Κι άλλοι πέρασαν τα τείχη,
Άλλοι με δάφνες,
Άλλοι με βάγια και άλλοι γκρεμίζοντας τα.
Και εμείς παραμέναμε δίπλα τους εκεί
και τους δοξάζαμε.
Τι και αν οι ύμνοι δεν γραφόταν για αυτούς.
Τι και αν υμνούνταν φωναχτά για εμάς.
Για εκείνους που ακολουθούμε πιστά,
Για εμάς που τους νιώσαμε κοντά μας.
Τότε ίσως δεν θα φοβόμασταν πια να φωνάζουμε με περηφάνια
τι πιστεύουμε και τι αγαπάμε.
Τότε ίσως μόνο να νιώθαμε το ύψιστο αγαθό.
Να νιώθαμε άνθρωποι.
_
γράφει ο Δημήτρης Μαρνέλλος
Ακολουθήστε μας
Real News Καθημερινή Πρώτο Θέμα Το Βήμα της Κυριακής Δώστε μας το email σας και κάθε Παρασκευήθα έχετε στα εισερχόμενά σας τις προσφορές των εφημερίδων (Δεν στέλνουμε ανεπιθύμητη αλληλογραφία ενώ μπορείτε να διαγραφείτε με ένα κλικ και...
Όλα άρχισαν από την μνήμη, εκεί όπου εσύ κατοικείς, και δεν κοιτάω πιά τις φωτογραφίες σου, τις έχω θάψει πρώτα μέσα μου, το μόνο αποδεικτικό στοιχείο πως κάποτε υπήρξες. Σκυφτός μου γράφω αυτό το γράμμα, σκυφτός θα πει, ελάχιστος χώρος να καταλαμβάνει το σώμα, αυτό...
Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...
Ακολουθήστε μας στο Google News
Επιμέλεια άρθρου
Διαβάστε κι αυτά
Ένας χάρτης δεν αρκεί για να με σώσει από τη δίνη του ωκεανού Μέχρι και ο Θεός δε με λυπήθηκε! Ποιος θα με προδώσει; Παράφορος κυματισμός Δεν είναι τυχαίος… Κείνται άπασες οι φιλοδοξίες αναμένουσες τη βίαια αρπαγή τους Είναι αδίστακτες! Δάκρυα αγύμναστα, νόθα Ιαχές...
Αποκαΐδια στην ποδιά του Χρόνου οι μέρες της νιότης μας σκόρπισαν στο πρώτο τίναγμα. Διαβατάρικα πουλιά που έχασαν την άνοιξη απ’ του χειμώνα τις κορφές αγναντεύουν ηλιόλουστα σκιρτήματα αλλοτινών ερώτων. Παραδομένες στις ρυτίδες του καιρού άλλες στεριές και...
Στο τέλος του καλοκαιριού στην άμμο του Σεπτέμβρη ψάχνω τα χνάρια ενός Θεού, του έρωτα την θέρμη Όταν ο ήλιος έγερνε δειλά στης δύσης τα λημέρια ένα φιλί κατάφερνε ψηλά ν΄ αγγίξουμε τ αστέρια Γλυκιά η ανάμνηση κρατά του νόστου το σεργιάνι εκεί που η...
0 Σχόλια