Από το Τρίτο Γράμμα στη Μητέρα (1980)

Μητέρα, η Λευκωσία είναι πια ένα λυπημένο παιδάκι

που του κάκου προσπαθείς να το κάνεις να χαμογελάσει.

Μητέρα, οι δρόμοι μας γέμισαν

αγέλαστους, αξύριστους πατέρες με μαύρα πουκάμισα,

γέμισαν μαυροφορεμένα κορίτσια,

γέμισαν γυναίκες που κρατάν και μας δείχνουν

τις φωτογραφίες των «αγνοουμένων» τους

και μας ρωτάν αν τους είδαμε,

γυναίκες που κάρφωσαν στα στήθια τους

τις φωτογραφίες των παιδιών τους

Μητέρα, στα νεκροταφεία μας αραδιάστηκαν

ατέλειωτες σειρές οι σταυροί

με τα ονόματα δεκαοκτάχρονων παιδιών,

με τις τρυφερές φωτογραφίες δεκαοκτάχρονων παιδιών.

Και πέφτουν κάθε Κυριακή απάνω τους οι μητέρες

και κτυπάν τα στήθια τους και τραβάν τα μαλλιά

κι οι πατέρες στέκονται αμίλητοι, ανυπόφορα αμίλητοι.

Ο Κώστας Μόντης γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1914 στην Κύπρο (στην κατεχόμενη σήμερα Αμμόχωστο) και πέθανε την 1^η  Μαρτίου 2004. Αποφοίτησε από το Παγκύπριο Γυμνάσιο και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συγγραφείς του 20ου αιώνα και συγκεκριμένα της μεταπολεμικής περιόδου. Πολλά από τα έργα του έχουν μεταφρασθεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Ιταλικά, Ολλανδικά, Σουηδικά, Ρωσικά και σε άλλες γλώσσες. Το 1981 του απονεμήθηκε ο τίτλος του «δαφνοστεφούς ποιητή» (Poet Laureate) από την Παγκόσμια Ακαδημία Τεχνών και Πολιτισμού. Ήταν υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1984 και το 1999. Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, Επίτιμος Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Κύπρου και του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του πρώτου επαγγελματικού θεάτρου της Κύπρου (Λυρικόν, 1942). Πολυγραφότατος και πολυβραβευμένος. Τα θέματά του τα αντλεί κυρίως από τον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου από την Αγγλία ̶  διετέλεσε Πολιτικός καθοδηγητής των αγωνιστών της ΕΟΚΑ στον απελευθερωτικό αγώνα 1955-1959  ̶  καθώς και την πορεία του νησιού μετά την Ανεξαρτησία, με σημαντικό σταθμό την Τουρκική Εισβολή του 1974.