Είκοσι έξι χρόνια από τότε Ότι μπόρεσα τα πήρα μαζί μου Ότι δεν μπόρεσα, τα άφησα. Έμεινε πίσω το λιβάδι με τα χαμομήλια Και τα δέντρα στην φοιτητούπολη με τις ανθισμένες μιμόζες Και εκείνο το μικρό κοριτσάκι με τα μακριά ξανθά μαλλιά. Στην πόρτα έμεινε, με έναν...

Άντονι, μην πεθάνεις τούτο το φθινόπωρο Διότι αυτή την κοκκινωπή θλίψη της φύσης πρέπει να τη νιώσεις ως το μεδούλι, και το απόβραδο όταν κολλήσει το πρόσωπο στο παράθυρο γεμάτο πάχνη Αχ! Και την σιωπηλή και γκρίζα λίμνη, δίχως γλάρους. Αλλά κανένα φθινόπωρο δεν είναι...

Αννέτα, μη μεγαλώσεις πια, Χαμένα τα ’χει η μάνα σου, Σαν βλέπει τα στήθη σου σαν μπουμπούκια έτοιμα να πεταχτούν κάτω από το φουστάνι, και τη λάμψη των ματιών σου, την ερωτική. «Πιάσε το φουστάνι, Αννέτα, κρύψε τα βραχάκια σου»! Πώς άνθισες έτσι ξαφνικά! Μη, Αννέτα,...