4.05.2017

Ήταν στο δρόμο μαζί με χιλιάδες,
χιλιάδες στιγμές βιαστικά περνούσαν.
Οι τοίχοι έγραφαν ποιήματα αόρατα,
ανθρώπων που ασφυκτιούσαν στις λέξεις.
Όλα είχαν ειπωθεί μα ποιος είναι εκείνος
που τα άκουσε;
Δεν υποτιμούσε τη βιασύνη,
δεν είχε άμμο να βουλιάξει τα πόδια,
και εκείνες οι μυρωδιές απ’ τα κουλούρια με το ούζο
αναζητούσαν βόλεμα στον ουρανίσκο.
Τίποτα δεν περιόριζε την άποψη πως η ανηφόρα έχει θέα
από το εδώ έως το πάντα,
η επιθυμία να κρατήσει τον καθρέφτη στο φως,
να δει τα πρόσωπα όπως στα αλήθεια είναι.
Άξιζε να παραδεχτεί πως μεγάλωσε
με την εικόνα του γλάρου που πετούσε κάτω από τα κεραμίδια
ή με την πεταλούδα που χάρισε στην αδερφή της
ακόμα πιο πολύ να πει πως διάβαζε πολλά αόρατα ποιήματα
δίχως να τα καταλαβαίνει.
Έτσι επιστρέφει μασουλώντας καραμέλες με γεύση λεμονιού,
το χαμόγελο ακουμπισμένο σε στίχους ποιητών,
τα χέρια σε ερμηνείες σκάβει βαθιά για να φυτέψει ελπίδες.
Τίποτα δεν είχε ειπωθεί, μα ποιος είναι εκείνος που τα λέει;

_

γράφει η Κωνσταντίνα Γεωργαντοπούλου

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 22 – 23 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

4 σχόλια

4 Σχόλια

  1. Ελένη Ιωαννάτου

    Κωνσταντίνα όλα έχουν ειπωθεί και τίποτα δεν έχει ειπωθεί… ποιος ακούει και ποιος τα λέει.

    Μπράβο Κωνσταντίνα!
    Πολύ μου άρεσε!!!

    Απάντηση
  2. Σοφία Ντούπη

    Αξίζει να πορευόμαστε με την εικόνα του γλάρου και την μυρωδιά από το σουσαμένιο κουλούρι…αξίζει να τα λέμε και να τα ξαναλέμε κι ας έχουν ειπωθεί κι ας έχουν καταγραφεί αόρατα στους τοίχους!!! Υπέροχο!!!Μπράβο σας!!!

    Απάντηση

Υποβολή σχολίου