Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης
αρμίδα
ISBN: 978-9963-255-49-8
Σύμφωνα με τους Ρώσους φορμαλιστές, η ποίηση δεν πρέπει να αντανακλά την πραγματικότητα, αλλά να την παρουσιάζει μέσα από ένα ιδιόμορφο πρίσμα, έναν παραμορφωτικό και ανοικειωτικό φακό. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να κλονίσει και να διαψεύσει τις αντιλήψεις που μας έχουν επιβληθεί για την τετριμμένη καθημερινή γλώσσα και με τη βοήθεια των οποίων αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Και τα λογοτεχνικά κείμενα έχουν τη μοναδική ικανότητα να ανοικειώνουν τη συμβατική γλώσσα της καθημερινότητας και συνεπώς την ανθρώπινη εμπειρία ανατρέποντας τους καθιερωμένους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.
Αυτή τη λογική μοιάζει να ακολουθεί και ο Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης με την τελευταία του ποιητική συλλογή, «στερητικό "α"» (αρμίδα, 2016). Ο ποιητής υιοθετώντας τη μπρεχτική αποστασιοποίηση αρνείται ποιητικά τη ρεαλιστική αισθητική αντίληψη ότι ο κόσμος είναι σταθερός, αμετάβλητος και δεδομένος, ένας κόσμος που θέτει την ποίηση ως μία ψυχαγωγία φυγής σε όσους έχουν παγιδευτεί σε τούτη την παραδοχή.
Η αληθινή τέχνη δεν πρέπει να είναι μία σκιά της πραγματικότητας ή μία αντανάκλαση του κόσμου γύρω μας, αλλά μία ιδιόμορφη αναδιοργάνωση και ανασημασιοδότησή του. Και ο παραμορφωτικός φακός του Κοκολογιάννη (όνειρο, ουσιαστικά) συνδέεται στιχουργικά με τη σουρεαλιστική συνειρμικότητα με εμφανείς επιρροές από την εμπειρικική παράδοση (πεταλούδες).
Δήμος Χλωπτσιούδης
Μανδραγόρας, 2016
ISBN: 978-960-592-032-6
Τόσο η κίνηση των συνειρμών όσο και το σεξουαλικό στοιχείο (γένοβες, SempresοΙus, έρως, ξύπνημα, χειμώνας στο τετράγωνο) μοιάζουν με εκκινούνται από την ανάγκη ανασχηματισμού της πραγματικότητας μέσα από το αλλιώτικο πρίσμα. Και ο σουρεαλισμός του δεν επιμένει στην εικαστική αναπαράσταση, αλλά στην ποιητική προβολή όλων όσα πληγώνουν συναισθηματικά τον ποιητή (φυλακή, καρτάνθρωπος νύχτα μορίων καλίου). Εξάλλου, με την ίδια συνειρμική ρευστότητα αποδίδεται και η πολιτικοκοινωνική κριτική και ειρωνεία του (Έλληνες, έλα κόσμε, εσύ, πολιτική, ταξίδι).
Ένα μελαγχολικό κλίμα αποπνέει από τη συλλογή, κάτι που ήδη προμηνύει το μαύρο εξώφυλλο με το τιτλικό στερητικό "α". Η απογοήτευση για την κατάρρευση των ονείρων (το σκοτάδι της κρίσης, Χριστούγεννα) διαθλάται πραγματικά σε όλη τη συλλογή. Οι διάφορες ματαιώσεις στη ζωή του ατόμου συμπλέκονται με τις κοινωνικές και τις ποιητικές ανατροπές. Η ποιητική ειρωνεία και η ανοικείωση σαν πλημμυρίδα ξαφνιάζουν τον αναγνώστη/ακροατή στις ολιγόστιχες συνθέσεις (βροχή, γενιά του Χ, δακτυλοδεικτούμενος, καλώδια, σπίτι). Ακόμα και ο στιχουργικός ρυθμός, ακανόνιστος και "κοφτός" αιφνιδιάζει το κοινό (άμπωτη αγάπης, αποτέλεσμα μηδέν, γενιά του Χ, επανάληψη).
0 Σχόλια