Είναι όλο δικό σου Πρόβλημα ανύπαρκτο Η τρέλα σε περίπατο Ιδού το φταίξιμό σου. Τι πάει να πει εμπάθεια Τον κόσμο ερωτεύεσαι και απ' αυτόν μπερδεύεσαι με ψυχική αστάθεια. Όνειρο θερινής νυκτός Στην κυριολεξία. Ωμή πλεονεξία; Ο λόγος δυσλεκτικός Τι θα 'θελες να δώσεις;...

Τις μέρες σε κοιτώ μες τα μάτια μήπως καταφέρω να μοιραστώ μαζί σου τα μυστικά μου.  Σιωπηλά. Ούτε ψίθυρος να ακουστεί. Τις νύχτες κρουστές σκέψεις αγκαλιάζουν σφιχτά το μυαλό μου, γεμίζουν το κεφάλι μου ασφυκτικά. Πόσο γλυκός ο ήχος της σιωπής. Μα και πόσο πικρός....

Κλέφτης χρωμάτων Ψυχών, σωμάτων Αφήνει αύρα σε χρώμα γαλάζιο Δάκρυα σιωπής Μιας ενοχής Τον ουρανό δεν τον αλλάζω Κάποιοι παλεύουν Λευκό γυρεύουν Σαν ήρωες παραμυθιών Μα οι χροιές όλες σβήνουν την ποινή τους εκτίουν μέσα σε άσματα κιθαρωδών   _ γράφει η  Δώρα...

Η ανατολή μου έχει χρώμα μπλε Από θάλασσα κι ουρανό πλάστηκε η καρδιά της Κι η άβυσσος σμίλεψε την ψυχή της σε έναν βυθό αδάμαστο Κάθε ξημέρωμα καταδύομαι μέσα του Για να αγγίξω εκείνο το φως, που χορεύει μέσα στο σκοτάδι Τα βήματά μου πατούν γερά σε μια στιβαρή μπλε...

Σε λίγες μέρες στα σχολειά κουδούνι θα χτυπήσει Χιλιάδες Ελληνόπουλα να τα καλωσορίσει Όλα θα τρέξουν με χαρά, τη σάκα τους θα βάλουν Λόγια θ' ακούσουν μαγικά, αλλά δεν αμφιβάλουν Ίσως και ετούτη η χρονιά εκπλήξεις τούς φυλάει Και δυσκολίες, που κανείς εύκολα δεν...

  Ήρθες σαν όνειρο και όνειρο έμεινες. Φώτισες για λίγο τις νύχτες μου έκανες τις ημέρες μου πιο λαμπερές. Τα γρανάζια, τα σκουριασμένα γρανάζια, της ακίνητης ζωής μου, πήραν μπρος τρίζοντας χαρούμενα, διώχνοντας σκουριά και μαυρίλα από της ζωής μου τη ρόδα, από...

Πνίγονται οι ψυχές στη λίμνη Αχερουσία δάκρυα παγωμένα τις σκεπάζουν μαύρο πανί στην κουπαστή τα καλοκαίρια να τις χαϊδέψουν πού είναι τα χέρια κουμάντο κάνει μόνο ο βαρκάρης δεν του ξεφεύγουν λεπτομέρειες κατάματα να τις κοιτάξουν πού είναι τα μάτια δεύτερη ζωή δεν...

Θα έρθεις Το σώμα μου θα σε ορίσει Θα φοράω τον ορίζοντα στον λαιμό Ο κόσμος θα απλώνει πάνω μου εκείνο το πέπλο Θα σε σκεπάσω να μην κρυώνεις Θα έρθεις Θα δροσιστείς απ’ το αίμα μου Ατέλειωτο θα ξεχύνεται [...] _ γράφει η Άννα...

Σώσε με Φρέσκο το αίμα Στον τοίχο κυλάει ο πόνος Χρώμα κόκκινο Στο σώμα Το σύνθημα φωνάζει Σώσε με[...] _ γράφει η Άννα Ρουμελιώτη    

Η Ιφιγένεια, γόνος πλούσιας οικογένειας, ζούσε μες στη χλιδή. Με το ιδιωτικό της σχολείο, τα πανάκριβα ρούχα, τα ταξίδια της. Ότι επιθυμούσε το είχε. Ποτέ δε θα ξεχάσει, εκείνο το πρωινό, που περπατώντας αμέριμνη στο πεζοδρόμιο, χαζεύοντας τις βιτρίνες, έπεσε θύμα...

Μικρά πλασματάκια που ήταν καταδικασμένα όμως να ζήσουν στο σκοτάδι. Εδώ και κάμποσο καιρό ήταν τιμωρημένα και δεν είχαν ούτε ένα ελαφρυντικό. Αν και τα περισσότερα παιδιά λατρεύουν τον ήλιο, τα συγκεκριμένα τον αντιπαθούσαν φοβερά. Δεν ήθελαν τη ζεστασιά του,...

  Όνειρο! Μια λέξη που σε πολλούς προκαλεί ωραία συναισθήματα. Πολλές είναι οι φορές που ακούς από κάποιον να σου λέει «να κυνηγάς τα όνειρα σου». Τι γίνεται όμως όταν το όνειρο γίνεται ελπίδα και η ελπίδα καημός; Η κυρά Θεοδώρα από μικρή ονειρευόταν να κάνει τη...