Το σχολείο μας πάταγε στα πέλαγα. Ούτε γαλότσες, ούτε τίποτα: οι τοίχοι του βουλιάζαν αξυπόλυτοι στις άμμους των βυθών, κι εκεί δανά γλυκόβραζαν μέρα-νύχτα μέσα στ’ αλατοζούμι1 του Ιονίου. Χτισμένο ίσα-ίσα πάνω στα ριζά μιας πλαγιάς μούχλικης2, πέτσινης και καμένης,...

Όταν πιάνω να γράψω κάτι τις, το κύριο μέλημά μου είναι, αυτό το κάτι τις να μην είναι δυσάρεστο και γεμάτο μουρτζούφλα. Δεν το αντέχω αυτό το εμπόριο της θανατολατρείας και της απονιάς. Τα ξέρουμε όλα αυτά. Τα ζούμε στο πετσί μας επί καθημερινής βάσης και δεν είναι...

Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια του τα μελιά και εκείνο που διέκρινε, πραγματικά την κατατρόμαξε. Αυτός από τη μεριά του, κατέβαλε προσπάθειες να κρύψει τις μύχιες σκέψεις και σχέδια που έκανε όχι επί χάρτου, αλλά κατ’ ευθείαν στο δόξα πατρί. Είναι πράγματι αλήθεια αυτό...

Θα ‘τανε τώρα μια δεκαριά μέρες, που οι αέρηδες δεν είχανε βάλει γλώσσα μέσα. Σκλήριζαν1, ετσακώνουνταν, στενάζανε, σφυρίζανε, παίζανε και τα πνευστά τους: και δώστου φλογέρα η Τραμουντάνα, και δώστου φυσαρμόνικα η Όστρια, ο Λεβάντες το σαξόφωνο κι ο Πουνέντες το...

-Και πες ότι τα πλάθω σαν καμπάνες ή σα σύννεφα ή σαν αστέρια. Πειράζει; -Πειράζει. Γιατί θα βγούνε παντόφλες, θα μείνουν άψητα και -μετά που θα τα τρως- μάντεψε ποιο κοριτσάκι θα γκρινιάζει ότι το πόνεσε η κοιλιά του. -Εγώ δεν είπα για παντόφλες. Κι αν, αντί για...

Τρεις μικροί φίλοι, ο Κωστής, ο Μανολιός και ο Γιωργής, ήταν αφοσιωμένοι εδώ και ώρα στο παιχνίδι τους, πού έλκυε την καταγωγή του από τα παλιά, στο πολύ βαθύ του χρόνου, εκείνον τον αρχαίο χρόνο και καθώς όλα έδειχναν, δεν θα είχε και πολλή ζωή πια. Ε, νισάφι πια,...

Ευθύς εξ αρχής το ξεκαθαρίζω, προς αποφυγήν παρερμηνειών: Δεν πιστεύω στα όνειρα σαν πηγή προφητείας των μελλούμενων. Μετ’ εμφάσεως έχω κατά καιρούς υποστηρίξει ότι τα όνειρα δεν είναι άλλο από ένα αποκύημα τού υποσυνειδήτου και εμείς οι σκηνοθέτες του, ακούσιοι μεν...

«Ισμήνη καλή μου, καιρό θέλω να σε ρωτήσω και όλο το ξεχνώ. Για πες μου σε παρακαλώ τι είναι αυτό το κομψό σακουλάκι, σαν πουγκί μού μοιάζει, που κουβαλάς πάντα μαζί σου έτσι και βγεις από το σπίτι σου; Μα είσαι ντυμένη για τη λαϊκή, μα είσαι ντυμένη για δεξίωση ή για...

Five o’clock, tea time για τον Εγγλέζο… Πέντε η ώρα απόγευμα, καιρός για καφέ… για Πέρσα και Μυρσίνη. Που σεισμός. Που καταποντισμός. Που κυκλώνας ή Δευτέρα Παρουσία (αυτό δεν το λέμε μετά βεβαιότητας), θα έπαιρναν τον μερακλήδικο καφέ τους, στην βεράντα είτε της μιας...

Η Αγγελική σηκώθηκε και σήμερα. Υπάρχει μια τελετουργία, που δεν βγαίνει ποτέ από τα καθιερωμένα της: τεντώνεται στο κρεβάτι, σαν να θέλει να ελέγξει οστά και μύες, πηγαίνει στην τουαλέτα, κατόπιν στην κουζίνα και μέχρι να πάρει το πρωινό της προσεύχεται και δεν ξεχνά...

«Βρε βρε καλώς τα παιδιά τα δικά μας. Αυτήν τη φορά, σαν να μού φαίνεται ότι αργήσατε να έρθετε κομματάκι. Τι συνέβη; Είχατε κάποιου είδους προβλήματα κι’ εσείς; Μήπως κανέναν πόλεμο; Ρωτάτε τι είναι ΠΟΛΕΜΟΣ; Καλά, ας το αφήσουμε το θέμα τούτο που είναι μια πανάρχαια...