Τώρα πια το φθινόπωρο αφήνει

στον πάλλευκο χειμώνα τη σειρά του.

Νιφάδες στροβιλίζονται στη δίνη

του ανέμου, που απλώνει τα φτερά του.

_

Και μια γλυκιά εικόνα παρασύρει

μεμιάς τον κουρασμένο ταξιδιώτη,

σε μια ζεστή γωνιά λίγο να γείρει,

με τζάκι, συντροφιά και φαγοπότι.

_

Τον κάματο του δρόμου να ξεχάσει

στο γέλιο ανθρώπων του αγαπημένων,

χαρούμενα μαζί τους να γιορτάσει

το άγιο μήνυμα των Χριστουγέννων.

_

Και την καρδιά του έχοντας γεμίσει

με θαλπωρή, ειρήνη και αγάπη,

παίρνει κουράγιο για να συνεχίσει

το κακοτράχαλό του μονοπάτι.

_

_

γράφει η Ευγενία Αναστασοπούλου

_

Το σχόλιό σας είναι επιθυμητό!