Στις υλακές των σκυλιών,
ασυγκίνητος.
Κινάς και ξεμακραίνουν
τα χνώτα σου.
Στο ταξίδι ο ίσκιος σου,
οδηγός σ’ ένα χάος.
Κι η πλάνη πως κλείνεις τα χάσματα,
ο εγκέφαλος.
Με το σπρέι ζωγραφίζεις
τη χαρά και την έκσταση
στις καταπακτές των ονείρων σου.
Οι ουσίες πολλές,
πολλά τα χρώματα.
Ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης,
τέρατα ευθυμιών σε πολιορκούν.
Χάνεσαι…
_
γράφει η Πόπη Κλειδαρά
Μην ξεχνάτε πως το σχόλιό σας είναι πολύτιμο!
Ακολουθήστε μας
Διαβάστε κι αυτά
Μια θολή σκοτεινιά κι έν’ αγέρι χλωμό θα σε φέρει, σε παντέρμη αμμουδιά της σιωπής λειτουργιά, αλισάχνης αστέρι. Θα ’μαι πίσω από ’κεί, στης σιγής τη βοή η καρδιά απαγγέλει με πάθος. Δεν θα μείνω πολύ κι έχει αρχίσει βροχή στων ματιών σου τ’ απάνεμο βάθος. Σε ξωκλήσι...
Και ύστερα από το ξάφνιασμα και την απορία, την αίσθηση απειλής και τον έκδηλο φόβο στο βέβηλο αναρώτημα για τη σκιά της πανδημίας, προσέτρεξαν ομόλογοι οι πρεσβευτές της γνώσης, της συγκροτημένης σκέψης και επώδυνης αλήθειας, ως ώριμη ανάγκη των καιρών και της...
Η ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ανθρώπινης ύπαρξης, όταν έρχεται σε σύγκρουση με τον πραγματικό ψυχισμό.
Η “πτώση” είναι αναπόφευκτη, όταν η ματαιότητα συναντά το κενό και όταν η πληρότητα δεν αποτελεί προορισμό, αλλά πρόσκαιρη στάση μέσα στο ταξίδι.
”Ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης, τέρατα επιθυμιών σε πολιορκούν …Χάνεσαι…”
Και άλλοτε χάνεσαι ηθελημένα άλλοτε ακούσια Μα το θέμα ειναι ΕΝΑ. Χάνεσαι όπως και να’ χει. Είτε ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΆ είτε πραγματικά και αυτό δεν πρόκειται ν’ αλλάξει . Έτσι ήταν και θα είναι απο καταβολής κόσμου .(αν κατάλαβα καλά το νόημα της φράσης σου)καλή μου Πόπη.
Κυρία Λένα μου, ναι, θα μπορούσε να είναι και όπως τα λέτε. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το έγραψα για κάτι άλλο. Μ’ αρέσει όμως πολύ η εξήγηση που δώσατε. Σας ευχαριστώ πολύ. Καλημέρα!
[…Κι η πλάνη πως κλείνεις τα χάσματα,
ο εγκέφαλος.[…]
Πράγματι Πόπη μου… πολύ μου άρεσε και ταυτίστηκα!!Καλημέρα!!
Πολύ ωραία γραφή: το χάος, τα χάσματα, τα όνειρα,………. και… χάνεσαι! Μπράβο σου!!!
Στο ταξίδι ο ίσκιος σου,
οδηγός σ’ ένα χάος…..
Στο ταξίδι ο ίσκιος ΜΑΣ οδηγός σ’ ένα χάος…
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ …. Σαν ένας ίσκιος χάνεται η ύπαρξή μας στο μεγάλο Big Bang…………..
Στο άπειρο , στο κενό , στην ανυπαρξία…
ΜΠΡΑΒΟ ΠΟΠΗ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αχ αυτή η πλάνη που χάσματα κλείνει…με σπρέι ζωγραφίζει… και στο τέλος σε ξωδεύει και χάνεσαι….Πόπη μου μπράβο σου!!!! Μου άρεσε πολύ!!!!
Χαίρομαι Άννα μου!
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάρθα μου!
Κυρία Χρυσούλα σ’ ευχαριστώ πολύ!
Χαίρομαι Σοφία και σ’ ευχαριστώ πολύ!
ξοδεύεσαι στην παλέτα της έλξης…
ωραία πλέκεις τους στίχους… και με μοντέρνα ποίηση αν μπορώ να την ονομάσω έτσι..
Σ’ ευχαριστώ πολύ Μάχη μου. Καλό απογευματάκι!