Μέσα καλοκαιριού και οι καύσωνες είχαν αρχίσει να πολιορκούν τις όμορφες καλοκαιρινές μέρες. Tα τζιτζίκια είχαν ξεκινήσει τη συναυλία της θερμής ημέρας παίρνοντας τη σκυτάλη από τα τριζόνια που είχαν ολοκληρώσει τη μουσική παράσταση της νύχτας… “Θυμάσαι”, είπε η...

Ήσουν δεν ήσουν 10 χρονών όταν σε πρωτοσυνάντησα. Είχες έρθει για διακοπές με τους γονείς σου. Εγώ ήμουν γέννημα θρέμμα Κεφαλλονίτης κι εσύ είχες καταγωγή απ’ το νησί. Σε θυμάμαι, εκείνη την πρώτη φορά, που μου έκανε εντύπωση η σοβαρότητα για την ηλικία σου....

Σε ένα σαπιοκάραβο επάνω μπάρκαρες την άδεια σου ζωή. Γίναν λιμάνια ξένα και πολιτείες άγνωστες, η νέα σου πατρίδα. Στοιβάζοντας τα όνειρά σου σε μια παλιά βαλίτσα, ξημεροβραδιαζόσουν σε πανδοχεία φθηνά μεθώντας με αλκοόλ έψαχνες για ελπίδα. Μα όλα χάθηκαν μια κρύα...

«Δεν είναι που είσαι φτωχός. Είναι που ξέρεις ότι κάποτε δεν ήσουν φτωχός.» ( Χρήστος Οικονόμου, «Το καλό θα ’ρθει από τη θάλασσα» )   Αυτό το καλοκαίρι, με τις τσέπες αδειανές, βαδίζει μέσα στις φλόγες. Μυρίζει καμένο και έχει την απάνθρωπη όψη της φτώχειας....

"À peine les ont-ils déposés sur les planches, Que ces rois de l'azur, maladroits et honteux, Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches Comme des avirons traîner à côté d'eux." Σαρλ Μπωντλαίρ Ψηλά στων θεών τις κορφές και στην αιχμή των ανέμων στις ρωγμές...

Είχα φτάσει στο λιμάνι του Πειραιά. Ήθελα το καλοκαίρι αυτό να γνωρίσω μέσα από τα νησιά μας τον πολιτισμό μας. Το πλοίο ξεκίνησε! Πρώτος σταθμός ο Αργοσαρωνικός και συγκεκριμένα οι Σπέτσες! Θαύμασα τα αρχοντικά του 1821 και το σπίτι της Μπουμπουλίνας και ένιωσα...

Υπάρχει ένα μικρό μέρος, νοτιοδυτικά του χάρτη, που στο νου και την καρδιά μου έχει αφήσει σαν πολύχρωμο αποτύπωμα την ανάσα του καλοκαιριού, της ανεμελιάς και της ελευθερίας. Είμαι σίγουρη, πως σε αυτές τις τρεις λέξεις οφείλει την ονομασία του - Συντριάδα[1] - κι...

Όταν πρωτοκάθισα σε εκείνον το βράχο, αγνάντεψα τη στείρα θάλασσα με το μονότονο βουητό της. Απέναντί μου έστεκε ένας φάρος έρημος, στον οποίο ο φαροφύλακας είχε αντικατασταθεί από ένα αυτόματο σύστημα λειτουργίας, ώστε να δείχνει την ρότα στα διερχόμενα πλοία. Η...

Ο ήλιος του μεσημεριού ροδάκινο γλυκό με σιγοκαίει και τζιτζικιάζει ο νους για τ’ άφταστα και τ’ ανημπόρετα Νερό γάργαρο σχεδόν κελαηδιστό  τιτιβίζει στα σωθικά μου Μερώνουν οι πληγές του χειμώνα   Ήρθες θύμηση σαν κατακόκκινο καρπούζι και γλύκανε η σκέψη...

«Τι σημάδι είναι αυτό;» Αύγουστος. Από αυτούς τους Αύγουστους τους χρυσούς, τους γεμάτους στάχυα και πορτοκαλί δειλινά. Δεν είναι όλοι οι Αύγουστοι έτσι. Άλλοι είναι ζεστοί και εξουθενωτικοί, άλλοι αδιάφοροι και σκληροί σαν τις ψυχρές θάλασσες του Ιονίου, άλλοι...

Καλοκαίρι! Απόγευμα Σαββάτου. Το παράθυρό μου κοιτάζει στην ανατολή. Ο ήλιος αντανακλά ό,τι του έχει απομείνει, στον απέναντι τοίχο. Τελευταίες ακτίνες πάνω στα μπαλκόνια, μπαλκονόπορτες, καρέκλες του απέναντι τοίχου. Ο καιρός κοροϊδεύει την καλοκαιρινή μου...

Θυμάμαι το χωριό, εκείνα τα καλοκαίρια. Το σπίτι με τις πλίθες, από άχυρο και χώμα. Στην αυλοπόρτα, ένα κορμός πεσμένος. Κορμός κυπαρισσένιος. Εκεί, το σούρουπο, καθόμασταν αντάμα. Σταφύλια, σύκα γλυκά, γευόμασταν και τις φλούδες τους, πετούσαμε στον τοίχο τον...

Η Ισμήνη, καθόταν δακρυσμένη σε έναν βράχο στη θάλασσα. Με ένα μαντήλι σκούπιζε συνεχώς τα δάκρυά της. Κοίταζε τον ήλιο με πίκρα. Τη θάλασσα με αναστεναγμούς. Στο βαρκάκι δίπλα, ένας σιωπηλός ψαράς τσαλακωμένος από την αλμύρα και τα χρόνια, την κρυφοκοιτούσε. Σαν...

Καλοκαίρι ξανά. Ο ήλιος έχει πια το πάνω χέρι. Αυτός είναι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Στεγνώνει τις υγρασίες, που έχουν κρυφτεί στα άψυχα και στα κορμιά μας. Οι μυρωδιές υποτάσσονται στη δύναμή του. Δεν κρύβεται- πανηγυρίζει ηδονικά και λάγνα τη βασιλεία του. Ο...

Καλοκαίρι. Ξυπόλητο γράφει στην άμμο τ’ όνομά του, χωρίς θυμό που κάποιο κύμα θα το σβήσει και πάλι απ’ την αρχή θα ξαναγράψει. Εφήμερα τα γέλια που σκορπάει, σαν τις βαρκούλες τις μικρές με τις πολύχρωμες σημαίες, που ο πρώτος ο βοριάς θαλασσοπνίγει, εκεί που...

Έμοιαζε πανηγύρι το κάθε απόγευμα τ' Αυγούστου στην αυλή του φτωχόσπιτου της γιαγιάς μου της Ξένης. Ένα μικρό περιποιημένο σπιτάκι, κοντά στην πλατεία του χωριού. Και το όνομα αυτού Βαλιμή, η καλοκαιρινή εκδοχή του χωριού Βαλιμήτικα Αιγίου. Στα μέρη μας βλέπεις,...

Ο ήλιος ξανθός στα στάχια καλπάζει, σαν περήφανο άτι με χαίτη χρυσή. Ανάλαφρο η φύση φόρεμα βάζει και η μέρα αραιώνει με νερό το κρασί.   Στο λιοπύρι, το αρχαίο λιθάρι κοχλάζει, στη σκιά του ο τζίτζικας έχει κρυφτεί. Το μονότονο τέμπο τους παλμούς ανεβάζει και...

Όμορφοι οι αστερισμοί απόψε θυμίζουν τη γιαγιά μου τη Τζαμπί[1] όπως τη φώναζε ο παππούς μου. Έδειχνε τα νεφελώματα στον ουρανό κι έλεγε πως είναι ο ποταμός Ιορδάνης. Νοσταλγική μυρωδιά από βασιλικό στο γλαστράκι μιας αγαπημένης αυλής. Θυμήθηκα το ματωμένο δάχτυλο...