Με την «Εφημερίδα των Συντακτών» αυτού του Σαββατοκύριακου (23-24-25 Δεκεμβρίου) κυκλοφορεί ο 1ος τόμος του Βιβλίου «Ξαφνικά Παραμύθια».
«Τα παραμύθια δεν έχουν ηλικία, αρκεί να μην έχουμε μεγαλώσει τόσο, ώστε να μπορούμε ακόμα να βλέπουμε χάρτινα καραβάκια να διασχίζουν ωκεανούς, ποδηλάτες στον ουρανό, μωρά να πετάνε σε ανθρωπόμορφα δέντρα και μια μικρή θάλασσα στην αυλή μας» μας λέει η επιμελήτρια της έκδοσης, Αγγελική Στρατηγοπούλου.
Στους δύο τόμους, θα υπάρχουν 60 παραμύθια γραμμένα εξαρχής από γνωστούς συγγραφείς. Τα μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων που συμμετέχουν σ’ αυτή τη συλλογική έκδοση, δεν έχουν, απαραιτήτως, εξειδίκευση στο παιδικό βιβλίο. Το φάσμα των παραμυθιών που θα διαβάσετε, κυμαίνεται από το παραδοσιακό έως το διδακτικό, με ενδιάμεσες στάσεις στο παράλογο, το μεταφυσικό, το μεταμοντέρνο, το ποιητικό, το ιστορικό, και ένα σωρό άλλες.
Ιδού ένα απόσπασμα από το παραμύθι που έγραψε ο Κωστής Γκιμοσούλης, με τίτλο «Ο μελομάγος που έγινε αρκούδα»:
Ο μελομάγος γεννήθηκε χοντρούλης. Αυτό ήταν το νταμάρι του –έτσι λένε στα χωριά, και η μάνα του, στην οποία έμοιαζε εξαιρετικά, ήταν κι αυτή σχετικά ψηλή και στρουμπουλή και είχε χιούμορ.
Τις λέξεις απ’ το στόμα της πήρε ο μελομάγος και το χιούμορ της.
Στον πατέρα του δεν έμοιαζε. Ο πατέρας του ήταν κοντός και τσιλιβήθρας.
Ο μελομάγος ήταν φτυστός η μάνα του. Τα δικά της τα σουσούμια είχε πάρει.
Το μέλι που του έπεσε απ’ τον ουρανό το έφαγε αμέσως. Κι αμέσως άρχισε να γράφει εναντίον του τέλους. Έγραφε όλο για το θάνατο σαν να ήθελε να τον ξορκίσει.
Φοβόταν τις γυναίκες; Την ίδια στιγμή τις θαύμαζε. Κι αυτές και κάθε τι ωραίο.
Παρέμεινε σ’ όλη του τη ζωή ένα ιδιόμορφο παιδί που έπαιζε με τους άλλους, έκανε σκανταλιές, εκνεύριζε τους φίλους του –κι είχε πολλούς–, έπινε, κάπνιζε κι έτρωγε μεγάλες ποσότητες μέλι.
Μία απ’ αυτές τις μεγάλες σταγόνες μέλι που του έπεσε από ψηλά από τον ουρανό, τον έπνιξε. Δεν τον πέθανε όμως. Τον έκανε να νιώσει το απόλυτο κενό και τον μεταμόρφωσε σε αρκούδα.
Από τότε ο μελομάγος έζησε στην Πίνδο σαν αρκούδα. Κι ως γνωστόν οι ξεριζωμένες αρκούδες δεν ζευγαρώνουν και δεν κάνουν αρκουδάκια.
Έγραφε ποιήματα μέσα στο κεφάλι του και δεν έβλεπε κανέναν. Άλλωστε τους ανθρώπους τούς απέφευγε γιατί τους μύριζε από μακριά, τουλάχιστον από τριακόσια μέτρα.
0 Σχόλια