Και να ’μουν ψυχή δίχως σώμα,
να αιωρούμαι στου ανέμου το χρώμα,
να χάνομαι πέρα, σε κόσμους μακρινούς,
στους ήχους της σιωπής, στους ρυθμούς τους γλυκούς.
Και να ’μουν καρδιά χωρίς λογική,
να χτυπά με πάθος, χωρίς φυλακή,
χωρίς φλέβες να με κρατούν δεμένο,
στην αγκαλιά του αιθέρα, για πάντα δοσμένο.
Και να ’μουν άνθρωπος δίχως Θεό,
να φλέγομαι ελεύθερος, χωρίς δισταγμό,
να ζηλεύω, να πονώ, να ξεχνώ,
και στο άγνωστο φως να βυθίζεται το “Εγώ”.
_
γράφει ο Βασίλης Κουλουράς
0 Σχόλια