Φλέβες μεταλλικές
Μοιάζουν με εύθραυστες κλωστές
οι δίδυμές σου ράγες
φλέβες θαρρείς μεταλλικές
ελπίδας μα κι ονείρων
Έχουν καρδιά την ξενιτιά
ψυχών ψυχρές αρπάγες
πόνο μαζί και λησμονιά
τούτες οι φλέβες ενεχύρων
Φτύνεις ιδρώτα στις κορφές
στους κάμπους αλαργεύεις
μα δε σε νοιάζουν οι ψυχές
μικρών ανθρώπων κακομοίρων
Γλώσσες μιλάς πάρα πολλές
μέχρι να ξεφορτώσεις
άλαλες σκέψεις κι άυλες
μεταναστών -σχεδόν- ομήρων
Κι ύστερα στης επιστροφής
τον αδειανό το δρόμο
σφουγγίζεις δάκρυα, φιλοσοφείς
για τις ζωές των αποκλήρων
Μα το ταξίδι κάνει κύκλο
«Μεταφέρονται ανθρώπινες μηχανές»
στης φάμπρικας τον ήλο
πολύτιμη βλέπεις γαρ, η λάμψις των πεντολίρων.
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
” Μοιάζουν με εύθραυστες κλωστές
οι δίδυμές σου ράγες
φλέβες θαρρείς μεταλλικές
ελπίδας μα κι ονείρων ” . Εκτιμώ πως έχετε υποχρέωση να μας δώσετε και άλλες ποιητικές απόπειρες και καταθέσεις ψυχής, όταν οι μεταλλικές φλέβες έχουν τόσο βαθύ και ωραίο νόημα, αξίζει να μετρήσει κανείς τις πιο βαθιές, αυτές της ψυχής.
Κυρία Δικταίου, είναι γεγονός πως ‘ζηλεύω’ τους ποιητές διότι δεν έχω μέσα μου αυτό το ταλέντο να μπορώ αβίαστα να γράφω ποίηση. Και τούτο το ποίημα με μεγάλη πίεση το δημοσίευσα, έχοντας πάντα κατά νου την αδεξιότητά μου αυτή. Τα λόγια σας όμως με κάνουν να αισθάνομαι όμορφα, ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να τολμήσω πάλι να προσπαθήσω να γράψω κάτι αντίστοιχο. Σας ευχαριστώ πολύ!
Έχουν καρδιά την ξενιτιά
ψυχών ψυχρές αρπάγες
πόνο μαζί και λησμονιά
τούτες οι φλέβες ενεχύρων
——————————————-
«Μεταφέρονται ανθρώπινες μηχανές»
!!!
Κί ύστερα λες πως δε γράφεις ποιήματα….!!
Μοιάζουν με εύθραυστες κλωστές
οι δίδυμές σου ράγες
φλέβες θαρρείς μεταλλικές
ελπίδας μα κι ονείρων…
Με τους πρώτους κιόλας στίχους ενθουσιάστηκα…
Καλή συνέχεια..!
Μάχη, ποιήματα δε γράφω, θέλω να γράψω μα δεν τα καταφέρνω. Όμως, πάντα θα προσπαθώ…
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Γλώσσες μιλάς πάρα πολλές
μέχρι να ξεφορτώσεις
άλαλες σκέψεις κι άυλες
μεταναστών -σχεδόν- ομήρων
Κι ύστερα στης επιστροφής
τον αδειανό το δρόμο
σφουγγίζεις δάκρυα, φιλοσοφείς
για τις ζωές των αποκλήρων
Γεμάτο ευαισθησία ……. πολύ όμορφο Κώστα!!!!!
Άννα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
Δυνατοί στίχοι, περιγραφή της πραγματικότητας με συναίσθημα και την ευαισθησία που χαρακτηρίζει όλα τα κείμενά σου! Όταν πρόκειται για λόγια που βγαίνουν από την ψυχή,σκέψεις που μας προβληματίζουν, νομίζω ότι αξίζει κάποιος να τις καταθέτει…!
Μαριάνθη, με αυτό ακριβώς το σκεπτικό αποφάσισα να το δημοσιεύσω, αν και χρειάστηκε πολύ πολύ σκέψη για να το κάνω.
Να είσαι καλά για τα θερμά σου λόγια!
Το βρίσκω πολύ πετυχημένο,περίτεχνα τα λόγια,είναι ένα τραγούδι που περιμένει τη μουσική του.Και ο τίτλος αστραφτερά εύθραυστος.Εύγε!
Ευχαριστώ πολύ!
Κώστα, κάποτε ένας φίλος μου είχε πει, για όλους εμάς που γράφουμε, πως κάποια στιγμή έστω ένας στίχος μας, μια πρότασή μας, αξίζει το Νόμπελ…
Μακάρι να είναι έτσι, αν και για τη δική μου περίπτωση και τη συγκεκριμένη προσπάθεια δε νομίζω αυτό το σκεπτικό να βρει εφαρμογή!
Πολύ μετριόφρων! Συνέχισε να γράφεις εσύ… 😉
Μαριάνθη Παπάδη
Η σεμνότητα είναι προσόν δυνατών, ευαίσθητων, γενναιόδωρων ανθρώπων, που είναι γεμάτοι και έτοιμοι να χαρίσουν την ψυχή τους μέσα από κείμενα και στίχους. Όταν Κώστα μου ξεκλειδώνεις την πόρτα σου, εγώ-εμείς ανακαλύπτουμε έναν τρυφερό, ευγενικό άνθρωπο με ανησυχίες και προβληματισμούς!!!!!
Καλή συέχεια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μαριάνθη μου σε ευχαριστώ από την καρδιά μου για τα υπέροχα λόγια σου. Να είσαι πάντα καλά!
Κύριε Θερμογιάννη , κάποιος που φαντάστηκε τις ράγες σαν δίδυμες φλέβες και περιέγραψε με τόσο γλαφυρό τρόπο του ταξίδι του τρένου , νομίζω πως πρέπει να συνεχίσει να γράφει στίχους . Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Εξάλλου οι στίχοι βγαίνουν από τούνελ βαθιά , ταξιδεύουν και ακουμπούν την ψυχή του καθενός ξεχωριστά. Φαίνεται πως αγγίξατε πολλές ψυχές. Καλή συνέχεια .
Χριστίνα, αν και είναι η πρώτη μου αδέξια απόπειρα ποιητικής γραφής, το σχόλιό σου, όπως τα σχόλια όλων, με κάνουν να αισθάνομαι αμήχανα μεν, υπέροχα δε. Να είστε πάντα καλά,σας ευχαριστώ από καρδιάς!
Αν δεν ήξερα τι κάνεις θα έλεγα αυτός είναι ένας ποιητής από τους κανονικούς. Τώρα που σε ξέρω έστω διαδικτυακά, λέω, αυτός ο ποιητής είναι φίλος μου, και καμαρώνω για αυτό…..
Βαγγέλη, είναι αληθινά τιμή μου μεγάλη που με θεωρείς φίλο σου. Σου το λέω μέσα από το βάθος της καρδιάς μου!
το ταξίδι κάνει κύκλο… έτσι και τα λόγια, οι σκέψεις, η γραφή! Τι όμορφο Κώστα.
Erina μου σε ευχαριστώ πολύ!
Κώστα λέτε πως δεν γράφετε ποιήματα,
όμως το συγκεκριμένο θεωρώ ότι είναι αρκετά δυνατό!!!
Με άγγιξε και με προβλημάτισε μπορώ να σας πω!
Η ταπεινή μου άποψη, δίχως να είμαι ειδική άλλωστε εγώ.
Ήρθε η ώρα να γράφετε λοιπόν περισσότερο.
Να είστε πολύ καλά!!!
Καλό σας Σαββατοκύριακο!!!
Ελένη, δυστυχώς δεν το έχω το ταλέντο να γράφω ποιήματα. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον αποπειραθώ ξανά, αλλά μάλλον θα αργήσει πολύ εκείνη η στιγμή! Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου!
Θα ήθελα να ομολογήσω για μία
ακόμη φορά μπροστά σε όλους
τους δημιουργούς, οι οποίοι
μετέχουν αυτής της μοναδικής
λογοτεχνικής ιστοσελίδας, πως,
ο Κώστας ο Θερμογιάννης, συνιστά
μἰα εξαιρετική περίπτωση ανθρώπου,
του οποίου η πολυσχιδής καλλιέργεια,
συνδημιούργησε αυτό τον ιστότοπο,
στον οποίο τόσοι δημιουργοί βρίσκουν
την ανάπαυσή τους κι ασφαλώς
θερμό ( γιάννης) έδαφος για προσωπική
έκφραση και ξεδίπλωση των ευαίσθητων
υφαδιών των ψυχών μας.
Τώρα, με μεγάλη μου χαρά,
διαπιστώνω πως είναι και
μοναδικός ποιητής.
Αγαπητέ μου Κώστα,
έχεις την άπειρη εκτίμηση
κι αγάπη μου!
Παναγιώτη, τα λόγια σου ξέρεις πως έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα για μένα και η τιμή που νιώθω είναι πολύ πολύ μεγάλη. Όποιο ευχαριστώ κι αν γράψω εδώ θα είναι λίγο για να αντιπροσωπεύσει αυτό που πραγματικά νιώθω κι αισθάνομαι μετά από όσα διάβασα… Να είσαι πάντα καλά! Ευχαριστώ από καρδιάς…
Υπέροχο ταξίδι !!! υπέροχες σκέψεις!!! μαγικός ο λόγος σας… μαγικό και το ταξίδι που μας προσφέρατε…