απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2015 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων "τοβιβλίο".

Κάθε που φεγγίζει την ψυχή μου η ανάμνηση σου, θυμάμαι τα λόγια σου εκείνο το βράδυ. «Πρέπει να πληγιάζει η καρδιά σου από την απόρριψη για να καταλάβεις τι είναι η αγάπη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους». [...] γράφει ο Νίκος...

Το αργόσυρτο ψιθύρισμα της νύχτας, μου πρόδωσε τα μυστικά της. Εκεί ψηλά στον ουρανό, μα τόσο χαμηλά στα πιο μακρόπνοα όνειρα μας απλώνεται το πιο όμορφο φόρεμα της φύσης. Αστρόπλεκτο, φαντάζει με ουρά το φώς του φεγγαριού να διαχέεται στις λαξεμένες γωνίες του μυαλού...

Κάθε φορά που σε κοιτάζω κατάματα, μου θυμίζεις με τα χείλη σφραγισμένα ότι σταυρώνω τις ευχές σου. Ότι η ανάσταση που προσδοκά η ψυχή μου, είναι επιβάτης που περιμένει στην στάση το τρένο. Τις μικρές “συνήθως” ώρες της νύχτας, όταν μιλάμε μπροστά μας ο θόρυβος...