τοβιβλίο.net υποδέχεται με μεγάλη χαρά την ποιητική συλλογή της Βάσως Αποστολοπούλου – Αναστασίου “Ψηφίδες”. Σκέψεις κι αισθήματα έντονα και δυνατά που περιγράφονται με τρόπο αριστοτεχνικό και δίνονται στον αναγνώστη γεμάτα εικόνες μέσα από την περιγραφική και παραστατική πένα της ποιήτριας και συγγραφέως.
Η Βάσω Αποστολοπούλου εξομολογείται…
Το κλειδί
Δεκάξι ποιήματα. Δεκάξι ψηφίδες. Δεκάξι καταθέσεις – θλίψης, αισιοδοξίας, προβληματισμού, ονείρων.
Ποικίλα τα θέματα – όπως ποικίλες και οι αφορμές για να υπάρξουν… όπως ποικίλες και οι στιγμές της καθημερινότητάς μας. Κάποιες από αυτές πιο έντονες, πιο καθοριστικές.
Ένα γεγονός. Μια δυνατή συγκίνηση. Μια λέξη. Ένα άκουσμα. Μια σκέψη που σε στοιχειώνει. Μια πανσέληνος που σε καθηλώνει. Ένα ακρογιάλι που σε ταξιδεύει.
Ταξιδεύεις κι εσύ. Σε μονοπάτια φωτεινά. Σε σκοτεινές ατραπούς. Της ψυχής, του νου, της μνήμης. Χάνεσαι – και βρίσκεσαι ξανά. Και κάπου εκεί νιώθεις την ανάγκη να μιλήσεις γι αυτό το ταξίδι. Γι αυτό το σεργιάνι στον μέσα εαυτό σου.
Κι εκεί έρχεται ο στίχος. Και σου δίνει το κλειδί για να ανοίξεις την πόρτα, τον φεγγίτη αυτού του «μέσα». Και αισθάνεσαι τόσο όμορφα μετά… τόσο ανάλαφρα, τόσο μαγικά…
Δεκάξι ποιήματα. Δεκάξι ψηφίδες. Δεκάξι κλειδιά – που με αγάπη αφήνω στα χέρια σας, φίλοι μου.
Να είστε όλοι καλά!
–
Ψηφίδες
Έτσι μοιάζουν αυτά τα ποιήματα. Με ψηφίδες.
Κάθε μια με το δικό της χρώμα και σχήμα.
Διαφορετικές μεταξύ τους, ανόμοιες.
Μέχρι που λες «μα πώς να τις ταιριάξω;»
Μην κάνεις τον κόπο. Θα έρθουν και θα ταιριάξουν μόνες τους.
Σαν τα πολύχρωμα σπαράγματα που φτιάχνουν ένα ψηφιδωτό.
Το ψηφιδωτό της ψυχής – ή, μάλλον, ενός κομματιού της.
Γιατί η ψυχή είναι απέραντη, ασύνορη.
Κι οι ψηφίδες τόσο λίγες και αδύναμες…
–
H Βάσω Αποστολοπούλου – Αναστασίου γεννήθηκε στη Βέροια όπου και τελείωσε το δημοτικό. Αυτή είναι η πατρίδα της, η πόλη της καρδιάς της. Αν και ρίζες της είναι στην Πελοπόννησο (την οποία επίσης αγαπά) και η εφηβεία και η ενήλικη ζωή της έχουν τη σφραγίδα της Αθήνας, εκείνη δηλώνει πως είναι Μακεδόνισσα!
Ο Λόγος, γραπτός και προφορικός, πάντα τη γοήτευε. Με δυο γονείς δασκάλους έμαθε να διαβάζει από τα τρία της χρόνια – και δεν σταμάτησε από τότε. Η φιλολογία αναμενόμενη επιλογή. Ωστόσο, και μετά από πολύ προβληματισμό, ακολούθησε την δεύτερη μεγάλη της αγάπη, την Ιατρική. Τελείωσε το Πανεπιστήμιο της Αθήνας, παντρεύτηκε με τον Μανώλη Αναστασίου, συμφοιτητή της, κι απόκτησε δυο γιους. Πολλές οι υποχρεώσεις της, επί σειρά ετών. Και η πρώτη της αγάπη, εκείνη για τον Λόγο, να αρκείται στο διάβασμα βιβλίων. Αναρίθμητων. Μέχρι που άρχισε ο ελεύθερος χρόνος να γίνεται λίγο περισσότερος κι αποφάσισε να περάσει από την ανάγνωση στη συγγραφή.
Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Το βαλς μιας ζωής» κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2010 από τις εκδόσεις «Ιβίσκος». Είναι στο τέλος της συγγραφής του δεύτερου βιβλίου της και στο συρτάρι της βρίσκονται επί πλέον ένα θεατρικό, αρκετά διηγήματα και η αρχή του τρίτου βιβλίου της.
Σ΄ευχαριστώ πολύ Κώστα μου τόσο για την επιμέλεια και έκδοση των “Ψηφίδων” μου όσο και για την ανάρτησή τους στο “βιβλιο.νετ”!
Βάσω μου η εμπιστοσύνη που μου έδειξες εμπιστευόμενη σ’ εμένα τα ποιήματά σου είναι τόσο πολύτιμη που ένα ευχαριστώ δεν μπορεί να εκφράσει την ευγνωμοσύνη μου. Να είσαι πάντα καλά, πάντα δημιουργική και πάντα με το χαμόγελο στα χείλη!
Το ψηφιδωτό της ψυχής σας, έτσι όπως μας το παρουσιάζετε με τα ποιήματά σας, είναι πολύ όμορφο…
Ευχαριστώ πολύ για το επαινετικό σου σχόλιο, φίλε Βαγγέλη! Με τιμά ιδιαίτερα!
Λόγια βγαλμένα απ΄την ψυχή ηχούν στο νου μας σαν ευχή….Υπέροχα τα ποιήματά σας!!!!!!!!!
Δεν εισαι μονο καλη επιστημων αλλα και καταπληκτικος ανθρωπος με μια ψυχη που ανθιζει συνεχεια και κατα συνεπεια δινει αριστουργηματα γιατι ειναι λογια ψυχης.Συγχαρητηρια απο μια φιλη που της ηρεμεις την ψυχη σε καποιες φουρτουνες.Με αγαπη και εκτιμηση σοφια Ταταριδου-Μυλωνα