Όσα ο καιρός κι αν έφερε, όσα η ζωή κι αν φέρει ανάσα μου ο άνεμος, τραγούδι το αγέρι στην καταιγίδα το χορό πρώτος εγώ θα σέρνω κι όταν χιονίζει εγώ φιλιά στον ουρανό θα στέλνω γιατί εσένα αγαπώ και ζω για σένα μόνο Βράχος στο κύμα θα σταθώ κι η θάλασσα ας με δέρνει...

ΠΡΩΙΝΟ ΦΙΛΙ (τιμήθηκε με το Α’ Βραβείο Μουσικού Στίχου στον 10ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων Ελλάδας) - Ήλιε μου που ξημέρωσες, ψάξε για την καλή μου όταν τα μάτια της σε δουν δώσε της το φιλί μου - Αύρα γλυκιά της...

H Δημιουργία δεν έχει ανταμοιβή  ανταμοιβή είναι η ίδια η Δημιουργία Εύηχο νερό τη ρίζα ξεδιψά χρώματα, φτερά στου νου τον ουρανό. Κύμα δυνατό σαρώνει και σκορπά και απανεμιά μετά απ’ το χαμό. Πέρα απ΄τον ορίζοντα έρχονται σημάδια μέσα απ΄ τα σκοτάδια  νότες...

Έλεγες πως γνώριζες γλώσσες και γαλλικά κι ήσουν όλο comme il faut και  excuse moi πέρναγε ο χρόνος, πέρναγε ο καιρός, demi saison κι αόριστος ήθελα δυο λέξεις να σου πω μα μου λεγες κοφτά excuse moi κι έμειναν οι λέξεις βουβές και ξεχασμένες στο excuse χαμένες...

Μακάρι ο Θεός να σε ευλογεί και να σε φροντίζει πάντα Μακάρι όλες οι ευχές σου να γίνουν πραγματικότητα Μακάρι πάντα να βοηθάς τους άλλους Και οι άλλοι εσένα Μακάρι να χτίσεις μια σκάλα για τα αστέρια Και να ανέβεις κάθε σκαλοπάτι Μακάρι να μείνεις νέος παντοτινά...

Λένε πως τα πάντα μπορούν να αντικατασταθούν ωστόσο κάθε απόσταση δεν είναι κοντινή έτσι θυμάμαι κάθε πρόσωπο κάθε άνθρωπο που με έβαλε εδώ. Βλέπω το φως μου να έρχεται λαμπερό από τη Δύση στην Ανατολή οποιαδήποτε ημέρα τώρα θα απελευθερωθώ. Λένε πως κάθε άνθρωπος...

Κανείς δεν νιώθει πόνο απόψε όπως στέκομαι μέσα στη βροχή όλοι το γνωρίζουν πως το μωρό πήρε καινούργια ρούχα αλλά τελευταία βλέπω τις κορδέλες και τους φιόγκους της να έχουν πέσει από τις μπούκλες της. Λαμβάνει όπως ακριβώς μια γυναίκα, ναι το κάνει κάνει έρωτα όπως...

Μαμά, πάρε αυτό το σήμα από εμένα δεν θα το χρειαστώ άλλο πια σκοτεινιάζει, πολύ σκοτεινιάζει για να δω νιώθω σαν να χτυπάω στην πόρτα του παραδείσου. Χτυπώ, χτυπώ, χτυπώ στην πόρτα του παραδείσου. Μαμά, άσε τα όπλα μου στο πάτωμα δεν μπορώ να τους ρίξω άλλο πια αυτό...

Γιάε τη μνήμη πώς γροικά να ανοίξω τα συρτάρια κι ενός μεγάλου μου σεβντά να ανοίξω τα πορτάρια Χωριό μου απού απλώνεσαι στης μνήμης μου το χώμα Αχνίζεις την ανάμνηση και νοσταλγεί το σώμα  Δεν αδικώ της μνήμης μου την όμορφη τη σκάλα Κάθε εικόνα που κερνά μου την...

στα παζάρια του κόσμου πουλάνε τα σπασμένα του γλάρου φτερά η ελπίδα κλωστή σε υφάδι κι ο αγύρτης καιρός μαχαιριά τα κορμιά στοιβαγμένα στους δρόμους και στους μπάγκους πουλάν τα δεσμά η σιωπή μας αισχρός γυρολόγος την ασχήμια του κόσμου μετρά με προζύμι από λάσπη και...