Αποκοιμήθηκε η ανατολή
Οι μέρες φεύγουν άβουλες, νωθρές κυλούν οι νύκτες με ορχήστρα μοιάζει η ζωή που έχασε τον τόνο δίχως σκουριά σταμάτησαν το μέτρημα οι δείκτες στάθηκαν σαν να ‘ναι φιλί, μηδένισαν το χρόνο... Αποκοιμήθηκε η ανατολή, αλάργεψε η δύση σταμάτησε και η ψυχή δάκρυα...