Πόσο μικρή στα αλήθεια, μοιάζει η ζωή;
Πόσο ασύστολα, παλεύει με τον χρόνο;
σαν συμπυκνώνεται, σε μια μόνο στιγμή
σε ένα παιχνίδι, που σε βρίσκει πάντα μόνο.
Πόσο μικρός μοιάζει ο κόσμος μας, αλήθεια;
σε ένα σύμπαν που ατέλειωτο φαντάζει
όταν το συναίσθημα, αφοπλίζει η συνήθεια
πόσο πολύ αυτή η αλήθεια, μας τρομάζει;
Πόσο πολύ, η υποκρισία κυβερνά;
ο κυνισμός, τα δήθεν και τα πρέπει
σε μια κοινωνία που όλο θύματα, μετρά
και τ’ άδικο να βασιλεύει, επιτρέπει.
Σε μια κοινωνία παγιδευμένη και νωθρή
που η απάθεια χρόνια τώρα, βασιλεύει
που η ημιμάθεια και ο ατομισμός, κυριαρχεί
και η αχαριστία σχεδόν πάντα, περισσεύει.
Πόσο δύσκολο μοιάζει, σε τέτοιο κόσμο πια, να ζεις;
που συνένοχο να σε κάνει, επιμένει
σε έναν αγώνα, που δεν υπάρχει νικητής
κι όλοι στο τέλος βγαίνουμε, πάντα χαμένοι…
_
γράφει ο Φώτης Τρυφωνόπουλος
0 Σχόλια