13.11.2016

Όνειρα θερινής νυκτός…

sea_summer

 

Άσπρη βαρκούλα στο γιαλό, την είδα και τη θαύμασα.

Αχ! Ας αρμένιζα κι εγώ και τα νερά να δάμαζα.

Ποιος ξέρει που θα μ΄έβγαζε το κύμα τ΄αεράκι,

Ίσως και να με ξέβγαζε, σε Αιγαίου λιμανάκι!

Ή πάλι να με πήγαινε σε χώρες μαγεμένες,

αυτές που χιλιοτραγουδούν τις κοσμοξακουσμένες.

Εκεί ν΄αντάμωνα κι εγώ πανέμορφα κορίτσια,

Που θα κρατούσα αγκαλιά στου ανέμου τα καπρίτσια.

Κι όλοι οι ασκοί ν’ ανοίγανε, οι του θεού Αιόλου!

Δε θα με πείραζε αυτό… Δε θα με ένοιαζε διόλου.

Γιατί τα αστέρια ξαστεριά θα φέρναν κάποιαν ώρα,

θα διώχνανε την καταχνιά, θα πέρναγε κι η μπόρα.

Και πάλι θα μ΄ αρμένιζες στα λαγαρά νερά σου,

χαρίζοντας τη θαλπωρή της αιώνιας αγκαλιάς σου.

Μα χαμένος μες στις σκέψεις μου γυρίζοντας στο σπίτι,

σκέφτηκα ποιος την έχασε για να ΄βρω τέτοια τύχη; 

_

γράφει η Μηλιά Τσομπανίδου 

Ακολουθήστε μας

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Οι προσφορές των εφημερίδων για το Σαββατοκύριακο 15 – 16 Φεβρουαρίου 2025

Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμa Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και δεν θα...

Γείτονες

Γείτονες

Κινείστε γύρω μου, σαν κομήτες, πλέκετε τους ιστούς σας, με αιχμαλωτίζετε στα δίχτυα σας, ανήμπορη με ακινητοποιείτε. Τραβάτε από τα υγρά μου, όχι για να ξεδιψάσετε, αλλά για να με δείτε να αργοπεθαίνω, από διαστροφή ή δεν υπάρχει διαστροφή στην ευωχία; Γλιστράτε πάνω...

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Ακολουθήστε μας στο Google News

Διαβάστε κι αυτά

Πολύ μικρός ουρανός

Πολύ μικρός ουρανός

Μεγάλωσα πολύ για να ασφυκτιώ σε αυτόν τον ουρανό. Άλλοτε μπλε και άλλοτε γκρι. Άλλοτε γκρι και άλλοτε μπλε. Πολύ λίγος ουρανός για μένα. Και ας φαίνεται απέραντος για κάποιους. Τα πρόσωπα όλα ίδια στη πρώτη καλημέρα. Μα αποκαλύπτονται στη τελευταία καληνύχτα. ...

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Αν η πόρτα άνοιγε, θα έφευγες;

Φόβος Φοβάμαι.  Φοβάμαι πως θα ’ρθει εκείνη η μέρα που μονάχα θα υπάρχω, μα δεν θα ζω. Ένα χέρι πλησιάζει.Είναι κρύο.Φοβάμαι.Το χέρι που κάποτε αγκάλιαζε τις πληγές μου – ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον –τώρα έχει γίνει ένας βαρύς βράχος που προσπαθεί να με αφανίσει....

Tα βατραχάκια

Tα βατραχάκια

Στους καλυτερότερους νέους μικρούς  ηθοποιούς τους μαθητές μας… Βρεκεκέξ… τραγουδούν οι ψυχές στο ποτάμι. Το βάρος του λόγου ανήκει σε εκείνους  που τολμούν να κρατήσουν ζωντανή την ελπίδα. Δύο φωνές συγκρούονται:  η μία, βαριά σαν τον κεραυνό,  Η...

2 σχόλια

2 Σχόλια

  1. Σοφία Ντούπη

    Όμορφο κι αυτό το ποίημά σου Μηλιά μου…σαν όνειρο που αρμενίζει σε άσπρη βαρκούλα!!! Την αγάπη μου…να έχεις μια όμορφη εβδομάδα!!!

    Απάντηση
    • Milia Tsobanidou

      Χαίρομαι που σου άρεσε Σοφία μου έστω κι
      αν αυτό έμεινε ένα ”όνειρο θερινής νυκτός”.
      Το επόμενο ίσως πραγματοποιηθεί, γιατί όσο
      ο νους μας πλάθει όνειρα και τ’ αφήνει να αρμενίζουν στο πέλαγος της ζωής, τόσο η ψυχή μας βρίσκει τη δύναμη να αγωνίζεται για την εκπληρώσει κάποιων από αυτά.
      Τα φιλιά μου και καλό ξημέρωμα!!! 🙂

      Απάντηση

Υποβολή σχολίου