Μη με κρατάς! Θέλω να πάω κοντά. Τυφλώνομαι απ’ την ομορφιά της. Πρέπει να την αγγίξω κι ας γίνω ανάμνηση στη δίνη της. Είναι η σωτηρία μου. Η αρχή και το τέλος των πάντων.Καρδιά από πέτρα, χέρια και πόδια φτιαγμένα από χαλάζι. Τί να σου κάνουνε κι...

Σκιάχτρα μορφές Έρχονται και ταράζουν τα όνειρά μου Η διέξοδος μέσα μου Ομίχλη απέραντη   Ταξίδια ανείπωτα Ανατριχιάζουν στο βλέμμα μου Ψιλά γράμματα οι λέξεις Στη συμφωνία θανάτου   Σιωπή απόλυτη Συμπαραστάτης στο πλάι μου Και βήματα...

Τα θυμάμαι εκείνα τα τραγούδιαόνειρα καλοκαιρινά, αγκαλιές κάτω από τ' άστρα.Θυμάμαι την μελωδία, το στίχο, τον ρυθμόθυμάμαι, θυμάμαι την ζεστασιά και το σ' αγαπώ. Να τ' οι δίσκοι, να και τα όνειρα μαςκάθε μελωδία ξεχωριστή, όπως και κάθε μέραμια...

           Μεγάλη παρηγοριά φίλε μου το γράψιμο. Σου κρατάει απίστευτη συντροφιά. Έτσι και γράψεις στο χαρτί - ή όπου αλλού δεν έχει σημασία- αυτά που σου βαραίνουν το μυαλό και την καρδιά, πάει περίπατο η όποια μοναξιά σου. Αν δε παράλληλα, τα όσα σου...

             Πόσες ημέρες να έχουν περάσει που η Θεανώ δεν έχει ανταλλάξει δυο ανθρώπινες λέξεις με συνάνθρωπό της; Μια εβδομάδα, δυο;            “Και να δεις που, έτσι όπως πάει το πράμα, θα ξεχάσω πώς μιλάνε οι άνθρωποι, αφού εισπράττω μόνο ήχους και...

Δεμένος χειροπόδαρα πάνω στο χωρίς στρώμα σιδερένιο κρεβάτι, και ακριβώς πάνω από το κεφάλι του κρεμασμένο, ένα βρυσάκι σαν εκείνο του παλιού καιρού που είχαμε στους νιπτήρες μας, όχι σαν υπό απειλή Δαμόκλειας σπάθας αλλά κυριολεκτικά σπάθας εν δράση....

Ερημιά προκαλεί ο πόλεμος και η φτώχεια. Και μια πόλη κατάστρεψε ολοσχερώς μια βόμβα   Δίχως παιδιά, δίχως χαρά μόνο με πόνο και σκλαβιά. Δίχως διασκέδαση και καλοπερασιά μόνο με πόλεμο που προκαλεί ζημιά _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...

Ο κόσμος πιάστηκε στα μαχαίρια και έβαλε φωτιά παντού με το κανόνι στα χεριά και σημαδεύοντας σπίτι αλλουνού. Και αυτό πέρασε, και κτίσθηκε μια πόλη μα ξέσπασε φωτιά από τα εργοστάσια και τα δέντρα κάηκαν και οι άνθρωποι έφυγαν αυτό το δέντρο απέμεινε,...

Πόσο περίπλοκος είναι ένας ιστός αράχνης; Μεταξωτές κλωστές γεωμετρημένες σαν γάζα αιωρούμενη φιλτράρουν τον αέρα. Το παράθυρο είναι ανοιχτό σαν τέχνασμα καλωσορίσματος. Το περίτεχνο μοτίβο εντάσσεται σε προοπτική διάσταση σαν μεταβαλλόμενος οιωνός....

Ήρθε η πείνα και βρήκε τους ανθρώπους στον δρόμο τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και αυτοί τη διώξανε. Και ξαναήρθε και πήγαν να τη διώξουν, μα δεν έφυγε αυτή τη φορά και οι άνθρωποι κρατήσαν το κεφάλι τους και κοίταζαν με λύπη. _ γράφει ο...

Έψαξα να ’βρω στο προσκέφαλο της Γης ένα τραγούδι αυθεντικό και μια σημαία βρήκα δεμένους ναυαγούς στην προκυμαία κι έτσι προτίμησα τον δρόμο της φυγής.   Πέρασα μέσα από υπόγεια καπηλειά γεύτηκα τόπους μακρινούς κι άδειες πλατείες είδα καπνό σε...

Αχ άμοιρη φτώχεια μας κατέστρεψες, νέοι και γέροι στους δρόμους να ζητούν δυο δεκάρες για λίγο φαΐ Αχ άμοιρη φτώχεια μας κατέστρεψες, αλλά εμείς θα τα καταφέρουμε θα ξαναβγούμε έξω για μια βόλτα, και θα ζούμε ξέγνοιαστα... _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...

Θα σου πω για τη σιωπή Πώς ποτίζει τις νύχτες Με το στυφό της αίμα Με τα σάπια της δάκρυα Θα σου πω… Πώς ξεφτίζει το σκαρί της Σαν καίγεται μαντρωμένη Μέσα στα ντουβάρια και ουρλιάζει Ακούστε με Ακούστε με Ακούστε με Κι ύστερα να χάνεται Να τη ρουφάει ο...

Θολό το μέλλον όπως η απέναντι ακτή που βλέπει ένας ναυαγός αλλά δεν μπορεί να την δει Αν δεις όμως μακριά ίσως τα προσφυγόπουλα σταματήσουν [...] _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...

Φτώχεια έπεσε στον κόσμο μας ήρθε πάλι ο καιρός που ο κόσμος ζητάει μονάχα ένα καρβέλι ψωμί για να περάσει την εβδομάδα του. Ήρθε πάλι η φτώχεια να μας καταστρέψει ήρθε πάλι η πείνα αλλά αν παλέψουμε θα ξαναδούμε τα πιάτα μας γεμάτα ξανά... _ γράφει ο Ευθύμιος -...

Ερείπια αφήνει ο πόλεμος, και τα ξαναχτίζει η ειρήνη. Ερείπια αφήνει το μίσος, και τα ξαναχτίζει η συνεργασία Ερείπια αφήνει η φτώχια, μα τα ξαναχτίζει η καλή οικονομία. Ερείπια αφήνει η αδιαφορία, αλλά δεν ξαναχτίζονται μόνα τους… _ γράφει ο Ευθύμιος-Ραφαήλ...

Μακρύς ο δρόμος για την επιτυχία, σαν μια μεγάλη σήραγγα ένα τούνελ, με ένα τρένο μέσα και κάθε στάση που κάνει το τρένο μια ευκαιρία Κάθε στάση που κάνει είναι σημαντική και πρέπει να τρέξεις για να προλάβεις το τρένο, πρέπει να βιαστείς για να μην φύγει η...

Μέχρι κι ο καιρός με αντικατροπτίζει. Τα σύννεφαν λεν' ιστορίες, στων ονείρων τα πνευμόνια οξυγόνο, μια ομάδα νοητών πλάσματων ο οδηγός μου Μια ανησυχία νίωθω ότι αισθάνονται πως δεν είμαι ο αυθεντικός εαυτός μου. Ποιοι είμαστε, αλήθεια, δεν θα πούμε ποτέ μα το...

  Στους δρόμους που πλανήθηκα με τοίχους συναντήθηκα κι ένα πηγάδι στα πρώτα μου σκιρτήματα δεν έπιασα μηνύματα στο παραγάδι.   Απόφυγα την άβυσσο μια νύχτα στην Ανάβυσσο και τους βουκόλους κυνήγησα βρικόλακες μα δέχτηκα τους κόλακες θαλαμηπόλους.  ...

Κρέμομαι Από έναν λεπτοδείκτη και σήμερα Τικ τακ Το χάρβαλο Τικ τακ Αργά αργά Σπάει τη σιωπή το τρέμουλο Τικ τακ Τικ τακ Οι χαμένες ώρες Ξεπετάγονται μέσα απ΄το κρανίο μου Μπροστά στα μάτια σας Τικ τακ Τικ τακ Θα ξεχυθούν αναστάσιμες Οι σβησμένες μνήμες Τικ τακ Τικ...