Κοινωνία

Σαν αστέρια στον ουρανό, άπειροι και οι άνθρωποι που πεινάνε, υποφέρουν μα μπορούν να λάμψουν. Ευθύμιος-Ραφαήλ Αγγελής

Λίγα τα λεφτά, δύσκολες οι μέρες, φτώχεια πολλή και πόλεμος βαρύς. Ευθύμιος-Ραφαήλ Αγγελής

Καταστροφή. Μα δε θα αργήσει να έρθει η μέρα που θα χαμογελάσει ένα προσφυγόπουλο, ένα παιδί. Ευθύμιος-Ραφαήλ Αγγελής

Φωτιά έκαψε τον κόσμο μας. Πόλεμος. Μα μια μέρα, μέσα από τη στάχτη, θα ανθίσει ένα λουλούδι. Ελπίδα. Ευθύμιος-Ραφαήλ Αγγελής

-Όλα είναι μαύρα!
-Πάντα υπάρχει λίγο φως, γι’ αυτό πίστευε και χαμογέλα!
Μαρία Θωμάδη

Κοίτα ψηλά, ακόμη κι αν δεν μπορείς να φτάσεις τα άστρα. Μαρία Θωμάδη

Κάνε λίγη ησυχία. Δε βλέπεις ότι προσπαθώ, τόσο δυνατά, να ζήσω; Στέλλα Κουρμούλη

Όταν απομυθοποιήσεις τους φόβους σου θα προχωρήσεις μπροστά, γεμάτος θάρρος και αποφασιστικότητα. Μαρία Θωμάδη

Ευτυχώς που υπάρχουν και αυτοί που δεν “αποκοιμιούνται” με τα παραμύθια. Σοφία Κατσά

Ένας στ-εί-χος για όσους δε συγκινούνται… “Ό,τι δε με αγγίζει, με κρατά πάντα αναίσθητο”. Νίκος Βλάχος

Μικρές κουκίδες φωτός πάνω στον χάρτη τ’ ουρανού, θα δώσουν λίγη λάμψη στο σκοτάδι. Μαρία Θωμάδη

Πόσες φορές θα βάλεις φωτιά, το ίδιο όνειρο να κάψεις; Στάχτη δε χόρτασες ακόμη; Πες… Θώμη Μπαλτσαβιά

Κρυφοφασιστάνθρωποι με τον αγκυλωτό σταυρό στο μέτωπο, να λένε: “Ανθρωπιστικό σύμβολο υπέρ των Ελλήνων είναι…” Φανή Αρβανίτη

Αλληλέγγυα πίστη και σεβασμός κοινών παραδόσεων και ηθών. Συνεργατική διάθεση. Ανθρωπιστική ενατένιση.  Σοφία Σκλείδα

Κουρελιασμένα όνειρα φορτωμένα σε μια σύριγγα που πουλάει ακριβά παραμύθια. Χρύσα Παναγοπούλου

-Πού ταξιδεύεις;
-Ταξιδεύω σε κάμπους και θάλασσες, παρέα με τα όνειρά μου.
Μαρία Θωμάδη

Όσο υπάρχουν Άνθρωποι, η ελπίδα δε χάνεται∙ η ελπίδα ανθίζει. Μαρία Θωμάδη

Μην περιμένεις τον άγνωστο Χ να περπατήσει για σένα τους δρόμους που φοβάσαι. Μαρία Θωμάδη

Τα παλιά χρόνια υπήρχε συμπόνοια. Ακόμα και αυτή παγκοσμιοποιήθηκε. Έχασε τον προσανατολισμό της, μαζί μας. Άννα Ζανιδάκη

Ο χρόνος τρέχει και ξεχνάει να πατήσει φρένο. Στάσου… Στάσου λίγο! Μαρία Θωμάδη

Σε ασπρόμαυρες ταινίες γεννιούνται και αναδύονται λάθη και πάθη γεμάτα χρώματα. Μαρία Θωμάδη

Αυτή είναι η ζωή∙ ένα κύμα που σκάει στα βράχια με ορμή. Μαρία Θωμάδη

Όνειρα πεταμένα στον κάδο απορριμμάτων…
Άραγε θα παραμείνουν εκεί ή θα τα σώσει κάποια νεράιδα; Μαρία Θωμάδη

Άνθρωποι προσπερνάνε,δε ρίχνει κανείς ούτε ένα βλέμμα.Ακόμη κι η κόρη του….Άδικη κοινωνία!!! Ελένη Φλεμετάκη

Άρχισε να πουλάει τρέλα. Οι άλλες ταμπέλες πάνω της έχουν πια ξεθωριάσει. Άννα Ρουμελιώτη

-Μην πεις στην κυρία πως σε χτύπησε ο μπαμπάς. Για το καλό σου το ‘κανε! Άννα Μάλαμα

Τόσα ζευγάρια μάτια το κοιτούν, κανείς δε βλέπει το παιδί που τουρτουρίζει στο φανάρι… Άννα Μάλαμα

Μισή φραντζόλα, δύο μανταρίνια, ένα μπουκάλι κονιάκ… Γεμάτο! Απεργούν τα σκουπιδιάρικα. Θα ζήσει και σήμερα… Στέλλα Κουρμούλη

Χαράματα σχεδόν. Φωνές. Βγαίνει από το χαρτόκουτο. «Τι έγινε;» «Black Friday σήμερα» Πεινάει. Άννα Ρουμελιώτη

Ονόματα ηρώων σε ταμπέλες, καιροί δίχως ήρωες… Αλέξανδρος Κεφαλάς

Κρίση

Νέοι στον δρόμο να παλεύουν σκληρά, για το φαΐ τους μόνο, χωρίς διασκέδαση και ξεγνοιασιά. Ευθύμιος-Ραφαήλ Αγγελής

Από τα δεκαοχτώ, καλείσαι να επιλέξεις, θα στηρίξεις τη χώρα σου ή τον εαυτό σου; Νάντια Κουκαρούδη

Μη δειλιάζεις· σε θέλουν μικρό. Δείξε θάρρος, με τον Θεό οδηγό. Σοφία Σκλείδα

Είδα τα πάντα να χάνονται, μα εσύ δίπλα μου. Όλα θα τα ξεπεράσουμε μαζί. Άννα Ζανιδάκη

Κάποτε η πείνα συνόδευε τον πόλεμο. Σήμερα συνοδεύει τα πτυχία! Τι δάκρυα! Μιλτιάδης Ντόβας

Χριστούγεννα θλίψης και Χριστούγεννα χαράς… εξαρτάται σε ποια μεριά ανήκεις… Νίκος Νασόπουλος

Η μυρωδιά της φτώχειας αναδυόταν στην ατμόσφαιρα όλο και πιο βαριά. Βάσω Καρλή

Χωρίς μάτια κρατάει στα χέρια την κουρελιασμένη ελπίδα μαζί με τα λιγοστά που του απέμειναν… Ελένη Φλεμετάκη

Αχρησιμοποίητη θηλιά πωλείται. Τα χρέη αποδείχτηκαν πιο αποτελεσματικά. Κώστας Θερμογιάνννης

Μην κλαις άλλο μάνα. Πλειστηρίασαν το σπίτι μας, αλλά όχι και τις ψυχές μας… Πλούταρχος Πάστρας

Ψηλά το κεφάλι Κόρη, όρθωσε τους ώμους, μη σε δούνε να κλαις τα παιδιά… Άννα Μάλαμα

Ξεπούλημα! Όλα σε τιμή ευκαιρίας! Ήθος… Αξιοπρέπεια… Ανθρωπιά… Ανάσα… Ζωή… Στέλλα Κουρμούλη

“Είναι το τελευταίο μου. Μα παρ’ το· ξέρω πως το ’χεις περισσότερο ανάγκη.” Ελένη-Χριστίνα Γκαμπούρα

Θυμάμαι γονάτισε… “Xίλια καλά να ’χεις”, έλεγε και ξανάλεγε. Για ένα τσιγάρο… Ελένη Φλεμετάκη

Λαβωμένο αεροπλάνο στο ναυάγιο του θάρρους έπεσες ξεφορτισμένο με λυγμούς ενοχικούς στο γκρεμό της πολιτείας. Μαρία Καντάνη

Ενοικιαζόμενες ψυχές σε σκιές δωματίων μεταλλάχθηκε η δημοκρατία. Εμμανουήλ Μαύρος

Έχω κι εγώ δικαίωμα στο όνειρο. Θέλω να δουλέψω στη χώρα μου. Πρέπει να ζήσω! Μαριάντζελα Ψωμαδέλλη

Σχέσεις

Τον ίδιο ουρανό κοιτάμε κι ας μας χωρίζουν τα διαφορετικά όνειρα. Μαρία Θωμάδη

Έβαλες τον φόβο ανάμεσά μας και το τριαντάφυλλο έγινε αγκάθι. Χόρεψα ποτέ στην αγκαλιά σου; Χρυσούλα Βακιρτζή

«Και πότε θα πεις ότι επιτέλους έζησες;» τον ρώτησε.
«Όταν πεθάνω στην αγκαλιά που αγάπησα.»
Φανή Αρβανίτη

Μόνο αν σε αγαπά όταν βρέχει. Οι ηλιόλουστες μέρες είναι τόσο εύκολες. Φανή Αρβανίτη

Το σεντόνι έπεσε. Γυμνώθηκε το σώμα, γυμνώθηκε η ψυχή. Γιώτα Μάρκου

Εκείνος που θα σε θαυμάζει στο αδόξαστο, στο “γυμνό” σου, στο αγυάλιστο και στο αγέλαστό σου. Φανή Αρβανίτη

Δύσκολη η ισορροπία τη νύχτα. Ισορροπείς ή δεν ισορροπείς, ρέπεις. Φανή Αρβανίτη

Θαλασσινό αλάτι έγινα και λαχταρώ την ώρα που θα βραχείς σε κάποια θάλασσα του κόσμου. Ελένη Δεληβοριά

Ένα γλυκό χαμόγελο και μία σφιχτή αγκαλιά αρκούν για να γαληνεύσουν δυο μάτια που δακρύζουν. Μαρία Θωμάδη

Δάκρυα έρωτα συντροφεύουν τον πόνο στο βλέμμα μου. Νίκη Αλπού

Θα σκοτώσω τη μνήμη μου, φαρμάκι θα της δώσω. Το ίδιο που κοινώνησα από σένα… Θώμη Μπαλτσαβιά

Θα άφηνα δεκάδες έρωτες να μου σακατέψουν την ψυχή. Η απουσία τους όμως θα ’ταν θανατηφόρα. Σοφία Κατσά

Κάθισες δίπλα μου, γνωριστήκαμε, κι έπειτα… χαθήκαμε. Σοφία Κατσά

Έφευγα. Δεν είχα φύγει. Φεύγω. Έφυγα. Μα έχω φύγει. Να ’φευγα. Χρόνοι φευγιού… Φανή Αρβανίτη

Σε κρατάω σφιχτά, για να νιώσω καλά. Να αισθανθώ δυνατός, να λουστώ με το φως.  Σοφία Σκλείδα

Το δικό μας όνειρο μόνο αρχή έχει. Ακόμη και σαν εφιάλτης, δε θα τελειώσει ποτέ. Θώμη Μπαλτσαβιά

Ένα μαντήλι της φωτιάς κρατώ. Θυμάμαι, ζω και ξαναζώ κι ανασταίνομαι. Κι ας μην έχει ο δρόμος τούτος γυρισμό. Σμαραγδή Μητροπούλου

Είμαι ένας από τους ελάχιστους. Πέφτω, ματώνω, ξανασηκώνομαι, προχωράω και πάλι απ’ την αρχή. Χρύσα Παναγοπούλου

Μίλα με αγάπη για τη θαμμένη αγάπη μέσα σου. Μίλα! Και πού ξέρεις, μπορεί να τινάζουμε τα χώματα μαζί και να γελάμε. Χαρά Χρυσάφη

Τελείωσε το έργο. Όμορφο σενάριο, λάθος σκηνοθεσία. Χειροκροτά πια μόνο η τρέλα από τα παρασκήνια. Θώμη Μπαλτσαβιά

-Κι αν τα αισθήματα δεν είναι αμοιβαία;
-Αν δε ρισκάρεις, δε θα το μάθεις!
Μαρία Θωμάδη

Ευνουχήθηκαν, καταρρακώθηκαν, φταίξαμε. Όλοι, μερίδιο ευθύνης. Εύκολη η μετάβαση, μα η ανάληψη; Ζόρικη. Άννα Ζανιδάκη

Να ντύσεις την καρδιά σου με ρούχα ζεστά. Έρχονται μέρες παγωμένης μοναξιάς.  Μαρία Θωμάδη

«Δε θα σ’ αφήσω ποτέ», ορκίστηκε ο ένας στον άλλον. Έζησε ο καθένας μόνος. Μισός… Στέλλα Κουρμούλη

Είχε φύγει τόσες φορές από σχέσεις που είχε αγαπήσει τις πόρτες που έκλεινε πίσω του… Νίκος Νασόπουλος

θα επιστρέφεις… σαν αργοπορημένος μα θρασύτατος Οδυσσέας σε μια Πηνελόπη που δε διάλεξε το ρόλο. Θώμη Μπαλτσαβιά

Η μοναξιά τον βύθισε στο σκοτάδι. Τη θυμήθηκε… Πολύ αργά όμως… Του έκλεισε την πόρτα. Ελένη Φλεμετάκη

– Το βλέπεις και εσύ; Πόσο όμορφο…
– Για τι πράγμα μιλάς;
Και έτσι το όραμα έσβησε…  Danae L

Γινήκαμε μετανάστες από διωγμούς ερώτων.Αυτό θα πει ξεριζωμός! Εύα Παυλίδου

Δες τον ουρανό! Στόλισε λίγο από εσένα. Βρέχει έρωτα. Μα εσύ κρυώνεις. Μάριος Καρακατσάνης

Αίμα έρεε καυτό απ ’ των χειλιών την άκρη, βάφοντας μοναδικό φιλί, αέναης αγάπης το σημάδι. Έλενα Πίνη

Ανέρωτο κρασί ο Έρωτας, που οδηγεί στην τρέλα. Άκρατος εγωιστής, που σε νοθεύει. Σ’ εξαπατά… Στέλλα Κουρμούλη

Γδύσιμο που με ντύνει η απουσία που φορώ. Alma Libre

Κεντά σαν ύπνος. Πονά σαν όνειρο. Ξύπνα. Μάχη Τζουγανάκη

«Ο αριθμός που σκέφτεστε να καλέσετε δε χρησιμοποιείται· πια». Βασίλης Μαντικός

Περίμενα να έρθεις. Περίμενες να φθάσεις. Η αναμονή μας κούρασε. Δε συναντηθήκαμε ποτέ. Βάσω Καρλή

Χωρίς εσένα, τα φτερά μου έχουν κοπεί. Άραγε, ήσουν συνήθεια ή κάτι πιο βαθύ; Βάσω Καρλή

Ναι μεν Έρωτα είσαι ανίκητος στη μάχη, σ’ αυτήν όμως μαζί μου… τα ‘παιξες! Λένα Μαυρουδή Μούλιου

Κοιτάζω τα μάτια σου και καθρεφτίζεται η αλήθεια της ψυχής σου. Λένα Μαυρουδή Μούλιου

Οι δρόμοι που πήραμε μαζί εκείνο το πρωί ποτέ να μη χωρίσουν. Χρυσούλα Πλοκαμάκη

Μέσα από τα μάτια μου αν σε δουν… λατρεία μόνο θα νιώσουν. Μαρία Αϊβάζη Ζαγορα

Κλωθογύριζαν τη ζωή τους
και την αντέγραφαν με σκιές,
στον τοίχο και στο δρόμο… Σοφία Μαρωνίδη

Θυμήσου:
Ο άνθρωπος ζει. Ο Άνθρωπος δίνει ζωή. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ζει για να δίνει ζωή. Χρυσούλα Πλοκαμάκη

Χειροκροτήματα πλημμύρισαν την αίθουσα. Μα εκείνης μονάχα ένα της έλειπε, αλλά αυτός δεν εμφανίστηκε πάλι. Μάρκου Γιώτα

Νιώθω την αγκαλιά, την μυρωδιά σας, φορώντας το, είπε η Λένια κλείνοντας την υπερατλαντική γραμμή. Λένα Χρήστου

Απουσία. Ανάμνηση. Δίψα. Επιθυμία. Δάκρυ. Ξεδιψά την επιθυμία. Λειαίνει την απουσία. Γλυκαίνει την ανάμνηση. Έλενα Πίνη

Να σε φωνάζω αγάπη μου κι οι λέξεις να μη φτάνουν… Μάχη Τζουγανάκη

Τι “βαραινει” πιο πολύ, Να σκέφτεσαι; Να αισθάνεσαι; Η να συν-αισθάνεσαι;  Σωτηρία Κυρμανίδου

Βάδισε το μονοπάτι της καρδιάς, την μέρα που θα “ταξιδέψω”, μονολόγησε! Βαγγέλης Τσερεμέγκλης