Δέντρο έγινα με θηλιάκαι νερό μου η σκιά σου.Πότισέ με με φιλιάκι απ' τον κορμό μου πιάσου. Πρόσμενα, πρόσμενα, περίμενα να με βρέξεις…Μα είμαι ένα δέντρο που δεν ξέρει από λέξεις.Εμένα, εμένα να προσέχεις, παρακαλώ, το 'χω ανάγκηκαι πρόσεξε το χώμα μου, μην...

Και να ’μουν ψυχή δίχως σώμα,να αιωρούμαι στου ανέμου το χρώμα,να χάνομαι πέρα, σε κόσμους μακρινούς,στους ήχους της σιωπής, στους ρυθμούς τους γλυκούς. Και να ’μουν καρδιά χωρίς λογική,να χτυπά με πάθος, χωρίς φυλακή,χωρίς φλέβες να με κρατούν δεμένο,στην αγκαλιά...

Μεσαίωνας η αγκαλιά της,και πονάνε τα βέλη.Χωρίς τόξο, εν τέλει,σώμα χωρίς τη μυρωδιά της. Κι εγώ ψάχνω, σιωπηλός,το φως μου, το σκοτάδι,φτάνοντας μέχρι τον Άδη.Μα κατάντησα δειλός. Γιατί, φίλε μου Άδη, αρρώστησα τόσο;Να πιω δηλητήριο, για να γιάνω;Ή να πέφτω κάτω...