Κι όμως απόψε δεν αρκεί η παρουσία του/Για να με λυτρώσει/Βυθίζομαι στη σκιά/(κι ας είναι ολόγιομο)/Και τιμωρούμαι…/Τιμωρούμαι για τον θυμό που επέδειξα/Στον οδηγό της νύχτας/Ματώνει στα χέρια μου/Απ’ το μαχαίρι που βάζω στην καρδιά του/Η παρουσία του για πρώτη φορά/Δεν μπόρεσε να με σώσει/Από τα δίχτυα του ανελέητου πόνου/Και της θλίψης/Αναρωτιέμαι γιατί;/Και η απάντηση έρχεται γεμάτη φως/(κι ας βρίσκομαι στη σκιά του)/Η απουσία κι η αγάπη/Είναι πιο δυνατές/Από τον πόνο και την θλίψη!/Αναρωτιέμαι/ Ο πόνος κι η θλίψη γίνονται αέρας;/Φυσάνε τόσο δυνατά;/ Για να φτάσουν την αγάπη μου σε σένα.
Γ.Ν.
Θα ‘ρθω απόψε να σε λούσω σαν φεγγάρι
και θα ναι ολόγιομη για πάντα τούτη η αγάπη.
Θα ‘ρθω και ανέμου ζεστασιά, θα ‘χω και χάρη
τις αναμνήσεις σαν θα βγάλω
απ’ το συρτάρι…
Σκιές και πόνος δεν θα χωράνε αναμεσά μας,
θυμοί που αύριο θα γίνουν τιμωρία.
Αξίζει τόσο στη ζωή το πέρασμά μας
ας την αγάπη να σβήσει κάθε σου απορία.
Έλεγες η απουσία την αγάπη δυναμώνει…
Κι ας κόβει στα δύο την καρδιά με ένα μαχαίρι!
Μα εγώ τώρα ξέρω, πως τους δύο κόσμους μας ενώνει
σαν μπαίνεις στ’ όνειρο και περπατάμε χέρι-χέρι.
Σ.Ν.
Ολόγιομη η αγάπη, ίδια με το φεγγάρι. Όταν αγαπάς αληθινά, βρίσκεις απαντήσεις σε όλες σου τις απορίες … και ζεις γι’ αυτή την αγάπη. Συγχαρητήρια και στους δυο σας. Πολύ όμορφο, Σοφία.
Καλησπέρα Βάσω μου, ναι έτσι είναι, η αγάπη που είναι θείο δώρο είναι το κλειδί για όλες τις απορίες μας…και ο καλύτερος οδηγός για κάθε διαδρομή στη ζωή μας, μιας κι έχει την δυνατότητα να σπάει νοητά ή μη σύνορα!!!
Συγκινούμαι που ένας άντρας ξανάρχεται στην μνήμη μας μέσα απο ενα κειμενο που έχει γράψει τόσα χρόνια πριν. Χαίρομαι που βγαίνει και ένας τέτοιος χαρακτήρας μεσα απο την δουλειά.
Ελπίζω για εσάς.
Είμαι υπερήφανος και για τους δυο σας.
Καλο ταξίδι. ……
Ευχαριστώ πολύ Δημήτρη μου και εγώ χαίρομαι που ένας φίλος του στέκετε και τον βρίσκει μέσα από τις λέξεις του, μετά από τόσα χρόνια απουσίας-παρουσίας (σε άλλη διάσταση) του Γιώργου μου… Και εμείς είμαστε περήφανοι για σένα!!! Να σε έχει ο Θεός καλά!!!Την αγάπη μου σε όλους σας!!! Ευχαριστώ…
Μαγική μείξη κι ο χρόνος γίνεται ένας αδιαίρετος, αγάπη όλες οι διαστάσεις και πηγαία, βαθύτατα ανθρώπινη, χωρίς να επιδιώκεται, η συγκίνηση! Από πλευράς μου, ευχαριστώ γι αυτήν την εμπειρία.
Καλημέρα Απόστολε! Εγώ σ’ ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου… η αγάπη σε όλες τις διαστάσεις της είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να μας κρατήσει ζωντανούς! Να είσαι πάντα καλά!!!