Τα μνήματα δεν κρυώνουν, μήτε και οι νεκροί κρυώνουν. Σαν τις καθημερινές αναβολές και τα ματαιωμένα σχέδια, που κανέναν δεν στοιχειώνουν πια. Κι αν μικρά ρίγη ανατριχίλας σε διαπερνούν καθώς διασχίζεις τη ρουτίνα σου είναι γιατί η μνήμη, άτιμη και ύπουλη έρχεται και σε διαολίζει με καρικατούρες προσδοκιών.
Και τότε μπαίνεις στο κοιμητήριο, που σε είχαν θάψει από παιδί μα δεν βρίσκεις το μνήμα και είναι περίεργο αλήθεια, αλλά πάλι σκέψου πως έχει περάσει τόσος πολύς καιρός, τόσο ανελέητα ο χρόνος, τόσος θάνατος … μα ποιος θα πενθήσει πεθαμένα όνειρα, ποιος θα ανησυχήσει για τέτοια ανώφελα πράγματα, όταν πρέπει να λύσει τόσα και τόσα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας;
Και αλήθεια υπάρχει κάποιος, που να ονειρεύεται ακόμα;
Αλήθεια κάνει πάρα πολύ κρύο εδώ που ήρθαμε δεν το νιώθεις; Όχι λες; Τότε έχεις πεθάνει εδώ και πολύ καιρό και είναι τουλάχιστον αστείο να αναζητάς τώρα τις ευθύνες.
_
γράφει η Άννα Ρουμελιώτη
”Και αλήθεια υπάρχει κάποιος που ονειρεύεται ακόμα;” Μα και βέβαια υπάρχει. Εσύ, εγώ…Μα σημασία δεν έχει αν ΕΜΕΊΣ ονειρευόμαστε αλλά οι νέοι Άννα μου και εμείς κάνουμε ό. τι μπορούμε για να τους ψαλιδίζουμε τα όνειρα δυστυχώς…
Την καλημέρα μου. Μου άρεσες ιδιαίτερα σήμερα…
‘…μα ποιος θα πενθήσει πεθαμένα όνειρα”
Συνηθίζουμε Άννα! Αυτό με φοβίζει, που συνηθίζουμε και αποδεχόμαστε τα πεθαμένα μας όνειρα .Και δε έχουμε το χρόνο να τα πενθήσουμε. Μας νίκησε η καθημερινότητα. Εξαιρετικός ο μονόλογος σου!
Χαίρομαι που σου άρεσε ο μονόλογός μου Λένα να είσαι καλά!
Μας νίκησε η καθημερινότητα Χριστίνα…τουλάχιστον ας αποδεχτούμε αυτό…σε ευχαριστώ πολύ!
Καλώς όρισες, Άννα μου, με πεζό! Μου άρεσε πολύ αυτό “παιχνίδι” θανάτου και ονείρων…
Eυχαριστώ πολύ Έλενά μου 🙂 χαίρομαι που μας άρεσε και των δύο!!
Συγκλονιστικός ο μονόλογός σου Άννα μου συγχαρητήρια!!!! Καλό απόγευμα.
Κάνει κρύο Αννα μου… ναι… Ενας μικρός μονόλογος υπερβολικά ηχηρός…
Σε ευχαριστώ πολύ Σοφία μου για τα καλά σου λόγια!Καλό βράδυ!
Ναι Μάχη μου κάνει υπερβολικά κρύο μερικές φορές …… καλό βράδυ!
Δεν υπάρχει πιο παγερό πράγμα από το θάνατο….πιο νεκρό από τα πεθαμένα όνειρα… ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ!!! Μπράβο Άννα!!!!!!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστω παρα πολυ κυρια Πλοκαμακη!!