Δυο αντισυμβατικές ποιητικές φωνές Κώστας Καρυωτάκης - Βύρων Λεοντάρης - γράφει η Βάλια Καραμάνου - Ο ρόλος του ποιητή ανέκαθεν διαδραματιζόταν «μέσα» στην εποχή του και στην επικαιρότητα, αλλά ταυτόχρονα μακριά. Ή μάλλον καλύτερα αποστασιοποιημένα από τους αποδέκτες,...

- γράφει η Βάλια Καραμάνου - Ανέκαθεν ο άνθρωπος θεωρούνταν ευτυχής και υγιής – δηλαδή «φυσικός», φυσιολογικός και  ελεύθερος- όταν ζούσε σε αρμονική σχέση με την φύση. Το μοντέλο αυτό άλλαξε βέβαια με τον σύγχρονο τρόπο ζωής και ο άνθρωπος κατέληξε δέσμιος,...

Γυρίζουν το κλειδί στην πόρτα, παίρνουν τα παλιά, φυλαγμένα γράμματά τους, διαβάζουν ήσυχα, κι έπειτα σέρνουν για τελευταία φορά τα βήματά τους. Ήταν η ζωή τους, λένε, τραγωδία. Θεέ μου, το φρικτό γέλιο των ανθρώπων, τα δάκρυα, ο ίδρως, η νοσταλγία των ουρανών, η...

Από τη συλλογή ανέκδοτων ποιημάτων της Πολυδούρη ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ «Οἱ νέοι ποὺ φτάσανε μαζὶ στὸ ἔρμο νησί» μὲ σένα κάποια βραδιὰ μετρήθηκαν κ᾿ ηὖραν ἐσὺ νὰ λείπης. Τὰ μάτια τους κοιτάχτηκαν τότε, χωρὶς κανένα ρώτημα, μόνο ἐκίνησαν τὶς κεφαλὲς τῆς λύπης. Νύχτες πολλές,...

Το ποίημα που έγραψε ο Καρυωτάκης όταν έμαθε ότι έπασχε από σύφιλη: Ωχρά σπειροχαίτη Ήταν ωραία ως σύνολο τα επιστημονικά βιβλία, οι αιματόχρωμες εικόνες τους, η φίλη που αμφίβολα κοιτάζοντας εγέλα μυστικά, ωραίο κι ό,τι μας έδιναν τα φευγαλέα της χείλη… Το μέτωπό μας...

Ποίημα που ο ποιητής είχε γράψει κατά την περίοδο του αρραβώνα της Μαρίας Πολυδούρη με τον δικηγόρο Αριστοτέλη Γεωργίου το οποίο αποτελεί μέρος της τελευταίας του συλλογής «Ελεγεία και Σάτιρες»: Ένα ξερό δαφνόφυλλο την ώρα αυτή θα πέσει, το πρόσχημα του βίου σου, και...