπομονή κι κατανόηση του.
Του εύχομαι να είναι πάντα δημιουργικός, γεμάτος δύναμη και αντοχές, να συνεχίσει να πορεύεται στον δύσκολο λογοτεχνικό δρόμο.
Χρόνια πολλά σε όλους!!