Συμμετοχές
- Περιμένετε πολλή ώρα; - Ε, κάνα δεκάλεπτο. - Ωραία! Πού πάμε; - Αθήνα. - Αθήνα! Θα κάνω οχτακόσια χιλιόμετρα! Μήπως... Μήπως... Γιατί δε μιλάτε; - Περιμένω να τελειώσουν τα «μήπως» σας. - Μήπως με δουλεύετε; Σας πληροφορώ ότι έχω δέκα χρόνια να πάρω...
Περνούσα σχεδόν καθημερινά από τον ίδιο δρόμο. Ήξερα τους πάντες και τα πάντα. Εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα, παραμονή του Αγίου Δημητρίου, δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Πώς να ξεχάσεις άλλωστε τον πόνο που σου προκαλεί το άγγιγμα του γήρατος, η δηλητηριώδης αιχμή του! Δυο...
τοβιβλίο.net και οι εκδόσεις τοβιβλίο έχουν τη χαρά να παρουσιάσουν το νέο συλλογικό βιβλίο σύντομων ιστοριών, «ιστορίες μπονσάι», όπως προέκυψε από τη δράση «μικρές...
Ονείρου φως! Ξημέρωνε όταν το όνειρο έκλεινε την τελευταία σελίδα! Άνοιξε τα μάτια του, ένιωσε ασφαλής μέσα στο περιποιημένο δωμάτιο και γύρισε στο πλάι να καλοσυλλογιστεί από πού ξεκίνησε και πού έφτασε! Στάθηκε τυχερός! Ένας πόνος διαπέρασε τη μέση του αλλά τον...
Κουρασμένος, πονεμένος, ταλαιπωρημένος! Αυτός και μια ζωή που δεν έζησε όπως έπρεπε. Και πώς να τη ζούσε άραγε, όταν τα όνειρά του τα σκότωσαν οι πόλεμοι! Όμως, ήταν προικισμένος από το Θεό και τώρα αναδιπλώνει ευχάριστα τις σελίδες, όπου είναι γραμμένα με τον ιδρώτα...
Ήμουν κι εγώ ένας ανάμεσα στα θύματα του κυκλώνιου! Στεκόμουν ακριβώς δίπλα στο σωλήνα καθόδου. Πέθανα πρώτος! Η ψυχή μου ανέβηκε γρήγορα στους ουρανούς. Κι έβλεπα όσα δεν είδα στα τριάντα μου χρόνια. Το σώμα μου, το ανθρώπινο, κείτονταν κάτω και έπεφταν πάνω του, τα...
Βαδίζουμε και οι δυο αργά στο πλακόστρωτο, χωρίς νευρωτικές αντιδράσεις, την ώρα που σωπαίνουν τα τροχοφόρα. Μπορώ επιτέλους, ν’ ακούω τη φωνή σου, αισθάνομαι το τρυφερό σου αγκάλιασμα, τώρα που τα ψηλοτάκουνα παπούτσια σταμάτησαν να οργώνουν την άσφαλτο, τώρα που τα...
Διαβάζω σιωπηλά, βυθισμένη στη θλίψη μου! Ένα κομμάτι εφημερίδας που το προσέχεις έτσι κι αλλιώς. Καμιά φορά, τα άφυλλα δέντρα προκαλούν περισσότερους επισκέπτες, εξαρτάται από τον καιρό. Ως εδώ λοιπόν, έφτασες μικρέ μου, μόνος, εντελώς μόνος. Κι εκεί που κυνήγαγες το...
απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2015 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων "τοβιβλίο".
Ως εδώ, δεν έχει παραπέρα! Τι κι αν περπάτησα χιλιόμετρα, την ποθητή ελευθερία δεν συνάντησα ή δεν θα συναντήσω ποτέ. Οι πατούσες μου! Άντεξαν πιο πολύ από τα παπούτσια, δεύτερο εγχείρημα, τι να σκεφτώ! Σηκώνω τα χέρια, θέλω να ακουμπήσω στα σύρματα, να τεντωθώ και να...
Μέχρι που αγόρασα τη μηχανή, πίστευα ότι δεσμοί φιλίας συνέδεαν μόνο τους ανθρώπους, που όταν όμως έσπαγαν, εξελίσσονταν σε μίσος το οποίο διαπερνούσε και επηρέαζε τους νευρώνες τόσο, ώστε ο ένας να μισεί θανάσιμα τον άλλον! Αιτία; Σίγουρα το συμφέρον μικρό, μεγάλο,...
Άδειες καρέκλες! Γράφει η Άννα Δεληγιάννη Τσιουλπά για το 'Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις!' στο δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net
