Τι εποχή κι αυτή, του Αντόνιο Μαντσίνι
«Ο Ρόκκο την κοίταξε. Ένιωσε ότι ήταν ωραίο, μια φορά τουλάχιστον, ν’ αφεθεί, χωρίς να σκεφτεί, χωρίς ν’ αντισταθεί, χωρίς να πρέπει οπωσδήποτε να καταστρέψει οτιδήποτε του συνέβαινε. Είχε σώσει μια ζωή και κρατούσε μιαν άλλη στην αγκαλιά του. Δικαιούνταν κι αυτός...