Η Ευθυμία ήταν ένα γελαστό και γλυκό κοριτσάκι αλλά ήταν αφρατούλα κι ασχημούλα. Οι κοροϊδίες των συμμαθητών της την έκαναν να κλειστεί στον εαυτό της κι ακόμη χειρότερα να μετατρέψουν τον θυμό της σε οργή, με αποτέλεσμα, σήμερα να είναι μια κακιά μάγισσα, στριμμένη και στριφνή, που κάνει ξόρκια και κόλπα για να κλέψει τη χαρά από τη ζωή των άλλων. Σύντομα όμως ο έρωτας θα της αλλάξει για πάντα τη ζωή, ίσως παρ’ όλ’ αυτά μόνο αυτό να μην είναι αρκετό για να την αλλάξει.

Μια υπέροχη ιστορία, γραμμένη εναλλάξ σε ποιητικό και πεζό ρυθμό, που δείχνει με διασκεδαστικό και ρεαλιστικό τρόπο τις συνέπειες από τον συσσωρευμένο θυμό, τις επιπτώσεις του στην υγεία ενώ ταυτόχρονα συστήνει με εύληπτο τρόπο μεθόδους θεραπείας! Η ιστορία είναι πολύπλευρη, πολύ χιουμοριστική και ταυτόχρονα διδακτική. Ίσως το μοτίβο των παιδιών και του γέλιου τους να θυμίσει τον Εγωιστή γίγαντα του Όσκαρ Ουάιλντ όμως η κυρία Γιαγκάζογλου-Παπούδα έχει πολλά περισσότερα να μας πει.

Η Θυμιώ είναι μια γυναίκα που έχει κλειστεί στον εαυτό της, συμπεριφορά απότοκη του εκφοβισμού και της κοροϊδίας στα μικράτα της αλλά η κακία, το μίσος, ο εγωισμός στη ζωή της είναι χαρακτηριστικά που άφησε η ίδια να κατοικοεδρεύσουν μέσα της. Η συγγραφέας δείχνει με σωστό τρόπο πόσα μειονεκτήματα έχει η κακεντρέχεια και το πείσμα στη ζωή όλων μας. Επιπλέον, χάρηκα που δεν τόνισε ότι ο έρωτας είναι η λύση για όλα, μιας και Δεν είναι λύση. Ναι, η Θυμιώ ερωτεύτηκε, συνέβη όμως ένα άλλο περιστατικό που τη βοήθησε να καταλάβει πόσο κακό κάνει στη ζωή της η μνησικακία αυτή. Οι διάλογοι, ο ρεαλισμός των σκηνών και η εξέλιξη της πλοκής είναι μερικά μόνο από τα θετικά χαρακτηριστικά του παραμυθιού. Επομένως, η «Χαμένη χαρά…» είναι μια πολυεπίπεδη ιστορία, με ευρηματικές ανατροπές, σωστές λύσεις και ευχάριστο τέλος. Σας ανέφερα τη λεξιπλασία του κειμένου (αγαπημένο γλυκό της Θυμιώς είναι  το τιραμισώ!!!!);

Η εικονογράφηση της Μαιρηλίας Φωτιάδου είναι ζωηρότατη, ρεαλιστική και με πάμπολλες λεπτομέρειες που δε φαίνονται με την πρώτη ματιά. Χρώματα, προοπτική, διαστάσεις, εκφράσεις, φόντο είναι εξαιρετικά δοσμένα και φροντισμένα. Πιστεύω πως πρόκειται για ένα αρμονικό πάντρεμα που θα ταξιδέψει τα μικρά παιδιά, θα τους δείξει πόσο όμορφη είναι η χαρά στη ζωή μας και πόσο άδικα είναι η λύπη και ο θυμός. Μια τρυφερή ιστορία που τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!