Μεγάλη βραδιά για μένα σήμερα!
Πολύ μεγάλη!
Κάλεσα σε δείπνο,
όλους τους υψηλούς
προσκεκλημένους
τής οικουμένης!
Έστρωσα στο τραπέζι
τής ευτυχίας μου,
το καλύτερο
τραπεζομάντηλο
τής δοτικότητός μου,
άναψα τα κεριά
τής ευφροσύνης μου,
και μετά περίμενα
με καρτερία,
στο ευπρόσδεκτο
χολ τής καρδιάς μου,
κάθε υψηλή εξοχότητα.
Πρώτη και καλύτερη,
κάλεσα την Ελευθερία!
Ήρθε!
Με μεγάλη χαρά!
Ύστερα κάλεσα τη Δικαιοσύνη!
Κι εκείνη, ήρθε!
Μετά φώναξα στην Ειρήνη!
Κι εκείνη, ήρθε!
Είπα και στη Δημοκρατία!
Κι εκείνη, ήρθε!
Τελευταία και καλύτερη,
απευθύνθηκα και στη γλυκιά
Ελπίδα!
Κι εκείνη, ήρθε!
Κατόπιν, κάλεσα τον Ουρανό,
τη Θάλασσα, τα Κύματα,
τη Σελήνη, τους Γαλαξίες,
τ᾽ Αστέρια, τις Λίμνες,
τα Βουνά, τα Σύννεφα, τα Πουλιά,
τον ίδιο τον Ηλιο!
Κι εκείνοι, ήρθαν!
Όλοι τους!
Κανείς δε μ᾽ άφησε
παραπονεμένο!
Μεγάλη βραδιά για μένα σήμερα!
Πολύ μεγάλη!
Πριν ξεκινήσουμε το φαγητό,
σταυρώσαμε όλοι το σώμα μας,
για να κάνουμε την προσευχή μας.
Τότε ήταν που συνειδητοποίησα,
πως για δυστυχία μου,
είχα ξεχάσει να καλέσω
και την Αγάπη!
Συμφορά μου! Είπα από μέσα μου.
Ποιος θα ευλογήσει τώρα
τη βρώση και την πόση ;
Ξάφνου, ακούγονται
χτύποι στην πόρτα.
Ήταν η Αγάπη!
Είχε έρθει ακάλεστη!
Για να ευλογήσει!
Για να φωτίσει!
Ακάλεστη!
Χωρίς να ζητηθεί από κάποιον!
Όπως πάντα!
Mα μήπως το μεγαλείο κι
η αξία της, πάντα σ᾽ αυτήν
τη γλυκιά της την “ αγένεια ”
δε μετριέται;
Η προστακτική έ λ α,
ανέκαθεν δεν ταίριαζε στην
έντιμη βιολογία της…
Ζητημένη Αγάπη,
μπηγμένο μαχαίρι
στο μοσχοβολημένο
γόνατο τής Άνοιξης!
Κάτι σαν νύφη,
με μπόλικο τούλι ζοριού!
Σε μένα τώρα
θα έκανε τη διαφορά;
Μπήκε μέσα γρήγορα γρήγορα,
υποκλίθηκαν όλοι
στην αγιόσχημη παρουσία της,
ζήτησε ευγενικά,
συγγνώμη
για την καθυστέρηση,
και μόλις άρχισε,
να ευλογάει το φαγητό,
ο ήλιος,
δεν άντεξε μπροστά της,
σκούπισε με τις
χρυσοβόλες του παλάμες
τα κιτρινωπά ποτάμια
που άρχισαν να σχίζουν
τ᾽ αναψοκοκκινισμένα
του τα μάγουλα,
και κρύφτηκε από
τον ασήκωτο
φόβο τού σεβασμού του,
κάτω από το τραπέζι
τού δείπνου.
Στ᾽ αλήθεια,
με πόσους άπειρους
ήλιους,
μπορεί να συγκριθεί
η Αγάπη;
Στ᾽ αλήθεια,
με πόσους άπειρους
ήλιους,
μπορεί να συγκριθεί
ο ίδιος ο Θεός;
Με την ίδια άπειρη
ατροφικότητα,
πλεγμένες,
και οι δύο αποκρίσεις!
Μεγάλη βραδιά για μένα σήμερα!
Πολύ μεγάλη… η μεγαλύτερη
των κοιλιόδουλων ονείρων μου!
_
γράφει ο Παναγιώτης Σκοπετέας
Τι πρωτότυπο το κείμενό σου Παναγιώτη Μού άρεσε πολύ. όσο για την Αγάπη μπορεί να πηγαίνει όπου της καπνίσει έστω και ακάλεστη μα έχει ένα αλάνθαστο μοναδικό κριτήριο να καταλαβαίνει ΠΟΙΟΙ πραγματικά την θέλουνκαι ΠΟΙΟΙ είναι ”δήθεν”γι΄αυτό και ο χρόνος παραμονής της ποικίλει από επίσκεψη σε επίσκεψη.
Καλό σου μήνα…00
Eυχαριστώ θερμά Κα Λένα !
Σ᾽αυτό που λέτε, έχετε απόλυτο δίκιο !
Πολλές φορές γεννά ανατριχίλα
η φάλτσα φωνή τού δε θέλω να μ᾽ αγαπάς.
Θα μπορούσατε αν θέλατε να ξαναδιαβάσετε
το ποίημα, στην τελική του μορφή με την οποία τώρα είναι δημοσιευμένο !
Καλό βράδυ !
Η αγάπη θεμέλιος λίθος στη ζωή μας … πάρα πολύ όμορφο Παναγιώτη. Την καλημέρα μου!!
Ευχαριστώ θερμά Άννα για την ευγενική σου
κρίση καθώς επίσης και για τη υπέροχη παρομοίωση
τής Αγάπης, ως θεμέλιο ζωής !
Θα μπορούσες αν ήθελες, να ξαναδιαβάσεις
το ποίημα, στην τελική του μορφή με την οποία τώρα είναι δημοσιευμένο !
Καλό βράδυ !
Τι ωραίο που θα ήταν να εσμιγαν όλοι στο ίδιο τραπέζι. Ελευθερία, δικαιοσύνη, ελευθερία, ειρήνη, ΑΓΑΠΗ τότε ο κόσμος μας θα φανταζε πιο όμορφος.
Αγαπητή Κα Καρλή,
σε μερικές ψυχές, το σμίξιμο αυτό
θεωρείται αδιάψευστη πραγματικότητα!
Σας ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια!
Θα μπορούσατε αν θέλατε να ξαναδιαβάσετε
το ποίημα, στην τελική του μορφή με την οποία τώρα είναι δημοσιευμένο !
Καλό βράδυ !
Τι όμορφο Δείπνο!!!!!!!!!!!!! Έλειπε η Αγάπη! Μα αυτή έρχεται πάντα ακάλεστη… Και γεμίζει τις αράδες με τα παιδιά της και το μυαλό μας με πανέμορφες εικόνες που τις βλέπουμε με τα μάτια της ψυχής και την έμπνευση της στιγμής…! Παναγιώτη, σου εύχομαι ολόψυχα το τραπέζι σου να ‘ναι πάντα γεμάτο από καλούδια της ψυχής και ποιήματα της καρδιάς…
ΜΠΡΑΒΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Αγαπητή Κα Πλοκαμάκη,
Ευχαριστώ όσο δε φαντάζεστε για την ευχή σας, η οποία μού δίνει δύναμη και
την οποία ασφαλώς, ανταποδίδω στο μέγιστο !
Θα μπορούσατε αν θέλατε να ξαναδιαβάσετε
το ποίημα, στην τελική του μορφή με την οποία τώρα είναι δημοσιευμένο !
Καλό βράδυ !
Αγάπην δε μη έχω…. Πόσο όμορφα μας δείξατε την περίοπτη θέση που πρέπει να έχει στη ζωή μας η αγάπη! Και ναι θα συμφωνήσω μαζί σας ακόμη και σ’ αυτό το ακάλεστη! Δεν την καλείς, δεν χρειάζονται όπλα για να την κατακτήσεις, βιβλία για να τη διδαχτείς, νόμοι για να την επιβάλεις! Μόνο ανοιχτές καρδιές να βρει και τρυπώνει και πάντα ακάλεστη!!!!!!!
Υπέροχο!!!! Μπράβο σας!!!!!
Αγαπητή Κα Ντούπη, άθελά σας αποκαλύψατε
την έμπνευση τού εν λόγω ποιήματος με την Παύλεια φράση … αγάπην δε μη έχω.
Ευχαριστώ θερμά για τα καλά σας λόγια, που αν τα προσθέσω στα
υπόλοιπα τής τόσο άξιας κι ευγενικής γυναικοπαρέας τής ιστοσελίδας,
σε λίγο θ᾽ αρχίσω να το παίρνω πάνω μου που λένε ….
Θα μπορούσατε αν θέλατε να ξαναδιαβάσετε
το ποίημα, στην τελική του μορφή με την οποία τώρα είναι δημοσιευμένο !
Καλό βράδυ !
Αγαπητέ κε Σκοπετέα, έχω μείνει πραγματικά άναυδη από την υπέροχη γραφή σας.Συγχαρητήρια για την εμπνευσμένη ιδέα που είχατε να καλέσετε τους ιδεατούς πυλώνες της ζωής και την σκόπιμη παράλειψη της Αγάπης, που πράγματι γεννιέται αυθόρμητα και χωρίς αυτή όλα είναι μάταια.
Aγαπητή Κα Δήμου,
σας ευχαριστώ θερμά για την τόσο
ευγενική σας κρίση !
Ό, τι καλύτερο από καρδιάς!