όμορφη πουν’ απόψε η βραδιά
όμορφα που ‘ναι τα δικά σου τα τραγούδια
οι λέξεις σπάνε σε κομμάτια την καρδιά
κι οι μουσικές στολίζουν με δροσιά
χίλια λουλούδια
‘γιναν τα λόγια σου σημάδια απ’ τα φιλιά
που όλο τα κρύβεις απ’ της άνοιξης τον ήλιο
μα αυτά σαν δέντρα που ριζώσαν πια καλά
της μουσικής τώρα ορίζουν το βασίλειο
όμορφη που ‘ναι πάλι απόψε η βραδιά
μα πως ν’ αγγίξω με τα μάτια μου τ’ αστερία
πως να σου πω όσα χωρούν σε μια αγκαλιά
και να χωρέσω τόση αγάπη σε δυο χέρια
γι’ αυτό στην πόρτα της σκηνής σου ταπεινός
ψάχνω να βρω μες τη στιγμή τα δυο σου μάτια
και ερημίτης της ζωής παντοτινός
μ’ ανάσες στήνω της ψυχής μου τα κομμάτια
όμορφη πουν’ πάλι απόψε η βραδιά
μοιάζει με τρένο που στο τέρμα τώρα φτάνει
φεγγάρι μοιάζει που ανταμώνει στ’ ανοιχτά
_
γράφει Σοφία Ντούπη
Πολύ όμορφο!! με άγγιξε πραγματικά! Τη δεύτερη φορά που το διάβασα, το ένιωσα πιο κοντά μου..