Μέρες τώρα βλέπω αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου με θέμα όσα τράβηξε η ανθρωπότητα από τους σημερινούς -και όχι μόνο- συμμάχους μας, τους Γερμανούς. Ασχήμια, απανθρωπιά, βαναυσότητα και ό, τι αρρωστημένο μπορεί να γεννήσει το μυαλό του...

Η ωραιότερη περίοδος μια γυναίκας, για τις περισσότερες, είναι η εγκυμοσύνη. Εκτός από τις ορμόνες που χορεύουν σε τρελό ρυθμό, το συναίσθημα της προσμονής είναι στο έπακρό του. Νοιώθει εκείνο το "σποράκι" να μεγαλώνει και με τον καιρό κάτι φτερουγίσματα...

 Κοίταξε τώρα. Καπνίζω. Καπνίζω με ατελείωτη μανία και ο καπνός γεμίζει όλο μου το είναι. Πού είσαι να με αποτρέψεις, να με σταματήσεις από τη συνήθεια που σιχαίνεσαι τόσο πολύ; Μου έλεγες ότι το τσιγάρο θα με σκοτώσει. Μέγα λάθος. Θέλεις να σου πω εγώ τι...

Ήμασταν στο σπίτι του Άλλου. Τρία ζευγάρια, οι γνωστοί, βράδυ Σαββάτου. Όλα εξελίσσονταν απλά, μικροαστικά, βαρετά, υπέροχα. Τα κορίτσια μιλάγαν γι’ αυτά που μιλάνε συνήθως τα κορίτσια. Τα αγόρια σαχλαμαρίζαμε, ρουφάγαμε τις μπύρες μας, καπνίζαμε και...

Σκορπίστηκες από 'δω κι από 'κει.Μοίρασες την ψυχή σου σε χίλια κομμάτια κι έδωσες σε όλους από λίγο.Μέχρι που άδειασες και τώρα δεν έχεις να σου δώσεις τίποτα.Τα πήραν όλα, αφού τα πρόσφερες. Σε εσένα, κανένας και τίποτα.Ας πρόσεχες… _γράφει η Νίκη...

Είναι ένα ταξίδι, που καρτεράω.Ένα ταξίδι με τρένο.Το ονειρεύομαι,Nα διασχίζει τις ράγες πάνω στη θάλασσα,Να κατεβαίνει στο βυθό,Να μου γνωρίζει την άβυσσο.Ξέρω.Ξέρω.Τα τρένα δεν ταξιδεύουνΠάνω σε θάλασσεςΟύτε καταδύονται σε βυθούςΜα είναι και αυτό ένα...

  Είναι γνωστό πως σε κάθε σύστημα υπάρχει ο θύτης και το θύμα. Συνήθως, στα μεγάλα συστήματα, οι θύτες είναι πολλοί και πολλαπλάσια τα θύματα. Στα μικρά, όμως, συστήματα, πάλι οι θύτες είναι πολλοί, αλλά ένα το θύμα.  Γιατί, κυρά-Νεράιδα, όταν γεννήθηκα...

Οι Κυριακές και οι γιορτές είναι οι χειρότερες μέρες για τους μοναχικούς ανθρώπους, έτσι λένε. Κι έτσι είναι. Ανήκω κι εγώ σ’ αυτή την κατηγορία και μπορώ να το επιβεβαιώσω δίχως δεύτερη σκέψη. Εκούσια βέβαια. Ανήκω σ’ αυτούς που ξυπνάνε τις Κυριακές μ’...

Κοιτάζω μέσα μου.Βλέπω το νερό.Η βροχή κατεβαίνει από το ταβάνι και θρονιάζεται στον καναπέ.Τρέχει από τις χαραμάδες του τοίχου και απλώνεται βασιλικά στο χαλί.Κατεβαίνει με μουσικές νότες τα πέντε σκαλοπάτια χοροπηδώντας και μπαίνει στο υπόγειο.Σαν στο...

Το να κλείνομαι στο σπίτι, σκέφτομαι καμιά φορά πως είναι κι αυτό μια λύση, μια εύκολη λύση. Το λέω αυτό εξαιτίας του φόβου που νοιώθω, όταν βρίσκομαι έξω, στους ανθρώπους, σε αντίθεση με την ασφάλεια που με κυριεύει, όταν βρίσκομαι μέσα. Ασφάλεια όμως...

Πολλές φορές, διαβάζοντας ένα βιβλίο, μου κάνει εντύπωση το επίπεδο των ηρώων του. Είναι δυνατόν, σκέφτομαι, μια τόσο νέα κοπέλα ή ένα δεκαεφτάχρονο αγόρι να κάνουν τέτοιες σκέψεις σε τόσο μικρή ηλικία; Ίσως παίρνω ως μέτρο σύγκρισης τη δικιά μου στάση...