Μια στιγμή μόνο…
Απόγευμα φάνηκε στη γύρα του δρόμου... Με μακριά και ξέπλεκα τα μαύρα μαλλιά Ρόδου πινελιές στα όμορφα μάγουλα Σίγουρο έλαμπε στα μάτια της το Αύριο Στη μικρή της χούφτα κρατούσε τον κόσμο Γοργό το βήμα, πεταχτό στη γη λες δεν πατούσε Κι είπε να καθίσει λίγο...