Στο βιβλίο εκτυλίσσεται κυρίως η ζωή της Μυρτώς Θεοτοκά, κόρης οραματιστή μεγαλοκτηματία, και της καλύτερής της φίλης, Καλλιόπης, από την Κρήτη πριν την Απελευθέρωση ως την Αθήνα του Μεσοπολέμου, λίγο καιρό πριν αποδείξει ο Αδόλφος Χίτλερ ποιος πραγματικά είναι και τι θέλει να κάνει από τη θέση του Φύρερ της Γερμανίας. Είναι δύο γυναίκες με διαφορετικές καταβολές, διαφορετικά γεγονότα στη ζωή τους αλλά ένα κοινό όραμα: την κοινωνική ισότητα των δύο φύλων, καθώς και το δικαίωμα της γυναίκας να μορφωθεί και να ψηφίζει. Οι αγαπημένοι μου συγγραφείς για άλλη μια φορά βούτηξαν στα βαθιά νερά της Ιστορίας, διάλεξαν με προσοχή τους τόπους και τον χρόνο δράσης και έστησαν μια ωραία πλοκή με διάσπαρτες εγκυκλοπαιδικές γνώσεις που τεκμηριώνουν την πορεία και τις κινήσεις των δύο γυναικών.

Οι «Αγώνες κυριών» διαδραματίζονται κυρίως σε Κρήτη και Αθήνα, οι περιστάσεις όμως το φέρνουν έτσι που ταξιδεύουμε μέχρι και το Παρίσι αλλά και το μέτωπο του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου στη Γαλλία. Για άλλη μια φορά, το ζεύγος Ζώτου-Καραγεωργίου φωτίζουν σημεία του παρελθόντος που κανείς δεν έχει ασχοληθεί ως τώρα και δίνουν διάσπαρτα ψήγματα πληροφοριών για μικρά και μεγάλα περιστατικά: από το καλαμάκι του αναψυκτικού που ήρθε στην Αθήνα ως καινοτομία του ζαχαροπλαστείου «Γιαννάκη» μέχρι το «θαύμα του Μάρνη» το 1914 (με τη νικηφόρα μάχη των Συμμάχων έναντι των γερμανικών στρατευμάτων) και από το πλημμυρισμένο Παρίσι του 1910 και την «Ανταρσία της Ανακωχής» τα Χριστούγεννα του 1914 (από τις πιο συγκινητικές στιγμές του βιβλίου, μιας και τα πρώτα Χριστούγεννα του πολέμου οι Γάλλοι και οι Γερμανοί στρατιώτες αυθόρμητα ανέπτυξαν στενές σχέσεις μεταξύ τους, αψηφώντας τις διαφορές τους) ως τη δράση της Καλλιρρόης Παρέν, στα ταραγμένα απόνερα της οποίας δρουν η Καλλιόπη και η Μυρτώ.

Ακολουθώ και πάντα θα ακολουθώ τους αγαπημένους μου συγγραφείς σε κάθε νέο τους πόνημα, γιατί αγκαλιάζουν την ιστορία τους, την ξεψαχνιζουν, την τεκμηριώνουν, τη γεμίζουν ρεαλισμό, σέβονται τον αναγνώστη τους και δεν παύουν να είναι φιλέρευνοι και φιλομαθείς. Θα ομολογήσω λοιπόν ότι σε αυτό το βιβλίο με κράτησε ως το τέλος ακριβώς αυτό το στυλ που έχουν στα κείμενά τους και η ικανότητά τους να πλάθουν τρισδιάστατους χαρακτήρες, αληθινούς, απόλυτα ρεαλιστικούς και να τους βάζουν να δρουν σε στιγμές και εποχές που επηρεάζουν τον χαρακτήρα τους, τις αποφάσεις τους και τη στάση ζωής γενικότερα. Δυστυχώς, στους «Αγώνες γυναικών» δε μου άρεσε καθόλου η κεντρική ιδέα, η οποία από την αρχή ως το τέλος μου θύμιζε καταστάσεις και περιστατικά που έχω ξαναδιαβάσει.

Η αλλαγή στη ζωή της Μυρτώς μου θύμισε έντονα γνωστή παιδική σειρά δεκαετίας του 1980 για την οποία ακόμη συζητάνε οι fans (ανάμεσά τους κι εγώ, αν και άρρεν θεατής) ενώ οι συνθήκες που βίωσε από την ώρα που άλλαξαν τα πάντα στη ζωή της ήταν ακριβώς οι καταστάσεις και η συναισθηματική φόρτιση που αντιμετώπιζε ο χαρακτήρας της σειράς. Επίσης, η Μυρτώ γνώρισε τον έρωτα στα μάτια του Αυγούστου Μπαλσάν,  Γάλλου γιατρού και η συνέχεια της ιστορίας τους μου φάνηκε πολύ ρομαντική για μένα ενώ από το σημείο που γίνεται μια ακόμη μεγαλύτερη ανατροπή έμεινα άφωνος γιατί αυτό είναι το κεντρικό θέμα πολλών ελληνικών μελοδραματικών ταινιών της δεκαετίας του 1960! Δυστυχώς αυτή η «απογοήτευση» (γιατί κανένα κείμενο των Ζώτου-Καραγεωργίου δεν είναι χάσιμο χρόνου, όσο τετριμμένες ιστορίες κι αν ζωντανεύουν με τη δική τους ανυπέρβλητη γραφή) εντάθηκε στο φινάλε του βιβλίου, γιατί πέρασαν όλοι από σαράντα κύματα και ξαφνικά, λες και ως δια μαγείας, αρχίζουν σταδιακά να δίνονται λύσεις σχετικά προβλεπόμενες.

Από την άλλη, οι σελίδες με τις μάχες και τις περιπέτειες του Μπαλσάν στο μέτωπο, αν και πολύ έντονες, συγκινητικές και ανθρώπινες, καθυστερούσαν τις εξελίξεις στη ζωή των δύο κοριτσιών, μιας και υπήρχαν πάμπολλες αναφορές στην καθημερινότητα των στρατιωτών του μετώπου. Μου άρεσε όμως που τίποτα δεν ήταν όπως φάνηκε στην αρχή και οι εκπλήξεις δε σταμάτησαν για τους χαρακτήρες από τη μέση του βιβλίου και εφεξής, απότοκο αυτών των γεγονότων στο μέτωπο. Θα σταθώ για άλλη μια φορά στον ρεαλισμό που χαρακτηρίζει τη γραφή των αγαπημένων μου συγγραφέων και στον σεβασμό τους απέναντι στο κοινό που τους διαβάζει, γιατί, κι ας ήταν παρένθετες οι αφηγήσεις στο μέτωπο, δε φάνηκαν ούτε μία φορά ως περιττά τοποθετημένες ώστε να γεμίζουμε άσκοπα σελίδες επί σελίδων.

Οι «Αγώνες κυριών» είναι ένα εξαιρετικό, καλοδουλεμένο μυθιστόρημα, γεμάτο περιστατικά και αληθινούς χαρακτήρες που το συνιστώ σε οποιονδήποτε θέλει να διαβάζει αργά και σταδιακά για να του γεννιούνται συνέχεια ιδέες και συναισθήματα ή θέλει να σταματά για να ψάξει περαιτέρω ή να αφομοιώσει τις αντιδράσεις των ηρώων στο περιβάλλον που καλούνται να ζήσουν. Το γεγονός ότι μου θύμισε άλλες ιστορίες ή ότι δεν είναι τόσο γρήγορο όσο εγώ θα το ήθελα επ’ ουδενί δε μειώνει την αξία του κειμένου ή τον κόπο του συγγραφικού ζεύγους. Κάθε νέο βιβλίο των Ζώτου-Καραγεωργίου είναι ένα μαγικό ταξίδι σε μέρη άγνωστα, σε εποχές με σημαντική ιστορική βαρύτητα, μια συντροφιά με ανθρώπους που σίγουρα έζησαν κάπου κοντά μας πριν από εμάς και εμπιστεύτηκαν τις ζωές τους, τον χαρακτήρα τους και τα συναισθήματά τους στη στιβαρή πένα αυτών των δύο ταλαντούχων συγγραφέων. Αφεθείτε στους «Αγώνες κυριών» και ζήστε τις δυσκολίες, τον αγώνα και την υπομονή της Μυρτώς και της Καλλιόπης για μια καλύτερη κοινωνική και οικογενειακή ζωή.