Κρυφοί της αγάπης ψίθυροι
το βραδινό τ’ αγέρι
και αγαλλίαση ψυχής
το γλύκασμα της νύχτας.
Αγγέλων χοροί και στάσιμα
του φεγγαριού η εύπλοια πορεία
και πλάνεμα μάγισσας θεάς
των αστεριών η ακολουθία.
Πύρωμα το βλέμμα το βαθύ,
παράκληση, κάλεσμα και ευφορία,
μάγεμα των χεριών το σμίξιμο,
παράδοση και συνάγωγη λειτουργία.
Το σκίρτημα έγινε ταραχή,
βωμού τελετή χωρίς ψεγάδι
και το αυθόρμητο φιλί
γήτεμα στων αισθήσεων τη γιορτή.
Λογιάζει ο νους το ξόδεμα
του χρόνου και της πίστης
και βρίσκει τις αλήθειες του
στ’ απρόσμενο το θαύμα.
Μπολιάζει τ’ άγναντο με φως ,
γέρνει ομόλογα στις ευχές της
και ανάβρυσμα ζωής θωρεί
στα χείλη της το γέλιο.
_
γράφει ο Γιώργος Αλεξανδρής
0 Σχόλια