τοβιβλίο.net υποδέχεται τη Φώφη Walter-Κυρλίδου & Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου και την ιστορία τους
“Φρίντα και Βικτώρια”,
η οποία δημιουργήθηκε για τις Ιστορίες με δύο όψεις.
Ετικέτες
Κατηγορία
τοβιβλίο.net υποδέχεται τη Φώφη Walter-Κυρλίδου & Βάσω Αποστολοπούλου-Αναστασίου και την ιστορία τους
“Φρίντα και Βικτώρια”,
η οποία δημιουργήθηκε για τις Ιστορίες με δύο όψεις.
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/jpHngY_OKr0Καθημερινή https://youtu.be/Ok8Wc1827VA?si=Y8GtSMvS2Co3ltcS Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων [mailpoet_form...
Τετάρτη απόγευμα στις φυλακές υψίστης ασφαλείας. Σιωπή ασυνήθιστη στην πτέρυγα των μελλοθανάτων. Από ένα κελί μόνον ακούγονταν ομιλίες. Οι άλλοι έχουν στήσει αυτί. «Έρχεται το φαγητό;». «Όχι. Είναι το καρότσι με τα βιβλία». «Έχεις δίκιο. Το άλλο τρίζει...
ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα.. Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!. Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα. Ολόκληρη. Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
ΑΦΙΛΤΡΟ ΤΣΙΓΑΡΟ Κοίτα.. Έλεγα και σου έδειχνα την απλωμένη πόλη προς τα κάτω. Βράδυ στο ‘μπαλκόνι’ της Σαλονίκης. Εγώ δεν την έλεγα ποτέ Σαλονίκη!. Εσύ μου το κόλλησες. Πάντα Θεσσαλονίκη την έλεγα. Ολόκληρη. Γιατί της άξιζε και με το παραπάνω. Κούκλα σαν και σένα....
Εμφύλιος πόλεμος και στα δύσβατα και απαράκλητα βουνά που πολεμούσαν οι φαντάροι, συνήθιζε τα δύο στρατόπεδα να τα χωρίζει ένας πλατύς ποταμός. Ο ποταμός αυτός δεν είχε όνομα γιατί κάθε φορά που μετακινούνταν τα πεδία των μαχών, ο ποταμός ακολουθούσε την ίδια πορεία,...
ΤΟΝ ΕΙΔΕ ή δεν τον είδε; Ιδού η απορία, η οποία δυστυχώς δεν θα λυθεί σε κάποιο άδηλο σαιξπηρικό μέλλον, αλλά σήμερα το βράδυ όταν επιστρέψει στο σπίτι του. Η γυναίκα του ήταν που γύρισε το κεφάλι μέσα από το Καγιέν, το οποίο έστριβε αργά από την Ακαδημίας προς την...
Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Κώστα Θερμογιάννη για την εξαιρετική επιμέλεια της νουβέλας μας και την τιμή να την δημοσιεύσει στο “βιβλιο.νετ”!
Ελπίζουμε να σας αρέσει, να περάσετε όμορφα με τις δυο “φίλες” μας και να γελάσετε κι εσείς όπως γελούσαμε κι εμείς όταν τις ζωντανεύαμε στην οθόνη του Η/Υ μας!
Καλημέρα Κώστα, καλημέρα φίλες και φίλοι μας!
Βάσω η χαρά και η τιμή είναι όλη δική μου και σας ευχαριστώ ολόψυχα και τις δυο σας για τη συνεργασία μας και την ευκαιρία που μου δώσατε για τη δημιουργία αυτού του ηλεκτρονικού βιβλίου! Να είστε πάντα δημιουργικές και τοβιβλίο.net είναι πάντα στη διάθεσή σας!
Θα έρθω κάποια στιγμή να απολαύσω την ιστορία της Φώφης και της Βάσως. Να με συμπαθάτε αν δεν βάζω το κυρίες μπροστά από τα ονόματά σας αλλά εδώ μέσα αισθάνομαι πάντα ανάμεσα σε φίλες και φίλους. Προς το παρόν καλό απόγευμα.
Α! Και για τον Κώστα και τους συνεργάτες του και πάλι τα συγχαρητήρια μου!
Αν έβαζες το “κυρίες”, φίλε μου Χριστόφορε, θα μας στενοχωρούσες! Οι φίλοι, όπως πολύ σωστά αναφέρεις, δεν έχουν ανάγκη από τέτοιους τυπικούς τίτλους – είναι φίλοι, κι αυτό τα λέει όλα!
Όσο για τις Φ+Β, όπως τις λέμε εμείς για συντομία, ρίξτους μια ματιά όποτε έχεις ακεφιές – θα σου φτιάξουν αμέσως τη διάθεση! Καλό απόγευμα φίλε μας!
Φριντα και Βικτωρια..δυο φιλενάδες..που τρέχουν αγωνιούν καθημερινά..ερωτεύονται απογοητευονται γελάνε πονάνε..καθημερινοί άνθρωποι ..εγώ και εσύ..Μια ιστορία που σε κρατάει εκεί μέχρι να δεις το τέλος..μια απλή ιστορία που μέσα από τον τέλεια πλεγμένο λογοτεχνικό λόγο δυο διαφορετικών συγγραφέων μας περνάει μεγάλες αλήθειες για τη ζωή μας και για τις σχέσεις μας..ΜΠΡΆΒΟ ΣΑΣ..
Πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια..εξαιρετική και απλή γραφή ..περιγράφετε καθημερινές καταστάσεις και με τη σωστή δόση χιούμορ περνάτε πολλές αλήθειες..σκληρές για τις ανθρώπινες σχέσεις και συμπεριφορές…Η στρωτή και αβίαστη ροή του λόγου,αν και από δυο διαφορετικους ανθρώπους,κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη…που αμέσως γίνεται και αυτός μέλος της παρέας και γελάει η συγκινείται με τη σχέση καρδιάς που υπάρχει μεταξύ Φριντας και Βικτωρίας..Μπράβο σας κορίτσια..
Ευχαριστούμε πολύ και για τα επαινετικά σχόλια και για την αναλυτική κριτική των Φ+Β, φίλε/η μου ανώνυμε/η! Και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που σου άρεσε μια ιστορία που, πραγματικά, την γράψαμε με την ψυχή μας! Να είσαι καλά!
Το έθεσες τόσο όμορφα, Σέβη μου! Ακριβώς όπως το νιώσαμε κι εμείς και θελήσαμε να το περάσουμε μέσα στην ιστορία μας – η καθημερινότητα δυο “αυτοκόλλητων” φιλενάδων με τα πάνω της και τα κάτω της, με μια ισχυρή δόση χιούμορ και αισιόδοξης (πάντα!) διάθεσης! Σ΄ευχαριστούμε πολύ για τον επαινετικό σου λόγο!
Φ+Β είστε θηλυκά με όλη τη σημασία της λέξης! Οι φίλες που σας δημιούργησαν έφτιαξαν μια ιδιαίτερα γοητευτική ιστορία με της ανατροπές της που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι την τελευταία λέξη. Η ατμόσφαιρα και οι ανατροπές που δημιουργήσατε έχουν μια ζωντάνια λες και τις ζει ο ίδιος ο αναγνώστης. Ο δε τρόπος γραφής παρά το ότι το κείμενο είναι γραμμένο από δυο συγγραφείς η εντύπωση που μένει είναι ότι ένας άνθρωπος έπλεξε την ιστορία. Απόλαυσα κάθε γραμμή που διάβασα, σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μου χαρίσατε κυρίες μου!
Κατ΄αρχήν συγνώμη, αγαπημένε μου φίλε Χριστόφορε, για την μεγάλη καθυστέρηση στην απάντηση του τόσο κολακευτικού και ευγενικού σου σχολιασμού. Μερικές φορές μας παίρνει μπάλα η καθημερινότητα και μας διαφεύγουν τα πιο σημαντικά όπως η γνώμη εκλεκτών φίλων για κάποιο πόνημά μας.
Τόσο εγώ όσο και η Φώφη σ΄ευχαριστούμε από καρδιάς για τα όσα όμορφα μας αποδίδεις! Πραγματικά η παράλληλη συγγραφή των Φ+Β μας χάρισε ανεπανάληπτες στιγμές ενδιαφέροντος, κεφιού και διασκέδασης και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που αυτή μας η αίσθηση “πέρασε’ και στους αναγνώστες της ιστορίας μας!
Να είσαι πάντα καλά – και πάλι ευχαριστούμε θερμά!
Χάρηκα πολύ την συνεργασία σας. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι δεν ξεπεράσετε τα στερεότυπα(θυμίζει η ιστορία κάτι από τον Σάκη τον υδραυλικό) υμνήσατε την γυναικεία φιλία! Σήμερα μια μέρα που γιορτάζεται η γυναίκα η τόσο καταπιεσμένη και παρεξηγημένη στο τομέα τον ερωτικό, η συγγραφική σας προσπάθεια της χάρισε μια αθωωτική ετυμηγορία!
Το συμπέρασμα ένα! Οι καιροί ου μενετοί…ή όπως θάλεγε η Φρίντα, μικρή η ζωή μας γι’αυτό ό,τι πιούμε, ό,τι φάμε και .ό,τι προλάβει ο απαυτούλης μας! (Να με συγχωρεί η Μαμζέλ…μα ο Ζορμπάς μιλάει καλύτερα… στις δικές μας ψυχές!) 🙂 😉