Στις υλακές των σκυλιών,
ασυγκίνητος.
Κινάς και ξεμακραίνουν
τα χνώτα σου.
Στο ταξίδι ο ίσκιος σου,
οδηγός σ’ ένα χάος.
Κι η πλάνη πως κλείνεις τα χάσματα,
ο εγκέφαλος.
Με το σπρέι ζωγραφίζεις
τη χαρά και την έκσταση
στις καταπακτές των ονείρων σου.
Οι ουσίες πολλές,
πολλά τα χρώματα.
Ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης,
τέρατα ευθυμιών σε πολιορκούν.
Χάνεσαι…
_
γράφει η Πόπη Κλειδαρά
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Διαβάστε κι αυτά
Άρρωστο το κύμα ξεψυχάει στην αμμουδιά. Θύελλες μου είχες τάξει φουρτουνιασμένα νερά. Κι εγώ ήσυχος κάλπαζα σε αναζητήσεις γι' άγριους καιρούς κι αιθερογέννητους βοριάδες. Με υποσχέσεις έωλες και χλιαρές σιωπές πότισες το βλέμμα μου μια θάλασσα λάδι να με κρατάει...
ΠΡΩΙΝΟ ΦΙΛΙ (τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Μουσικού Στίχου στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδας) - Ήλιε μου που ξημέρωσες, ψάξε για την καλή μου όταν τα μάτια της σε δουν δώσε της το φιλί μου - Αύρα γλυκιά της...
Μια φορά κι έναν καιρό, δεν είχαμε τι να πούμε, έδεσα μια κόκκινη κλωστή στο δάχτυλο για να θυμηθώ να πω όταν έχω. - Μια φορά κι έναν καιρό, είχες μια κόκκινη κλωστή στο δάχτυλο αλλά δεν θυμόσουν γιατί. - Μια φορά κι έναν καιρό, δυο κόκκινες κλωστές ενώθηκαν σε μια...
”Ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης, τέρατα επιθυμιών σε πολιορκούν …Χάνεσαι…”
Και άλλοτε χάνεσαι ηθελημένα άλλοτε ακούσια Μα το θέμα ειναι ΕΝΑ. Χάνεσαι όπως και να’ χει. Είτε ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΆ είτε πραγματικά και αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει . Έτσι ήταν και θα είναι απο καταβολής κόσμου .(αν κατάλαβα καλά το νόημα της φράσης σου)καλή μου Πόπη.
Κυρία Λένα μου, ναι, θα μπορούσε να είναι και όπως τα λέτε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το έγραψα για κάτι άλλο. Μ’ αρέσει όμως πολύ η εξήγηση που δώσατε. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα!
[…Κι η πλάνη πως κλείνεις τα χάσματα,
ο εγκέφαλος.[…]
Πράγματι Πόπη μου… πολύ μου άρεσε και ταυτίστηκα!!Καλημέρα!!
Πολύ ωραία γραφή: το χάος, τα χάσματα, τα όνειρα,………. και… χάνεσαι! Μπράβο σου!!!
Στο ταξίδι ο ίσκιος σου,
οδηγός σ’ ένα χάος…..
Στο ταξίδι ο ίσκιος ΜΑΣ οδηγός σ’ ένα χάος…
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ …. Σαν ένας ίσκιος χάνεται η ύπαρξή μας στο μεγάλο Big Bang…………..
Στο άπειρο , στο κενό , στην ανυπαρξία…
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΠΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αχ αυτή η πλάνη που χάσματα κλείνει…με σπρέι ζωγραφίζει… και στο τέλος σε ξωδεύει και χάνεσαι….Πόπη μου μπράβο σου!!!! Μου άρεσε πολύ!!!!
Χαίρομαι Άννα μου!
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάρθα μου!
Κυρία Χρυσούλα σ’ ευχαριστώ πολύ!
Χαίρομαι Σοφία και σ’ ευχαριστώ πολύ!
ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης…
ωραία πλέκεις τους στίχους… και με μοντέρνα ποίηση αν μπορώ να την ονομάσω έτσι..
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάχη μου. Καλό απογευματάκι!