Δημοσιεύσεις
(από το οπισθόφυλλο του βιβλίου) Το 2018 ήταν μια λογοτεχνικά εξόχως δημιουργική χρονιά για τον δικτυακό τόπο τοβιβλίο.net. Πάρα πολλοί πεζογράφοι και ποιητές δημοσίευσαν τις δημιουργίες τους στην ιστοσελίδα κι άφησαν τις λέξεις και τα λόγια τους να ταξιδέψουν στο...
-Έλεος, ρε φίλε… Έναν καφέ είπα να πιω… Ο Λεωνίδας μιλούσε σ΄έναν θλιβερό τυπάκο που πούλαγε στυλό. Παρ' όλα αυτά έβγαλε πενήντα λεπτά και του τα ΄δωσε. Ο τυπάκος κοίταξε με περιφρόνηση τα πενήντα λεπτά. Δεν φάνηκε καθόλου ευχαριστημένος. Έφυγε χωρίς ν΄ αφήσει στυλό,...
Ο Προκρούστης (ή Πολυπήμων) ήταν, λένε, μυθικός ληστής της Αθήνας. Το λημέρι του βρισκόταν στην περιοχή Δαφνί στο Χαϊδάρι. Εκεί λοιπόν, σ΄ένα στενό ορεινό μονοπάτι που οδηγούσε στην Αθήνα και που περνούσε αναγκαστικά μέσα από μια σπηλιά με εισόδους τόσο στενές που δεν...
Εγώ ποτέ δεν σου ‘ταξα αστέρια ή πεταλούδες ή άσπρα περιστέρια, μονόκερους κι αισθήματα αιθέρια Ούτε καν ρομαντικά καλοκαίρια Μίλησα μόνο για έρημη κι άνυδρη γη Για θρύψαλα, για δίψα και πόνο πολύ Για αίσθημα απώλειας, για κρύο χειμώνα Για σύνδρομο στέρησης, γι’...
Νόμιζα πολυσέλιδο πως είμαι μυθιστόρημα Με εξαίσιους έρωτες, ηρωισμό και δράση, Αλλ’ είμαι ολιγοσέλιδη και μέτρια νουβέλα Που εύκολα διαβάζεται, με βιάση, Καθώς ο αναγνώστης μ’ ανυπομονησία, Αφήνει αδιάβαστα τ’ ανούσια και βαρετά σημεία. Γερνάω καθώς γυρίζουν τις...
Για να δείτε ολόκληρο το ημερολόγιο ή να το κατεβάσετε δωρεάν, κλικ εδώ!
-Χτες είδα στον ύπνο μου έναν εφιάλτη. Ήμουν, λέει, σφηνωμένος σ’ ένα στενάχωρο φέρετρο. Πρέπει να υπάρχει άνεση για να νιώθουμε καλά. Και στο θάνατο, όπως στη ζωή. Δεν είναι σωστό να σε θάβουν δυο μέτρα στη γη σ’ ένα φέρετρο μικρότερο, όπου δεν μπορείς ούτε καν ν’...
Την συμπάθησε από το πρώτο σφράγισμα. Αλαφροχέρα, πρόσχαρη, έξυπνη, ελευθέρια. Είκοσι εφτά αυτός και τριάντα αυτή. Το αίσθημα ήταν προφανώς αμοιβαίο κι έτσι γεννήθηκε μια μεγάλη φιλία. Μια φιλία καθαρή και αμόλυντη, που ποτέ δεν εκφυλίστηκε σε κάτι υποδεέστερο, αφ’...
Πάλι Τετάρτη, του Οκτώβρη αυτή τη φορά, κι έπεσε σύρμα ν’ ανταμώσουμε στο στέκι του Μικελάτζελος. Έτσι την έκανα ξανά για Φαληράκι, να χαζέψω και την πετρελαιοκηλίδα του Σαρωνικού, που μας προέκυψε από το δεξαμενόπλοιο Αγία Ζώνη ΙΙ. Μεγάλη η χάρη της. Ένα φεγγάρι...
Ήταν μια γαμημένη Τέταρτη του Αυγούστου. Σαράντα βαθμοί. Ζεμάταγε ο τόπος. Το ερκοντίσιο αγκομαχούσε σαν το θείο μου τον θεριακλή, όταν ανέβαινε ασθμαίνοντας τα σκαλοπάτια του πατρικού μας. ‘’ Όπου να ‘ναι θα μας μείνει στο τόπο από “αίρφραγμα’’ σκεφτόμουνα. Έτσι...
Ήταν μια ζεστή και ηλιόλουστη ανοιξιάτικη Παρασκευή μεσημέρι, ώρα 2μμ, ιστορικά τεκμηριωμένη. Κάθισα στα σκαλοπάτια, στο κάτω μέρος της Πλατείας Δεξαμενής, να ξαποστάσω. Στο μυαλό μου, για πολλοστή φορά, τριγύριζε η γνωστή ιστορία του Τριανταφυλλίδη με τον Βάρναλη....
Έξι μήνες μετά τη γνωριμία μας, μου πρότεινε γάμο. - Γιατί; τόλμησα να ρωτήσω - Δεν περνάμε υπέροχα; με ρώτησε ναζιάρικα. - Πώς... περνάμε… - Ε λοιπόν, βρε χαζοπούλι μου, τώρα είμαστε μαζί τρεις φόρες την εβδομάδα, δηλ. 156 ημέρες το χρόνο, ενώ, αν παντρευτούμε, θα...
