Τα νερά της λίμνης ταλαντεύτηκαν, όταν μια σειρά από πέτρες άρχισε να σχηματίζει κύκλους μικρότερους και προοδευτικά μεγαλύτερους. Κανένας δεν είχε καταφέρει να προσέξει ποιος έπαιζε με τα βότσαλα, σε ένα τόσο ειδυλλιακό μέρος όσο κι αυτό. Ο επιθεωρητής αισθανόταν...

Χειμώνας που μοιάζει με καμουφλαρισμένο φθινόπωρο. Και δε χιονίζει πια. Άλλαξαν, θαρρείς, οι καιροί. Και τα χρόνια περνούν από πάνω μου αμείλικτα, σαν τα τρένα επάνω στις ράγες. Ο ήλιος δείχνει τα δόντια του με θράσος, σαν να κρατάει τον κόσμο στα χέρια του. Κι...

απόσπασμα από το καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2017 του ιστότοπου τοβιβλίο.net και των εκδόσεων "τοβιβλίο". Κράτα το Κράτα το Το βιβλίο μπορείτε να το κατεβάσετε ελεύθερα κάνοντας κλικ στην εικόνα πιο κάτω Κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες για το Καλλιτεχνικό...

Το τίποτα φοβάμαι. Τις εβδομάδες που θα ’ρθουν ξαφνικά κι απρόσμενα. Τη Δευτέρα που θα ξημερώσει δίχως φως, χωρίς ήλιο. Την Τρίτη με τα μελαγχολικά μεσημέρια και την Τετάρτη με τα μονότονα απογεύματα. Της Πέμπτης το σούρουπο, που θα φυσάει εκείνο τ’ απόκοσμο αεράκι...

Χειροκροτήματα. Σαν κι αυτά που πλημμυρίζουν τα θέατρα, όπως εκείνα που αρμόζουν σε θεατρίνους. Υπόκλιση. Αφαίρεση της μάσκας, βήματα κατευθυνόμενα στη λησμονιά των παρασκηνίων. Μια καληνύχτα πέφτει και θρυμματίζεται, σταγόνες βροχής λιώνουν μια καλημέρα. Τ’...

Έλα ένα φθινοπωρινό πρωινό. Μια συννεφιασμένη Δευτέρα ή μια βροχερή Παρασκευή. Έλα σαν στρώμα παχύ από κίτρινα φύλλα ή σαν ηλιαχτίδα που βράχηκε και τώρα στεγνώνει, στου ουράνιου τόξου την αναπαυτική αγκαλιά. Το χώμα νωπό. Αναδύει αρώματα από σανδαλόξυλο και ρόδινο...

  Το καλοκαίρι ξεπροβάλλει, σαν απόκληρος γιος του χειμώνα, σαν προλετάριος εραστής της φυσικής ομορφιάς. Το κύμα σμιλεύει αδρά τ' ακρογιάλι, στις λουόμενες φιγούρες των κοριτσιών στέλνει σινιάλο, με τα κάλλη τους να μεθύσουν τον ολόλευκο, ελληνικό αφρό. Ο...