Στις υλακές των σκυλιών,
ασυγκίνητος.
Κινάς και ξεμακραίνουν
τα χνώτα σου.
Στο ταξίδι ο ίσκιος σου,
οδηγός σ’ ένα χάος.
Κι η πλάνη πως κλείνεις τα χάσματα,
ο εγκέφαλος.
Με το σπρέι ζωγραφίζεις
τη χαρά και την έκσταση
στις καταπακτές των ονείρων σου.
Οι ουσίες πολλές,
πολλά τα χρώματα.
Ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης,
τέρατα ευθυμιών σε πολιορκούν.
Χάνεσαι…
_
γράφει η Πόπη Κλειδαρά
Ακολουθήστε μας
Real News https://youtu.be/IaJvsqgpYXkΚαθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να...
Είχε ξεχάσει πώς είναι να ζει, ζώντας την κάθε μέρα με την προσμονή πως η δυσκολία θα ξεχαστεί και θα γίνουν όλα εορτή. Η χαρά του ονείρου την κρατούσε ζωντανή μα ο ορισμός του τέλους, την βρήκε νεκρή. Το μυαλό της ταξίδευε σε μέρη μακρινά που όλα...
Ενώ εσείς τρέχατε στα κύματα με φωνές, με ρούχα βρεγμένα και άμμο στα γόνατα, εγώ καθόμουν στο γαλάζιο του τσιμέντου. Η πισίνα, το καταφύγιό μου. Ένα παραλληλόγραμμο ηρεμίας, γεμάτο νερό που δεν πονά, που δεν τραβάει. Από μικρή δεν ήθελα την...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Διαβάστε κι αυτά
Ενώ εσείς τρέχατε στα κύματα με φωνές, με ρούχα βρεγμένα και άμμο στα γόνατα, εγώ καθόμουν στο γαλάζιο του τσιμέντου. Η πισίνα, το καταφύγιό μου. Ένα παραλληλόγραμμο ηρεμίας, γεμάτο νερό που δεν πονά, που δεν τραβάει. Από μικρή δεν ήθελα την...
Στου ουρανού τα μάτια να ξέρεις σε ακούω μέσα από τα σκοτάδια σα να σε βλέπω από την χαραμάδα τώρα είσαι μια αστερομάτα τώρα έφυγες για του ουρανού τα μάτια τώρα μιλάς μα δεν σ ακούω τώρα γελάς μα όχι μαζί μου τώρα μου λες θα 'ρθεις ξανά μα πότε γιαβρί μου;...
Τι συναίσθημα ο φόβος, μια φωτιά φυλλοροημένη, που δεν κάηκε ποτέ, μα την νύχτα επιμένει. (Απηχεί την αγωνία, ενώ δείχνουν τα καρέ μία μισόσβηστη ιστορία) Και εκείνο το παιδί, που είχε φύγει να κρυφτεί, αφού το χτύπησε το φως, είπε να εμφανιστεί. (Είναι εικόνα...
”Ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης, τέρατα επιθυμιών σε πολιορκούν …Χάνεσαι…”
Και άλλοτε χάνεσαι ηθελημένα άλλοτε ακούσια Μα το θέμα ειναι ΕΝΑ. Χάνεσαι όπως και να’ χει. Είτε ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΆ είτε πραγματικά και αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει . Έτσι ήταν και θα είναι απο καταβολής κόσμου .(αν κατάλαβα καλά το νόημα της φράσης σου)καλή μου Πόπη.
Κυρία Λένα μου, ναι, θα μπορούσε να είναι και όπως τα λέτε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το έγραψα για κάτι άλλο. Μ’ αρέσει όμως πολύ η εξήγηση που δώσατε. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα!
[…Κι η πλάνη πως κλείνεις τα χάσματα,
ο εγκέφαλος.[…]
Πράγματι Πόπη μου… πολύ μου άρεσε και ταυτίστηκα!!Καλημέρα!!
Πολύ ωραία γραφή: το χάος, τα χάσματα, τα όνειρα,………. και… χάνεσαι! Μπράβο σου!!!
Στο ταξίδι ο ίσκιος σου,
οδηγός σ’ ένα χάος…..
Στο ταξίδι ο ίσκιος ΜΑΣ οδηγός σ’ ένα χάος…
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ …. Σαν ένας ίσκιος χάνεται η ύπαρξή μας στο μεγάλο Big Bang…………..
Στο άπειρο , στο κενό , στην ανυπαρξία…
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΠΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αχ αυτή η πλάνη που χάσματα κλείνει…με σπρέι ζωγραφίζει… και στο τέλος σε ξωδεύει και χάνεσαι….Πόπη μου μπράβο σου!!!! Μου άρεσε πολύ!!!!
Χαίρομαι Άννα μου!
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάρθα μου!
Κυρία Χρυσούλα σ’ ευχαριστώ πολύ!
Χαίρομαι Σοφία και σ’ ευχαριστώ πολύ!
ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης…
ωραία πλέκεις τους στίχους… και με μοντέρνα ποίηση αν μπορώ να την ονομάσω έτσι..
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάχη μου. Καλό απογευματάκι!