Θεοδώρα Τζόκα
Εκδόσεις: Συμπαντικές Διαδρομές
ISBN: 978-618-5002-29-9
τοβιβλίο.net υποδέχεται τη Θεοδώρα Τζόκα και το βιβλίο της "Το Παρελθόν Φυγείν Αδύνατον" από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές.
Το Παρελθόν Φυγείν Αδύνατον αρχίζει με μια σειρά από μυστήρια γεγονότα που συμβαίνουν στην πενηντάχρονη Νόρα μια χιονισμένη νύχτα σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό της Δυτικής Μακεδονίας. Επιστρέφοντας από την κηδεία του ξάδελφου της, βρίσκει ένα μήνυμα στον υπολογιστή της από τον Αλγερινό φοιτητή που στη νιότη της είχε αγαπήσει σχεδόν μέχρι θανάτου. Το γεγονός αυτό στέκεται η αφορμή να ξυπνήσει μέσα της το παρελθόν με τους ανοιχτούς λογαριασμούς που έχει αφήσει και τα ένοχα μυστικά που κρύβει. Ξεκλειδώνοντας το παρελθόν, παρέα μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι και μια νεκραναστημένη γάτα, η Νόρα αρχίζει να γράφει το βιβλίο της ζωής της αποφασισμένη να το τελειώσει πριν χαράξει η καινούργια μέρα και είναι αργά. Από τη Βοστόνη μέχρι τη Θεσσαλονίκη κι από τη Ρώμη μέχρι το Αλγέρι παρακολουθούμε τα γεγονότα της ζωής της που τη στιγμάτισαν: ο διωγμός της από τη Βοστόνη από τους ίδιους τους γονείς της, το πολιτισμικό σοκ του επαναπατρισμού της στην Ελλάδα το 1971 και ο καταδικασμένος έρωτάς της για έναν μουσουλμάνο συμφοιτητή της στα ζοφερά χρόνια της δικτατορίας. Η ηλεκτρονική της επικοινωνία με τον Αλγερινό φοιτητή που διαδραματίζεται ταυτόχρονα σ’ ένα δεύτερο επίπεδο αφήγησης παίρνει δραματικές διαστάσεις και εξαναγκάζει τη Νόρα να έρθει αντιμέτωπη με το παρελθόν που τόσα χρόνια επιμελώς απέφευγε. Οι διαστάσεις του χρόνου συμπλέκονται σ’ ένα περίεργο παιχνίδι κάπου ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα σπρώχνοντας την πλοκή μέχρι το καθαρκτικό της τέλος.
Μια συνέντευξη με τη συγγραφέα μέσα μου για το βιβλίο «Το Παρελθόν Φυγείν Αδύνατον»
EΓΩ: Καλημέρα, κ. Τζόκα. Θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για το πρώτο σας βιβλίο «Το Παρελθόν Φυγείν Αδύνατον».
ΔΏΡΑ: Λέγε με Δώρα ή Τέντυ, όποιο προτιμάς! Κι ας μιλήσουμε στον ενικό! Κάτι παθαίνω όταν μου μιλάνε στον πληθυντικό!
ΕΓΩ: Όπως αγαπάτε ….αααα, αγαπάς ήθελα να πω! Γιατί, λοιπόν, Δώρα, έδωσες αυτό τον συγκεκριμένο τίτλο στο βιβλίο σου;
ΔΏΡΑ: Γιατί έτσι είναι. Η ζωή κάνει κύκλους. Το παρελθόν, όσο και να θέλεις να το βάλεις πίσω σου, μια μέρα αυτό θα επιστρέψει να σε στοιχειώσει. Δεν μπορείς να ξεφύγεις, ειδικά αν έχεις ανοιχτούς λογαριασμούς μ’ αυτό. Όπως έχει η Νόρα στο βιβλίο.
ΕΓΩ: Αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, είσαι εσύ η Νόρα;
ΔΏΡΑ: Και ναι και όχι. Ήμουν η Νόρα, τώρα δεν είμαι, ή μάλλον είμαι ότι έχει απομείνει από τη Νόρα.
ΕΓΩ: Άρα είναι βιογραφικό το βιβλίο σου;
ΔΏΡΑ: Είναι ΚΑΙ βιογραφικό. Έχει, όμως, και πολλά μυθοπλαστικά στοιχεία. Οι μυθιστοριογράφοι είναι παραμυθάδες κι εγώ τι παραμυθού θα ήμουν αν δεν έβαζα και στάλα παραμύθι μέσα;
ΕΓΩ: Γιατί το έγραψες αυτό το βιβλίο; Τι σε προώθησε να το γράψεις;
ΔΏΡΑ: Δεν μπορούσα να μη το γράψω. Κυοφορούσε μέσα μου πολύ καιρό και έπρεπε να βγει στο φως της ημέρας πριν με σκοτώσει.
ΕΓΩ: Γιατί το λες αυτό; Μπορεί ένα άγραφο βιβλίο να σκοτώσει;
ΔΏΡΑ: Ναι, μπορεί να σε πνίξει. Να σου κλέψει τον αέρα που αναπνέεις. Αν έχεις το δαίμονα μέσα σου, το δαίμονα της γραφής, δεν σ’ αφήνει ποτέ σε ησυχία. Ροκανίζει το μυαλό σου μέχρι που να μετατρέψεις όλο τον αχταρμά σκέψεών που σε βασανίζει σε λέξεις ... σε εναργή λόγο. Είναι κάτι σαν εξορκισμός. Αν δεν το κάνεις, κινδυνεύεις να πας στο Δαφνή.
ΕΓΩ: Άρα το χάρισμα είναι και κατάρα και ευλογία μαζί;
ΔΏΡΑ: Ακριβώς!
ΕΓΩ: Σ’ ένα σημείο του βιβλίου η Νόρα λέει πως τα όνειρα της νιότης της κτίστηκαν σε σαθρό έδαφος. Το πιστεύεις ειλικρινά αυτό;
ΔΏΡΑ: Ακράδαντα! Τα όνειρα μπορούν να κάνουν πολύ μεγάλο κακό γιατί διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και μια μέρα όταν αναπόφευκτα θα προσγειωθείς, θα είσαι ανέτοιμη να αντιμετωπίσεις τις σκληρές αλήθειες της ζωής. Αυτό ακριβώς έπαθε η Νόρα. Νομίζω πως κάλλιστα θα μπορούσε ο Καζαντζάκης να είχε πει: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, όνειρα δεν κάνω, είμαι λεύτερος!
ΕΓΩ: Στο βιβλίο η Νόρα ερωτεύεται έναν Άραβα συμφοιτητή της στα χρόνια της δικτατορίας. Πόσο σύνηθες ήταν αυτό στην Ελλάδα του 1973;
ΔΏΡΑ: Καθόλου σύνηθες. Ήσουν δακτυλοδεικτούμενη αν τολμούσες κάτι τέτοιο.
ΕΓΩ: Τι ρόλο έχει παίξει ο έρωτας στη ζωή σου;
ΔΏΡΑ: (γελώντας) Μεγάλο! Είναι κινητήρια δύναμη. Χωρίς τον έρωτα δεν νοείται ζωή. Είσαι ζωντανός νεκρός. Κάτι σαν ζόμπι…
ΕΓΩ: Μεγάλωσες στην Αμερική και ήρθες στην Ελλάδα την περίοδο της χούντας σε μια πολύ τρυφερή ηλικία. Πόσο δύσκολο ήταν αυτό;
ΔΩΡΑ: Πάρα πολύ δύσκολο. Τεράστιο το πολιτισμικό σοκ. Ακόμη δεν έχω συνέλθει. Είμαι μια διχασμένη προσωπικότητα. Έτσι γίνεσαι όταν γνωρίζεις δύο πατρίδες, όταν δύο κουλτούρες συγκρούονται μέσα σου.
ΕΓΩ: Δώρα ή Τέντυ, σ’ ευχαριστώ για την ενδιαφέρουσα κουβέντα που κάναμε. Να σ’ ευχηθώ το βιβλίο σου να πάει καλά και να βρει πολλά ράφια ν’ ακουμπήσει τη ράχη του.
ΔΩΡΑ: Εγώ σ’ ευχαριστώ που μ’ έδωσες την ευκαιρία να μιλήσω για τη Νόρα μου.
ΕΓΩ: Ετοιμάζεις άλλο βιβλίο; Κι αν ναι ποιο είναι το θέμα του;
ΔΩΡΑ: Ναι, ο δαίμονας μέσα μου καλά κρατεί! Το θέμα; Ο έρωτας, φυσικά, και το παρελθόν που γι ακόμη μία φορά μοιραία επιστρέφει στις ζωές των ανθρώπων.
ΕΓΩ: Και μια τελευταία χάρη. Μπορείς να διαβάσεις ένα απόσπασμα από το βιβλίο σου;
ΔΩΡΑ: Ευχαρίστως. Ένα λεπτό να βρω τα γυαλιά μου κι έρχομαι…
Η Νόρα μόλις έχει υποστεί ένα μικρό σοκ. Δεν πιστεύει σ’ αυτό που βλέπουν τα μάτια της. Η διεύθυνση που έχει μπροστά της, στα εισερχόμενα του ηλεκτρονικού της ταχυδρομείου, έχει το δικό του όνομα. ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ONOMA! Η καρδιά της σταματά να χτυπά για ένα δευτερόλεπτο και μετά αρχίζει να μπουμπουνίζει δυνατά σαν τη σόμπα που καίει πυρετωδώς στην κουζίνα του σπιτιού της. Δεν είναι δυνατόν, σκέφτεται, κάποιο λάθος θα έχει γίνει ή μάλλον κάποια κακόγουστη φάρσα, απ’ αυτές που συνηθίζονται στο ιντερνέτ. Ανυπομονεί ν’ ανοίξει το email αλλά είναι αδύνατον να κάνει το απαραίτητο κλικ πάνω στ’ όνομά του. Τα χέρια της αιωρούνται πάνω από το πληκτρολόγιο σαν δύο τσακισμένες φτερούγες ανίκανες να κάνουν την παραμικρή κίνηση. Σκέφτεται, νιώθοντας ένα τσιμπηματάκι ενοχής, πως λίγο ουισκάκι θα τη βοηθούσε να μαζέψει το κουράγιο της. Υπόσχεται στον εαυτό της πως θα αρκεστεί στο ένα ποτηράκι και ούτε σταγόνα παραπάνω. Σηκώνεται από την καρέκλα της και πηγαίνει στην κουζίνα. Ρίχνει δύο μεγάλα ξύλα στη σόμπα κι έπειτα ξεθάβει το μπουκάλι ουίσκι που είναι καταχωνιασμένο στο ντουλάπι κάτω από το νεροχύτη. Βάζει μια αρκετά γενναιόδωρη ποσότητα σ’ ένα χαμηλό ποτήρι και, κρατώντας στο ένα χέρι τη μπουκάλα και στ’ άλλο χέρι το ποτήρι, επιστρέφει στο μεγάλο, ξύλινο τραπέζι με τα σκαλιστά λιονταρίσια ποδιά που αυτός, ΑΥΤΟΣ που τώρα την ψάχνει μέσα από την οθόνη του υπολογιστή της, είχε αγοράσει πριν αμνημονεύτων χρόνων σε κάποια άλλη ζωή. Είναι το μοναδικό έπιπλο που έχει αντέξει την αδυσώπητη φθορά του χρόνου. Φέρνει το ποτήρι στα χείλη της και ανοίγει το playlist στο youtube με τα αγαπημένα της Γαλλικά τραγούδια. Κλικάρει το Play all κι αμέσως το δωμάτιο πλημμυρίζει με την υπέροχη, βελούδινη φωνή του Charles Asnavour. Je vous parle d ´un temps ...Que les moins de vingt ans ... Ne peuvent pas connaitre ... Monmatre en ce temps la ... Κλείνει τα μάτια της και πίσω από τα βλέφαρά της βλέπει τη Μονμάρτη όπως είναι την άνοιξη. Με κρυστάλλινη διαύγεια βλέπει τις ανθισμένες πασχαλιές, τους περιπλανώμενους ζωγράφους με τα καβαλέτα τους, τα γραφικά σοκάκια με τα κρεμαστά φαναράκια στους πολύχρωμους τοίχους, τα όμορφα bistro και τα διάσπαρτα καφέ με τα στρόγγυλα τραπεζάκια και τις βιενέζικες καρέκλες κάτω από τα σκιερά πεζοδρόμια. Βλέπει τον καθεδρικό ναό της Sacre Coeur να ορθώνεται επιβλητικά σαν άγρυπνος φρουρός πάνω από την πόλη που, σαν φιλήδονη εταίρα, απλώνει τα κάλλη της μέχρι τον αχνό ορίζοντα. Βλέπει το Χαμίντ να την κρατάει από το χέρι, να τη σφίγγει κοντά του, να ραίνει το κεφάλι της με φιλιά. Είναι και οι δύο είκοσι χρονών και τρελά ερωτευμένοι. La boheme … La boheme … Ca voulait dire on a vingt ans … La bohème … la bohème…Et nous vivions de l´air du temps ...
Αυτή είναι η ζωή! Η ζωή όπως αξίζει να τη ζει κανείς: ελεύθερα, ασυμβίβαστα, άφοβα, έντονα, γεμάτη συγκινήσεις και ανατροπές, δίχως φραγμούς και αναστολές, με τη γλυκιά λαχτάρα για το αύριο και τα όσα μυστικά αυτό επιφυλάσσει. Τώρα, ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλός της, ένας αδυσώπητος και αήττητος συμπαίκτης που όσο και να προσπαθεί να τον νικήσει, αυτός πάντα τερματίζει πρώτος. Είναι ένα παιχνίδι άνισο, χαμένο από πρώτο χέρι. Τα καλύτερα χρόνια έχουν κάνει φτερά ανεπιστρεπτί; το μυαλό και το κορμί έχουν εξασθενίσει και η ζωή έχει τραβηχτεί πίσω σαν την παλίρροια, αποκαλύπτοντας το σαθρό έδαφος πάνω στο οποίο είχαν κτιστεί τα αφελή όνειρά της νιότης της.
Η Θεοδώρα Τζόκα γεννήθηκε στην Ελλάδα και μεγάλωσε στη Βοστόνη των ΗΠΑ όπου οι γονείς της μετανάστευσαν από ένα φτωχό ορεινό χωριό της Δυτικής Μακεδονίας. Φεύγοντας, οι γονείς της πήραν μαζί τους, μια χούφτα χώμα από την αυλή τους και δύο μεγάλα όνειρα. Το πρώτο ήταν να γυρίσουν μια μέρα στην πατρίδα τους. Το δεύτερο ήταν να «μάθουν γράμματα» οι τέσσερις κόρες τους. Όπως και έγινε. Η Θεοδώρα σπούδασε Αγγλική φιλολογία στο ΑΠΘ και σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη. Όταν δεν γράφει, διδάσκει Αγγλικά κι ασχολείται με μεταφράσεις. Άρθρα, ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά Free Press έντυπα της χώρας καθώς και στο διαδίκτυο. Το Παρελθόν Φυγείν Αδύνατον είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Είμαι ευτυχής που το έχω στα χέρια μου το βιβλίο της Τέντυ μας! Σε λίγο θα το ταλαιπωρήσω το καημένο! Εύχομαι πάντως να υποστεί την δοκιμασία χιλιάδων δακτύλων που του γυρίζουν τις σελίδες με ανυπομονησία!
Πολύ όμορφη η συνέντευξη!
Εγώ πάλι, φίλε μου Χριστόφορε, είμαι ευτυχέστερη γιατί και έχω στα χέρια μου την Νόρα και απολαμβάνω την συντροφιά της κάθε βράδυ!
Τέντυ μου η ιστορία της Νόρας σου κυλάει σαν το γάργαρο νερό μέσα σε γοητευτικό τοπίο, ελίσσεται γύρω από θάμνους και βραχάκια και σε κάθε στροφή με φέρνει αντιμέτωπη με κάτι καινούργιο, που με ξαφνιάζει όμορφα! Θα συμφωνήσω μ’ αυτό που ανέφερες κάποια στιγμή, ότι οι γραφές μας μοιάζουν, κι αυτό κάνει την ανάγνωση ακόμη πιο ευχάριστη και ενδιαφέρουσα!
Να είναι πάντα καλοτάξιδο το “Παρελθόν” σου και, όπως λες και στην συνέντευξη, αναμένουμε το “μέλλον” σου!
Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Κώστα Θερμογιάννη από καρδιάς που μ΄έκανε μια τέτοια μεγάλη τίμη να παρουσιάσει το βιβλίο μου σ΄αυτόν τον υπέροχο βιβλιοχώρο του βιβλίο. net ! Κώστα, είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος και καλός φίλος. Να είσαι πάντα καλά και να μας ξεναγείς με τον απαράμιλλο τρόπο σου στη μαγική χώρα των βιβλίων!
Τέντυ, η χαρά και η ευχαρίστηση είναι όλη δική μου. Εύχομαι ολόψυχα το βιβλίο σου να ταξιδέψει πιο μακριά από όσο φαντάζεσαι!
Χρηστόφορε, πόσο χαίρομαι που έφτασε η Νόρα κοντά σου. Ξέρω πως είναι σε πολύ καλά χέρια και πως θα την προσέχεις σαν τα μάτια σου. Εύχομαι να σου κρατήσει καλή παρέα. Είμαι σίγουρη πως θα τη νιώσεις πολύ δικό σου άνθρωπο.
Βάσω μου γλυκιά, σ’ ευχαριστώ για τα επαινετικά σου λόγια. Δεν ξέρεις πόση χαρά μου δίνεις γιατί η γνώμη σου ως συγγραφέας που είσαι, και μάλιστα τόσο ταλαντούχα, έχει μεγάλη σημασία για μένα. Ναι, το παρατήρησα από την πρώτη στιγμή πως οι γραφές μας μοιάζουν. Άρα είμαι σίγουρη πως μοιάζουμε και σαν χαρακτήρες, Γι αυτό άλλωστε σε θεωρώ μια πολύ ξεχωριστή μου φίλη. Καλή επιτυχία σου εύχομαι με το επόμενο βιβλίο σου.
Το αποσπασμα που διαβασα εχει κεντρισει το ενδιαφερον μου για να μαθω τη συνεχεια! Μου αρεσουν πολυ τα μυθιστορηματα με εντονη πλοκη αλλα κ με ρομαντικη μεν αλλα οχι γλυκαναλατη αισθηματικη υποθεση αν κ ειμαι απο καποιο μικρο χωριο κ δεν εχω παντα ιντερνετ θα προσπαθησω να το διαβασω ολο. Εχω μεγαλη αγαπη στα λογοτεχνικα αλλα κ ιστορικα βιβλια κ δεν αφηνω ελευθερο χρονο χωρις βιβλιο! Καλη σας επιτυχια!!!!!!