Και ξαφνικά τελεία. Έχεις άραγε αναλογιστεί τη δυναμική της τελείας; Για σκέψου... Τα αποσιωπητικά αφήνουν ανοιχτά ενδεχόμενα... Σε αφήνουν να αναλογιστείς και να συμπληρώσεις εσύ τη συνέχεια. Η άνω τελεία σταματάει για λίγο μόνο και συνεχίζει στον ίδιο η σε...

…Είναι κι αυτό το φεγγάρι απόψε... Ένα φεγγάρι που παίζει κρυφτό με την ομίχλη, μεγάλο στρογγυλό και κόκκινο... Ένα φεγγάρι που ζητάει την προσοχή σου. Να το δεις να το νοιώσεις να το υμνήσεις. Γιατί οι άνθρωποι δεν το προσέχουν πια. Οι άνθρωποι... Ασπρόμαυρες...

Μάσκες δικές μου, μάσκες δικές σου. Μάσκες για κάθε περίσταση - χαράς, λύπης, απόγνωσης, έρωτα. Μάσκες προσωπεία, κενές από συναισθήματα. Άχρωμες, χλωμές, ανέκφραστες ή φτιασιδωμένες σαν ξεπεσμένοι κλόουν σε περιοδεύων τσίρκο. Μάσκες επιβολής και αυθυποβολής. Γιατί...

Και μετά την ατέλειωτη φλυαρία η σιωπή. Βουβή και έρημη. Μα τόσο δυνατή. Εκκωφαντική στ' αλήθεια. Τόσο πολύ που σε αναγκάζει να κλείνεις τ' αυτιά σου για να την αντέξεις. Μα έχει ήχο η σιωπή; Θα με ρωτήσεις. Φυσικά και έχει. Αυτόν τον απόκοσμο ήχο της. Κι εσύ εκεί...