Δελτίο τύπου
εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
DAVID HARVEY
ΔΕΚΑΕΦΤΑ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ
ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Μετάφραση: Ελένη Αστερίου
Σειρά: Non fiction
Στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες, αν και ο καπιταλισμός ήταν σαν τον αέρα που αναπνέουμε, μέχρι πρόσφατα φαινόταν να μη μας απασχολεί η ποιότητά του. Στο βιβλίο αυτό, ο διακεκριμένος στοχαστής David Harvey εξετάζει τις αντιφάσεις του κεφαλαίου που επιτάχυναν την εκδήλωση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Γιατί, αν και οι αντιφάσεις αυτές προσφέρουν ευελιξία στη λειτουργία του κυρίαρχου πλέον οικονομικού συστήματος, εμπεριέχουν τους σπόρους της συστημικής καταστροφής: κάποιες από αυτές είναι διαχειρίσιμες, κάποιες άλλες όμως όχι, όπως η ατέρμονη συσσώρευση κεφαλαίου ή η εξαντλητική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Απ’ την άλλη, υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις; Σίγουρα υπάρχουν, αρκεί κατανοώντας την πολιτική οικονομία του καπιταλισμού να στραφούμε σε ένα πεδίο ανεκμετάλλευτων δυνατοτήτων και προοπτικών.
Ένας διεισδυτικός οδηγός του σύγχρονου κόσμου, ένα μανιφέστο για την απαιτούμενη εξέλιξη και αλλαγή.
Σε αυτό το βιβλίο επιδιώκω την καλύτερη κατανόηση των αντιφάσεων του κεφαλαίου και όχι του καπιταλισμού. Θέλω να ξέρω πώς λειτουργεί η οικονομική μηχανή του καπιταλισμού και γιατί μπορεί να αγκομαχά και να μπλοκάρει και μερικές φορές να φαίνεται ότι είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Θέλω επίσης να δείξω γιατί αυτή η οικονομική μηχανή θα πρέπει να αντικατασταθεί και ποια μηχανή θα πρέπει να την αντικαταστήσει.
David Harvey
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Ο Harvey είναι ένας ριζοσπάστης διανοούμενος· ο λόγος του στηρίζεται στη δύναμη των γεγονότων, τις διεξοδικά επεξεργασμένες ιδέες και την απουσία δημοσιογραφικών κλισέ.
Richard Sennett, συγγραφέας
Το έργο του David Harvey προκάλεσε επανάσταση στον τομέα του και ενέπνευσε μια γενιά ριζοσπαστών διανοουμένων.
Naomi Klein, συγγραφέας
Μια συγκροτημένη και ξεκάθαρη φωνή από τ’ αριστερά.
Financial Times
Ο David Harvey είναι επίτιμος καθηγητής Ανθρωπολογίας στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του City University of New York, όπου διδάσκει από το 2001. Πριν από αυτό, διετέλεσε καθηγητής γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins των ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το βιβλίο του Η κατάσταση της μετανεωτερικότητας (Μεταίχμιο 2009) χαρακτηρίστηκε από την εφημερίδα Independent ως ένα από τα πενήντα κορυφαία θεωρητικά βιβλία που γράφτηκαν από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και εξής. Τις διαλέξεις του για το Κεφάλαιο του Μαρξ έχουν κατεβάσει εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες από τα μέσα του 2008, οπότε ανέβηκαν στο site του City University. Τιμήθηκε από τη Βασιλική Γεωγραφική Εταιρεία της Μ. Βρετανίας το 1995, ενώ το 2007 εξελέγη μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών. Είναι ο γεωγράφος που μνημονεύεται περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στον κόσμο.
Για να διαβάσετε περισσότερα: davidharvey.org και www.metaixmio.gr
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Σήμερα η ομοιογένεια την οποία επιβάλλει μια διεθνής τάξη πραγμάτων στην οποία κυριαρχούν οι κεντρικές τράπεζες και μερικοί διεθνείς οργανισμοί, όπως το ΔΝΤ, είναι από αυτή την άποψη δυνητικά καταστροφική για τις μελλοντικές δυνατότητες του κεφαλαίου για επιβίωση. Το κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να επιβιώσει για πολύ καιρό μετά την άνοδο μιας ισχυρής συγκεντρωτικής παγκόσμιας κυβέρνησης, εκτός εάν, όπως συνέβη στην Κίνα, αυτή η κυβέρνηση όχι μόνο συντόνιζε, αλλά και απελευθέρωνε τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε περιφέρειες και πόλεις. Με δεδομένους τους περιορισμούς τους οποίους επιβάλλει τώρα ο διεθνής πειθαρχικός μηχανισμός, δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα να μπορέσουν η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία να ορθωθούν από τις στάχτες τους, όπως έκαναν η Δυτική Γερμανία και η Ιαπωνία μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, για να αναζωογονήσουν την καπιταλιστική δυναμική. Μπορεί να γνωρίσουν κάποια ανάκαμψη, αλλά αυτή δεν μπορεί παρά να είναι αναιμική. Αν η άνιση γεωγραφική ανάπτυξη αφεθεί ελεύθερη, στις μέρες μας είναι αμφίβολο αν μπορεί από μόνη της να λειτουργήσει ως πανάκεια για τη δυσπραγία του κεφαλαίου, με δεδομένα τα μαύρα σύννεφα της συστημικής στασιμότητας που συγκεντρώνονται και σκοτεινιάζουν τον ορίζοντα του μέλλοντος. Αντιθέτως βλέπουμε να αναδύεται μια ανίερη συμμαχία ανάμεσα σε κρατικές δυνάμεις και στις αρπακτικές πλευρές του χρηματιστικού κεφαλαίου για να διαμορφώσουν έναν «καπιταλισμό όρνεο», που αφορά τόσο τις κανιβαλικές πρακτικές (οικονομίες της υπεξαίρεσης) και τις εξαναγκαστικές υποτιμήσεις όσο και την επίτευξη αρμονικής παγκόσμιας ανάπτυξης. Κεφάλαια-όρνεα, όπως Κεφάλαια Υψηλής Μόχλευσης (hedge funds) και Ιδιωτικά Επενδυτικά Κεφάλαια, θα τρέφονται από την καταστροφή τρόπων ζωής σε ολόκληρες χώρες, αν αυτό είναι αναγκαίο.
