Ο ήχος της φωνής σου άγνωστος πια,Χαμένος στην ομίχλη του χρόνου,Ανάμνηση απατηλή που ξεγλυστρά,Σα να 'ταν παραίσθηση του νου μου. Τα λόγια που μ' έλεγες λησμόνησα,Στης νύχτας τ' αναζητώ τη σιωπή,Η καρδιά...

Θυμάμαι τότε που συνήθιζα να αφήνω τους άλλους να προσδιορίζουν το ποια είμαι. Θα με έλεγαν «άσχημη, χαζή, βαρετή, ανυπόφορη, ανάξια», πως «δε θα κάνω τίποτα στη ζωή μου, κανείς δε θέλει να με κάνει παρέα, δεν αξίζω να ζω». Λόγω της εφηβείας, τα πίστεψα...

Πόσο θα ήθελα να γνώριζα όλους τους περαστικούς ανθρώπους που συναντώ στον δρόμο. Να ήξερα πως τους λένε, τι αγαπούν, τι τους βασανίζει, ποια είναι η ζωή τους. Γιατί, για κάποιον λόγο, βρισκόμαστε μαζί στο ίδιο σημείο. Και μιλάνε τα βλέμματα και η βιασύνη...

Για να δείτε ολόκληρο το ημερολόγιο ή να το κατεβάσετε δωρεάν, κλικ εδώ!

Το στυλό, σαν άλογο που καλπάζει, έτρεχε σε μία λευκή άχαρη σελίδα κι έφτασε σε δρόμους, με πολυκατοικίες και πολυκοσμία. Κυνηγημένο και τρομαγμένο, προσπαθούσε να με γλιτώσει από τις σκέψεις μου. Οι λέξεις που έλεγε φώναζαν για βοήθεια, κάποιον να με σώσει από τη...

Ράγισα πολλές φορές, και τώρα πια έχω σπάσει. Έχω διαλυθεί σε μικρά, τόσο δα κομματάκια, που προσπαθούν να επιστρέψουν «σπίτι». Μα είναι αδύνατον να κολλήσουν έτσι απλά, δίχως μια σφιχτή αγκαλιά που θα τα φέρει κοντά, χωρίς ένα χάδι που θα τα αγγίξει, ή ένα «σ’ αγαπώ»...

Ήταν ώρα, το ξέραμε και οι δυο. Σε κοίταζα φωνάζοντας από μέσα μου “μείνε”. Δεν τολμούσα να το πω δυνατά. Έβλεπα μπροστά μου τις στιγμές μας σαν κινηματογραφική ταινία, που όμως δε θα είχε όμορφο τέλος. Όπως τότε, που ένιωσα τα χείλη σου πάνω στα δικά μου. Ακόμα τα...

Με θυμάσαι; Κάποτε ήμασταν έτοιμοι να γίνουμε κάτι, ένα. Τα βλέμματά μας έλεγαν πιο πολλά απ' ό,τι έλεγαν τα χείλη μας. Νιώθαμε τόσο πολλά στην καρδιά μας, το άγγιγμα τα μαρτυρούσε. Από μακριά ακόμη δεν άλλαζε τίποτε, σα να θέλαμε να τρέξουμε να αγκαλιαστούμε, αλλά...