γράφει ο Γεώργιος Ξενίδης Ένα μυθιστόρημα πολυπρισματικό. Παρα την εσωτερική εστίαση με πρωταγωνιστή τον αφηγητή ένα 32 Δάσκαλο, ο συγγραφέας καταφέρνει ,υπερβαίνοντας τους υποκειμενικούς μονοδιάστατους παράγοντες  όπως την ιδιοσυγκρασία και την ατομική προσωπικότητα...

Στο πεζοδρόμιο, ένα κουτί από χαρτόνιφυλάσσει τα όνειρα ενός άστεγου.Μέσα του, ένα παλτό σκισμένο,μια φωτογραφία ξεθωριασμένη,και μια χούφτα σιωπές. Οι σιωπές αυτές δεν είναι απλές·είναι φορτωμένες με λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ,με ματαιώσεις που γεννήθηκανστη σκιά...

Το τρένο ξεκίνησε,κι ο ήλιος ακόμη να φανεί.Πρόσωπα κουρασμένα,κι ο ήλιος ακόμη να φανεί.Θυμάμαι την μάνα μου να λέει:‘Στην ζωή μου είσαι ο ήλιος μου’,Μα δεν μπορούσα πια να φωτίσω τον κόσμο… Μέσα μου σκοτάδι,ένιωθα πως κάτι θα συμβεί,κοίταξα το τζάμι, μα ο ήλιος...

γράφει ο Πάνος Τουρλής Ο Άλεξ ζει στη Βιέννη και προσπαθεί να ξεφύγει από τη μέτρια ζωή του και τη βαρετή δουλειά του. Έχει έναν κύκλο γνωριμιών, κάνει διαλογισμό, δυο γυναίκες όμως θα τον φέρουν στα όριά του και θα τον αναγκάσουν να δει βαθιά μέσα του για να γλυτώσει...